Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Granica

Pozostali bohaterowie „Granicy”

Autor: Dorota Blednicka

Karolina Bogutowa

Wdowa. Początkowo pracowała w mieście jako kucharka. Miała nieślubne dziecko, Justynę. Kiedy okazało się, że jest w ciąży, została zwolniona z pracy u Warkoniowej. Przyjęła to spokojnie i z wyrozumiałością. Warkoniowa po latach oceniła ją jako kobietę „przyzwoitą, pracowitą, bardzo przywiązaną ale głupią aż strach”. Dzięki znajomości z ogrodnikiem Borbockim, dostała się do pracy u Tczewskich. Swoje zajęcia wykonywała sumiennie. Jej życie ograniczało się wyłącznie do kuchni. Czasami widywała wielki świat Tczewskich i ich znamienitych gości. Tczewscy mawiali, że „jest lepsza od niejednego kucharza”. W wieku pięćdziesięciu lat zaczęła poważnie chorować. Nie mogąc już dobrze pracować dla Tczewskich znalazła zajęcie najpierw u Czechlińskiego, a następnie u Ziembiewiczów, gdzie było jej dobrze.

Zenon Ziembiewicz postrzegał ją jako „grubą i nadąsaną babę, człapiącą po kuchni i podwórzu nogami bosymi, brudnymi i spuchniętymi”. Zostawiła na jakiś czas córkę u Borbockich, a po śmierci starego ogrodnika zabrała ją do siebie. W Boleborzy mogła czasami posiedzieć w ogrodzie i odpocząć. Zbyt późno skierowana do szpitala, zmarła na stole operacyjnym.

Czechliński

Plenipotent, który zajmował się folwarkami Tczewskich. Mężczyzna niewysoki, krępy, o miękkiej i fałdzistej twarzy. Skory do śmiechu i drwin ze wszystkiego. W rzeczywistości prowadził własne interesy i polityczne sprawy. Jeden z założycieli „Niwy”. Zaproponował Zenonowi, by pisał do gazety szereg artykułów z Francji.

Zamożny i mający wiele znajomości. Podchodził do spraw w sposób kpiący. Wzbudził w Zenonie „brudne” zaufanie. Dzięki niemu Ziembiewicz został redaktorem „Niwy”. Potem prezydentem miasta. Prawdopodobnie odpowiedzialny za rozkaz strzelania do robotników podczas manifestacji pod ratuszem.

Jasia Gołąbska

Córka ogrodnika Bobrockiego, jedyna przyjaciółka Justyny. Poznała ją, kiedy Bogutowa pracowała u Tczewskich. Wyszła za mąż i wyjechała do miasta. Mieszkała początkowo na poddaszu kamienicy. Nie płaciła czynszu. Musiała razem z rodziną przenieść się do piwnicy. Pozostała w niej dzięki wstawiennictwu Elżbiety.
Jej małżeństwo było nieudane. Mąż nie mógł znaleźć pracy, później odszedł od niej i zaginął bez wieści. Potem okazało się, że został zamordowany. Pozostawiona z dziećmi, które kolejno umierały. Nie mogła znaleźć pracy. Razem z nią mieszkała chora na raka matka oraz brat, Franek. Zmarła na gruźlicę, wkrótce po śmierci najmłodszej córeczki, Jadwisi.

Łucja i Maurycy Posztrascy

Posztraska była najbliższą przyjaciółką Cecylii Kolichowskiej. Mieszkała w kamienicy i nie płaciła czynszu. Opiekowała się chorą Cecylią. Wesoła i rozmowna, zapatrzona w swojego męża. Zawsze usprawiedliwiała go w oczach Kolichowskiej. Zjawiała się u Cecylii zawsze za potrzebą. Nie zwracała uwagi na jej niechętną minę. Oboje z mężem żyli w nędzy. Maurycy tracił kolejne posady. Był lekkomyślny i przepijał pieniądze, które Łucja czasami wyłudzała od Kolichowskiej.

Romana z Gierłowskich Biecka Niewieska

Przebywająca za granicą matka Elżbiety. Przez wiele lat była kochanką dygnitarza, Niewieskiego. Dla niej rozwiódł się z żoną. Pomimo skończonych czterdziestu pięciu lat wiodła życie kobiety towarzyskiej. Zdawała sobie sprawę ze swej urody i wpływu na mężczyzn. Lubiła się nimi otaczać. Praktycznie nie interesowała się córką. Pozostawiła jąna wychowanie siostrze pierwszego męża.

Tczewscy

Właściciele majątku w Chązebnej, Popłoszy, Pieszni, Boleborzy, Gwareckiego Folwarku, lasów Bramińskich, tartaków, młynów i gorzelni. Mieli dziewięcioro dzieci. Wiedli życie w przepychu, wypełnione rozrywką, balami, polowaniami. Hrabina Tczewska zaopiekowała się księdzem Czerlonem, którego traktowała jak „cenny przedmiot, którego nie można byle komu powierzyć”. Woziła go limuzyną. Hrabia Wojciech Tczewski interesował się szczególnie plagą kłusownictwa.

Hrabina Olgierdowa Tczewska

Właścicielka majątku w Pieszni. Bratowa Wojciechowej Tczewskiej. W latach młodości słynęła ze swej urody i licznych romansów. Nazywana była „demonem powiatu”. Pomimo wieku zachowywała się dziewczęco. Potrafiła zjednywać sobie ludzi. Lubiła pojedynki i skandale. Bez nich miłość dla niej traciła prawdziwy smak. Na starość zaopiekowała się chorym na gruźlicę przyjacielem swoich synów. Mogła przy nim zapomnieć o przebiegłych sposobach uwodzenia. Chłopak zaspokajał się doraźną rozkoszą. W swoim majątku wprowadziła słynne na całą okolicę urządzenia społeczne.

Ksiądz Adolf Czerlon

Proboszcz w Chązebnej. Syn kupca drzewnego, który dorobił się majątku i stracił wszystko podczas wojny. Mężczyzna „wielki, grubokościsty, brunatny, o dużym nosie i głęboko pod czaszką ukrytych, czarnych, przepaścistych oczach”. Przez wiele lat przebywał za granicą, gdzie poznał Karola Wąbrowskiego i Zenona. Znany z licznych romansów. Przyjął święcenia po śmierci ojca. Twierdził, że w swym powołaniu odnalazł spokój . Pogodził się ze światem. Urodziwy i przystojny, mógł mieć każdą kobietę. Jego siłę fizyczną zawsze podziwiał Karol. Plotkowano, że już po objęciu parafii w Chązebnej, wdał się w romans z siostrzenicą organisty i dziewczyny z Gwareckiego Folwarku. Określano to jako ludzką słabość.

Awaczewicz

Przedwcześnie podstarzały rotmistrz z siwiejącymi włosami. Jego popielate oczy były zimne i lekceważące. Z niewiadomych przyczyn odszedł z wojska. Pierwsza miłość Elżbiety. Miał żonę i liczne kochanki, jedną z nich była nauczycielka Elżbiety, Julia. Zepsuty przez kobiety i nadmiernie dbający o swoją przemijającą urodę. Przez pewien czas częsty gość w domu Kolichowskiej. Cecylia za nim nie przepadała.

Niewieski

Dygnitarz, w podeszłym wieku, drugi mąż matki Elżbiety i jej ojczym. Ślepo zapatrzony w Romanę, przez wiele lat był jej kochankiem. Do ślubu z nią doprowadził poprzez dwa rozwody: swój i Romany.

Adela

Kochanka Zenona z okresu jego pobytu za granicą. Kochała go . Godziłą się na to, by był z nią, nie czując nic do niej. Starsza od Ziembiewicza, chorowała na gruźlicę. Ich romans był burzliwy. Zmarła 30 lipca, o czym Zenon dowiedział się z listu od Karola Wąbrowskiego.

Julia Wagner

Nauczycielka francuskiego Elżbiety. Miała romans z Awaczewiczem, lecz ukrywała to. Mówiła, że mężczyzna jest jej kuzynem.

Marian Chąśba

Razem z rodziną mieszkał w kamienicy Kolichowskiej. Pracował w fabryce Hettnera i jednocześnie uczył się. Maturę zdał w wieku dwudziestu lat. Pożyczał często od Elżbiety książki, o których później rozmawiali. Przez jakiś czas pracował w „Niwie”. Pisał do kroniki zdarzeń artykuły. Usunięty z fabryki, przyłączył się do manifestujących robotników. Został aresztowany.

Franek Borbocki

Syn ogrodnika z Chązebnej. Brat Jasi Gołąbskiej. W młodości zakochany w Justynie. Wyjechał do miasta, by zdobyć pracę. Przez jakiś czas pracował w fabryce. Zwolniony, nie mógł znaleźć zatrudnienia. Został postrzelony pod ratuszem. Zmarł kilka dni później.

Władysława Niska

Jedna z lokatorów w kamienicy Kolichowskiej. Panna z dzieckiem, które było owocem krótkiego romansu z pracownikiem, remontującym kamienicę. Mężczyzna szybko zzniknął z jej życia. Bardzo kochała swojego synka, Zbysia. Od czasu do czasu umieszczała w domu opieki. Kiedy zdobyła pracę, sprowadzała go do domu państwa. Hałaśliwa i dominująca, potrafiła krzykiem wyegzekwować swoje prawa.

strona:    1    2  

Zobacz inne artykuły:

StreszczeniaOpracowanie
„Granica” - krótkie streszczenie
„Granica” - streszczenie szczegółowe z testem
„Granica” - czas i miejsce akcji
Droga kariery Zenona Ziembiewicza
„Granica” - interpretacja i wieloznaczność tytułu
„Granica” - informacje wstępne
„Granica” - plan wydarzeń
Życiorys i twórczość Nałkowskiej
Cechy powieści Nałkowskiej „Granica”
Miłość Zenona i Elżbiety w „Granicy”
Kariera Zenona Ziembiewicza
Romans Zenona z Justyną w „Granicy”
Filozofia w „Granicy” - „Jakimi ludźmi jesteśmy naprawdę? Czy takimi, jakimi nas widzą inni, czy też takimi, za jakich sami się uważamy?”
Problem moralności w „Granicy”
Obraz społeczeństwa w „Granicy”
Obrona i oskarżenie Ziembiewicza
Kariera i władza w „Granicy”
Geneza „Granicy” Nałkowskiej
Granice w powieści
Granica psychologiczna w powieści Nałkowskiej - „Musi coś przecież istnieć, jakaś granica, za którą nie wolno przejść, za którą przestaje się być sobą”
Granica filozoficzna w powieści Nałkowskiej – „jesteśmy takimi, jakimi nas widzą inni, czy też takimi, za jakich sami się uważamy?”
Granica jako bariera społeczna w powieści Nałkowskiej
Granice moralne w powieści Nałkowskiej - względność dobra i zła
Znaczenie kamienicy Kolichowskiej
Wymowa filozoficzna „Granicy”
Miłość Elżbiety do Awaczewicza w „Granicy”
Zofia Nałkowska - biogram
Schemat boleborzański w „Granicy”
Ostatnie lata życia Cecylii Kolichowskiej
Losy Jasi Gołąbskiej w „Granicy”
Najważniejsze cytaty z „Granicy”
Powieść brukowa czy arcydzieło polskiej literatury – „Granica” Nałkowskiej
Bibliografia




Bohaterowie
Zenon Ziembiewicz - charakterystyka
Justyna Bogutówna - charakterystyka
Elżbieta Biecka (później Ziembiewicz) - charakterystyka
Cecylia Kolichowska (z domu Biecka) - charakterystyka
Karol Wąbrowski - charakterystyka
Joanna z Niemierów Ziembiewicz - charakterystyka
Walerian Ziembiewicz - charakterystyka
Pozostali bohaterowie „Granicy”



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies