Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Krzyżacy

Maćko z Bogdańca – szczegółowa charakterystyka postaci

Autor: Dorota Blednicka

Maćko z Bogdańca jest stryjem i opiekunem Zbyszka. To „człek brodaty, w sile wieku, pleczysty, prawie ogromny, ale wychudły; włosy nosi ujęte w pątlik, czyli w siatkę naszywaną paciorkami; na sobie ma skórzany kubrak z pręgami wyciśniętymi przez pancerz, na nim pas, cały z miedzianych klamer; za pasem nóż w rogowej pochwie, przy boku zaś krótki kord podróżny”. Wojenna tułaczka uczyniła z niego mężczyznę o żelaznej kondycji, odpornego na fizyczny ból i wytrzymałego na trud.

Najważniejszym celem życiowym jest dla bohatera odbudowa Bogdańca i odtworzenie licznego niegdyś rodu, prawie całkowicie wybitego przez Niemców w bitwie pod Płowcami. Wyrusza na wojnę na Litwie, aby zdobyć pieniądze na wykupienie zastawionego majątku. Lata niedoli i biedy sprawiły, że jest zachłanny na dobra materialne; w wyborze żony dla bratanka kieruje się w dużej mierze posagiem. Sam jednak nie zamierza założyć rodziny, a miłością ojcowską obdarza Zbyszka, dla którego jest gotów do największych poświęceń. Mógłby zginąć zamiast bratanka w Krakowie, a po odbiciu Danusi zgadza się zostać jeńcem Krzyżaków, aby Zbyszko zawiózł żonę do Spychowa. Całym sercem pragnie, aby młodzieniec poślubił Jagienkę, dziedziczkę dóbr ojcowych i spadkobierczynię opata. Zychównę postrzega również jako tę, która zagwarantuje zdrowe i liczne potomstwo, ponieważ w jego przekonaniu dziewczyna jest jak „jabłoń, która co roku obradza”.

Starego rycerza wyróżnia nieprzeciętny spryt i przebiegłość. Dzięki tym cechom ostatecznie nie płaci krewnemu zastawu za Bogdaniec, doprowadzając do tego, że opat zrzeka się zapłaty. Chytrze zdobywa zaufanie skłóconego z nim starego Wilka i zostawia mu pod opieką rodową siedzibę. Zyskuje szacunek szlachty, powtarzając zasłyszane wcześniej opinie od rycerzy i dostojników polskich jako własne. Tylko w jednym przypadku Maćka zawodzi bystry umysł – pomimo licznych zabiegów nie udaje mu się wyswatać z Jagienką bratanka, który ku niezadowoleniu starca zostaje mężem Jurandówny. Maćko nie poprzestaje jednak na tym i kiedy dowiaduje się o zniknięciu Danusi, postanawia ułatwić Zychównie zdobycie serca młodzieńca, dlatego zabiera ją ze sobą do Spychowa. Wobec Jagienki jest troskliwy i opiekuńczy, zastępuje dziewczynie ojca i z uporem pilnuje, by nie została porwana przez zalotników. To racjonalne podejście do życia sprawia, że zachowanie Maćka można wielokrotnie odebrać jako chłodne i wyrachowane. Jest nieprzychylny małżeństwu bratanka z Danusia Jurandówną, ponieważ jest ona jeszcze dzieckiem i z założeniem rodziny bratanek będzie musiał poczekać wiele lat. Od porwania dziewczyny największą troską starca staje się fakt, że Zbyszko, związany przysięgą małżeńską, nie będzie mógł poślubić innej kobiety. Istotną cechą charakteru starego rycerza z Bogdańca jest zawziętość. Przez wiele lat nie zapomina o tym, że na skutek uporu Kunona Lichtensteina Zbyszko został skazany na ścięcie, dlatego czeka na okazję, by stanąć do pojedynku z Krzyżakiem.
Maćko z Bogdańca jest człowiekiem religijnym, choć i tu uwidacznia się jego podstępna natura. Kiedy Zbyszko wyrusza, by wypełnić obietnicę daną żonie, starzec postanawia przebłagać Boga, aby strzegł młodzieńca przed niebezpieczeństwami. Odbywa pielgrzymkę do grobu królowej Jadwigi i przezornie godzi się z Wilkiem po tym, jak sąsiad powiedział, że Bóg pomści jego krzywdę na rodzie Maćka. Z drugiej strony nadal wierzy w stare gusła, diabły i woli żyć w zgodzie z siłami nieczystymi.

Jako rycerz starzec jest człowiekiem prawym, szlachetnym i odważnym. Pomimo podeszłego wieku wyrusza na wojnę przeciwko Krzyżakom, broni króla i ojczyzny. Jest również swoistym głosem sumienia i strażnikiem zasad rycerskich bratanka, powstrzymując wielokrotnie nierozważne kroki Zbyszka.

Maćko osiąga swój cel – odbudowuje Bogdaniec i sprytnie doprowadza do małżeństwa Jagienki z bratankiem. Otoczony rodziną Zbyszka, na starość łagodnieje, a jego „surowa niegdyś twarz staje się coraz więcej dobroduszną, a oczy śmieją się do ludzi dobrym uśmiechem”. Starość „bieli mu tylko włos na głowie i brodzie, ale nie odejmuje mu ni sił, ni zdrowia”. Spełnia się również jego największe pragnienie – „do starości wojować, na starość gospodarzyć i majętność dla wnuków powiększać”. Nie jest być może bohaterem idealnym, ale wzbudza sympatię, ponieważ jego postać została okraszona charakterystycznym dla Sienkiewicza humorem.

Zobacz inne artykuły:

Inne
Geneza „Krzyżaków”
„Krzyżacy” – streszczenie szczegółowe
Czas i miejsce akcji „Krzyżaków”
Zbyszko z Bogdańca – szczegółowa charakterystyka postaci
Kompozycja i artyzm powieści Henryka Sienkiewicza „Krzyżacy”
Główne wątki „Krzyżaków”
Jurand ze Spychowa – szczegółowa charakterystyka postaci
Maćko z Bogdańca – szczegółowa charakterystyka postaci
Streszczenie „Krzyżaków” w pigułce
Życiorys Henryka Sienkiewicza
Realia i obyczaje średniowiecza w „Krzyżakach”
Obraz Zakonu Krzyżackiego w „Krzyżakach” Sienkiewicza
Obraz rycerstwa w „Krzyżakach” Henryka Sienkiewicza
„Krzyżacy” jako powieść historyczna
Danusia Jurandówna – szczegółowa charakterystyka postaci
Jagienka ze Zgorzelic – szczegółowa charakterystyka postaci
Motywy literackie w „Krzyżakach” Henryka Sienkiewicza
Charakterystyka postaci epizodycznych w „Krzyżakach”
Charakterystyka postaci drugoplanowych w „Krzyżakach”
Plan wydarzeń „Krzyżaków”
Charakterystyka postaci historycznych w „Krzyżakach”
Ekranizacja „Krzyżaków”
Henryk Sienkiewicz - kalendarium twórczości
Henryk Sienkiewicz - kalendarium życia
O „Krzyżakach” powiedzieli…
Henryk Sienkiewicz - ciekawostki
O Sienkiewiczu powiedzieli...
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies