Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Ferdydurke

Najważniejsze cytaty z „Ferdydurke”

Autor: Jakub Rudnicki

  • Niech kształt mój rodzi się ze mnie, niech nie będzie zrobiony mi…

  • „Nie ma ucieczki przed gębą, jak tylko w inną gębę, a przed człowiekiem schronić się można jedynie w objęcia innego człowieka. Przed pupą zaś w ogóle nie ma ucieczki”.

  • Człowiek jest najgłębiej uzależniony od swego odbicia w duszy drugiego człowieka, chociażby ta dusza była kretyniczna.

  • Ale może raczej należałoby powiedzieć, że naczelną, podstawową męką jest nie co innego, tylko cierpienie, zrodzone z ograniczenia drugim człowiekiem, z tego, że się dusimy i dławimy w ciasnym, wąskim, sztywnym wyobrażeniu o nas drugiego człowieka.

  • Przekleństwem ludzkości jest, iż egzystencja nasza na tym świecie nie znosi żadnej określonej i stałej hierarchii, lecz że wszystko ciągle płynie, przelewa się, rusza i każdy musi być odczuty i oceniony przez każdego, a pojęcie o nas ciemnych, ograniczonych i tępych jest nie mniej doniosłe niż pojęcie bystrych, światłych i subtelnych.

  • Zaprawdę, w świecie ducha odbywa się gwałt permanentny, nie jesteśmy samoistni, jesteśmy tylko funkcją innych ludzi, musimy być takimi, jakimi nas widzą.

  • Nie może być nic straszniejszego niż wracać do spraw, z których się wyrosło, do tych dawnych, młodzieńczych, niedojrzałych, od dawna już zepchniętych w kąt i załatwionych.

  • Wiadomo wszak, iż nic tak nie wpływa na ducha jak ciało.

  • Nie ma to jak szkoła, gdy chodzi o wdrożenie uwielbienia dla wielkich geniuszów!

  • Nie może być nic logiczniejszego niż język, w którym wszystko, co nielogiczne, jest wyjątkiem.

  • Rzeczywistość jest zawsze bogatsza od naiwnych iluzji i kłamliwych fikcji.

  • Daj mi teraz marzyć, daj - i już nikt nie wie, co jest realne, a czego w ogóle nie ma, gdzie prawda, gdzie złuda, co się czuje, czego się nie czuje, gdzie naturalność, a gdzie sztuczność, zgrywa i to, co powinno być, miesza się z tym, co nieubłagane jest, i jedno i drugie dyskwalifikuje, jedno drugiemu odbiera wszelką rację bytu, o, wielka szkoło nierzeczywistości.

  • Kulturę świata obsiadło stado babin przyczepionych, przyłatanych do literatury, niezmiernie wprowadzonych w wartości duchowe i zorientowanych estetycznie (...) Wiedzą już, że trzeba być niezależną, stanowczą i głębszą, przeto zazwyczaj są niezależne, głębsze i stanowcze bez przesady oraz pełne ciotczynej dobroci.

  • Nie ma nic lepszego nad prawdziwie anachroniczny chwyt pedagogiczny! Te miłe maleństwa, wychowane przez nas w nierealnej atmosferze, tęsknią nade wszystko do życia i rzeczywistości i dlatego nic ich tak nie boli jak własna niewinność.

  • Dlaczego Słowacki wzbudza w nas zachwyt i miłość? (...) Dlatego, panowie, że Słowacki wielkim poetą był!

  • Wielka poezja, będąc wielką i będąc poezją, nie może nie zachwycać nas, a więc zachwyca.

  • Normalność jest linoskoczkiem nad otchłanią anormalności.

  • Koniec i bomba, a kto czytał ten trąba!



  • Zobacz inne artykuły:

    StreszczeniaOpracowanie
    „Ferdydurke” – streszczenie szczegółowe
    „Ferdydurke” – streszczenie w pigułce
    Lekcja polskiego w „Ferdydurke”
    Zawiązanie akcji w „Ferdydurke”
    „Ferdydurke” – geneza powieści
    Główne założenia „Ferdydurke”
    Życiorys Witolda Gombrowicza w skrócie
    Witold Gombrowicz - biografia
    Miejsce akcji „Ferdydurke”
    Narracja „Ferdydurke”
    „Forma” Gombrowicza
    Kompozycja i struktura „Ferdydurke”
    Język „Ferdydurke”
    Charakterystyczne cechy języka „Ferdydurke”
    Konstrukcja „Ferdydurke”
    Pojęcie formy na podstawie „Ferdydurke”
    Gombrowiczowska walka z formą, czyli obnażenie prawdy o człowieku
    Wielostylowość „Ferdydurke”
    Przynależność gatunkowa „Ferdydurke”
    Znaczenie słów „pupa”, „gęba”, „łydka” w „Ferdydurke”
    Czas akcji „Ferdydurke”
    Słowa - klucze w „Ferdydurke”
    Kwestia niedojrzałości w „Ferdydurke”
    Narracja w „Ferdydurke”
    Groteska w „Ferdydurke”
    Relacje międzyludzkie w „Ferdydurke”
    Forma produktem relacji międzyludzkich, czy relacje międzyludzkie wynikiem formy?
    Szkoła i uczniowie w „Ferdydurke”
    Klucz do czytania „Ferdydurke”
    Walka Józia z formą
    „Ferdydurke” jako powieść nowoczesna
    Parodia w „Ferdydurke”
    Absurd w „Ferdydurke”
    Twórczość Witolda Gombrowicza
    O Gombrowiczu powiedzieli
    Kalendarium życia i twórczości Witolda Gombrowicza - powieściopisarza, dramaturga i eseisty
    Jaki sens ma zakończenie „Ferdydurke”?
    Niedojrzałość w „Ferdydurke”
    Bolimowo i dworek Hurleckich w „Ferdydurke”
    Stancja u Młodziaków w „Ferdydurke”
    Charakterystyka chłopiąt i chłopców w "Ferdydurke"
    Narracja autora – Gombrowicza w „Ferdydurke”
    Narracja Józia – głównego bohatera „Ferdydurke”
    2004 rok rokiem Gombrowicza
    Najważniejsze cytaty z „Ferdydurke”
    Cytaty z Gombrowicza
    Pojęcie absurdu, parodii i ironii
    Pojęcie groteski
    Rozbijanie konwencji gatunkowych w „Ferdydurke”
    Gatunki w „Ferdydurke”
    Ekranizacje prozy Gombrowicza
    Bibliografia
    Motywy oniryczne w „Ferdydurke”




    Bohaterowie
    Józio – charakterystyka bohatera
    Profesor Pimko – charakterystyka
    Miętus – charakterystyka bohatera
    Walek - charakterystyka postaci
    Zuta Młodziakówna - charakterystyka
    Kopyrda – charakterystyka
    Syfon – charakterystyka
    Bladaczka – charakterystyka
    Hurleccy - charakterystyka
    Młodziakowie - charakterystyka



    Partner serwisu:

    kontakt | polityka cookies