Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Bracia Lwie Serce
Powieść „Bracia Lwie Serce” podzielona została na szesnaście rozdziałów. Dwa pierwsze rozgrywają się w świecie rzeczywistym (opowiadają o chorobie Karola i bohaterskim uratowaniu go przez Jonatana), choć mamy tu do czynienia z elementami fantastycznymi – przylot śnieżnobiałej gołębicy. Kolejne czternaście rozdziałów przenosi nas w świat nieistniejącej krainy Nangijali, zaś w ostatnim rozdziale jesteśmy świadkami „przejścia” głównych bohaterów do Nanglimy – krainy światła. Jest to powieść wielowątkowa – mówi głównie o braterskiej więzi między Jonatanem a Sucharkiem oraz o walce sił dobra (Nangijalia) z siłami zła (Tengil i Karmanika).
Występuje tu narrator trzecioosobowy, którym jest niespełna dziesięcioletni Karol Lwie Serce. Jest to jego opowieść o tym, jak jego brat Jonatan został Jonatanem Lwie Serce. Czytamy o tym już na początku: Chciałbym opowiedzieć wam o moim bracie. Nazywa się Jonatan Lwie Serce i o nim właśnie będzie ta historia. Mnie się ona wydaje prawie baśnią i nawet trochę, troszeczkę, opowieścią o duchach, a przecież wszystko w niej jest prawdą. Tyle tylko, że nikt o tym nie wie poza mną i Jonatanem. Akcję obserwujemy z perspektywy małego chłopca. Ukazuje on znane tylko mu fakty i wydarzenia (brak tu narratora wszechwiedzącego). Dzieli się swoimi uczuciami i emocjami, często podkreślając swój strach, niepewność czy niepokój o brata. W pierwszej części występuje realizm (opowiadanie o chorobie Sucharka oraz pożarze, w którym zginął Jonatan).
Powieść Lindgren możemy zaliczyć do powieści przygodowej dla dzieci i młodzieży. Odwołuje się do dziecięcej wyobraźni, bohaterowie są młodzi (Karol nie ma jeszcze dziesięciu lat), ponadto mają dziecięce marzenia i pragnienia. Fabuła każe im jednak podjąć wyzwania odpowiednie dla dorosłych. Bracia w Nangijali przeżywają mnóstwo przygód – to kraina bajek, zarówno tych dobrych, jak i tych złych. Choć na początku pobytu Sucharek narzeka na brak przygód, wkrótce okazuje się, że będzie miał ich nadmiar. Chłopcy poruszają się konno, wypełniają określone misje, walczą ze złym przeciwnikiem, wędrują w niebezpiecznych okolicach (droga między Doliną Wiśni i Doliną Róż, most nad Wodospadem Kamy, Karmanika i szlak do Groty Katli). Akcja jest tu wartka, pozbawiona obszernych opisów. Występuje wiele dialogów.
Tak jak w typowej powieści przygodowej stworzona przez Lindgren historia kończy się pozytywnie, a cenieni przez czytelników bohaterowie (Karol i Jonatan), którzy niejednokrotnie wykazują się heroizmem i niemal nadludzkimi zdolnościami, zdobywają kolejne doświadczenia, stają się silniejsi fizycznie i psychicznie oraz lepiej przygotowani na kolejne przygody. Sucharek cały czas walczy ze swymi słabościami, a przede wszystkim ze strachem. Utwór zawiera także elementy dydaktyczne, prezentując szlachetne postawy i odważne czyny. Bohaterowie uosabiają wartości takie jak umiłowanie wolności, odwaga, męstwo, zdolność do poświęceń, prawość. Jonatan zawsze jest gotowy do walki o dobro. Gatunek i budowa powieści „Bracia Lwie Serce”
Autor: Jakub RudnickiPowieść „Bracia Lwie Serce” podzielona została na szesnaście rozdziałów. Dwa pierwsze rozgrywają się w świecie rzeczywistym (opowiadają o chorobie Karola i bohaterskim uratowaniu go przez Jonatana), choć mamy tu do czynienia z elementami fantastycznymi – przylot śnieżnobiałej gołębicy. Kolejne czternaście rozdziałów przenosi nas w świat nieistniejącej krainy Nangijali, zaś w ostatnim rozdziale jesteśmy świadkami „przejścia” głównych bohaterów do Nanglimy – krainy światła. Jest to powieść wielowątkowa – mówi głównie o braterskiej więzi między Jonatanem a Sucharkiem oraz o walce sił dobra (Nangijalia) z siłami zła (Tengil i Karmanika).
Występuje tu narrator trzecioosobowy, którym jest niespełna dziesięcioletni Karol Lwie Serce. Jest to jego opowieść o tym, jak jego brat Jonatan został Jonatanem Lwie Serce. Czytamy o tym już na początku: Chciałbym opowiedzieć wam o moim bracie. Nazywa się Jonatan Lwie Serce i o nim właśnie będzie ta historia. Mnie się ona wydaje prawie baśnią i nawet trochę, troszeczkę, opowieścią o duchach, a przecież wszystko w niej jest prawdą. Tyle tylko, że nikt o tym nie wie poza mną i Jonatanem. Akcję obserwujemy z perspektywy małego chłopca. Ukazuje on znane tylko mu fakty i wydarzenia (brak tu narratora wszechwiedzącego). Dzieli się swoimi uczuciami i emocjami, często podkreślając swój strach, niepewność czy niepokój o brata. W pierwszej części występuje realizm (opowiadanie o chorobie Sucharka oraz pożarze, w którym zginął Jonatan).
Powieść Lindgren możemy zaliczyć do powieści przygodowej dla dzieci i młodzieży. Odwołuje się do dziecięcej wyobraźni, bohaterowie są młodzi (Karol nie ma jeszcze dziesięciu lat), ponadto mają dziecięce marzenia i pragnienia. Fabuła każe im jednak podjąć wyzwania odpowiednie dla dorosłych. Bracia w Nangijali przeżywają mnóstwo przygód – to kraina bajek, zarówno tych dobrych, jak i tych złych. Choć na początku pobytu Sucharek narzeka na brak przygód, wkrótce okazuje się, że będzie miał ich nadmiar. Chłopcy poruszają się konno, wypełniają określone misje, walczą ze złym przeciwnikiem, wędrują w niebezpiecznych okolicach (droga między Doliną Wiśni i Doliną Róż, most nad Wodospadem Kamy, Karmanika i szlak do Groty Katli). Akcja jest tu wartka, pozbawiona obszernych opisów. Występuje wiele dialogów.
„Bracia Lwie Serce” jest powieścią zawierającą cechy baśni. Baśń to utwór narracyjny o treści fantastycznej; czas i miejsce nie są dokładnie określone; występują postacie, przedmioty i wydarzenia fantastyczne; baśnie mają szczęśliwe zakończenie: zwycięża dobro. W powieści „Bracia Lwie Serce” miejsce akcji nie jest określone, na mapie nie znajdziemy Nangijali, która znajduje się „gdzieś po drugiej stronie gwiazd” czy też Nangilimy. W utworze występują fantastyczne postacie: potwory Karm i Katla oraz motywy wędrowne. Bohaterowie zestawieni są na zasadzie kontrastu. Szeroko ukazany został też wątek walki dobra ze złem, a cały utwór kończy się szczęśliwie (Tengil zostaje pokonany, bracia Lwie Serce spotykają w Nangilimie Mateusza, później Sofię i mamę).
Oprócz tego utwór możemy zakwalifikować jako powieść fantastyczną – obok rzeczywistego świata istnieje ten nierealny, jednak elementy nierzeczywiste nabierają tu cech prawdziwości. Szczególny klimat Nangijali – przypominający czasy europejskiego średniowiecza – przywodzi także na myśl rycerską sagę. Jonatan i Karol noszą rycerskie stroje, pojawiają się źli rycerze – słudzy i żołnierze Tengila. Konflikt prowadzi do bitwy, w której pojedynkują się poszczególni uczestnicy. Istnie specjalny kodeks, który reprezentuje Jonatan – z narażeniem życia ratuje nawet wroga, jest gotów na każde poświęcenie dla idei dobra, cechuje go opiekuńczość wobec słabszych, chęć ulżenia cierpiącym i krzywdzonym. Jego zaprzeczeniem jest tyran Tengil, przedstawiany na czarnym ogierze przybranym w złoto w krwawym płaszczu, z czerwonymi piórami. Pojawia się także smok, którego trzeba pokonać, by przywrócić światu równowagę.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies