Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Krzyżacy

Jurand ze Spychowa – szczegółowa charakterystyka postaci

Autor: Dorota Blednicka

Po kolejnej tragedii w twardym, mściwym i okrutnym Jurandzie zachodzi przemiana wewnętrzna. Załamuje się, tracąc dziecko, które po śmierci żony było dla niego najważniejsze i wzbudzało jedyne pozytywne uczucie – miłość ojcowską. Fizycznie wyniszczony, w niczym nie przypomina dawnego rycerza potężnej postury: „olbrzymi mąż zmienił się w olbrzymiego kościeja. Twarz miał tak białą, że nie różniła się wiele od mlecznej barwy włosów i brody, a gdy przechyliwszy się na poręcz krzesła przymknął powieki wydawał się trupem”. Pogrąża się w uniesieniu religijnym, całymi dniami modli się i żyje jak pokutnik: „innego pokarmu prócz chleba i wody nie używał. Za odzież służyła mu gruba włosiennica, przepasana powrósłem, którą nosił na gołym ciele”. Przetrwać pomaga mu jedynie nadzieja, że pewnego dnia Zbyszko przywiezie do Spychowa Danusię, a „ze wszystkich ziemskich uczuć pozostało mu jeszcze jedno tylko: miłość do dziecka”. Nie chce już mścić się na Krzyżakach, pozostawia sprawiedliwość Bogu. Największym dowodem przemiany Juranda jest uwolnienie Zygfryda, człowieka, który odebrał mu ukochaną jedynaczkę, a jego okaleczył. Ten „niesłychany, nadludzki niemal czyn łaski i miłosierdzia”, sprawia, że starzec zostaje uznany za świętego przez księdza Kaleba i poddanych.

Kres cierpienia Juranda następuje, kiedy Zbyszko zjawia się w grodzie z ciałem żony. Stary rycerz od tej chwili „utracił władzę w nogach, a gdy położono go na łożu, utracił ruch i świadomość, gdzie jest i co się z nim dzieje. […] nie słyszał, nie rozumiał, tylko leżąc na wznak podnosił do góry powieki pustych oczu i uśmiechał się z twarzą rozjaśnioną i szczęśliwą, a czasem poruszał ustami, jak gdyby z kim rozmawiał”. Pozostaje w takim odrętwieniu przez wiele tygodni i umiera, nie odzyskawszy przytomności.

Jurand ze Spychowa wzbudza litość czytelnika. Nieugięty i okrutny dla wroga, składa ofiarę ze swej godności w imię miłości do córki. Jest przykładem rycerza – mściciela, który nie zaznaje spokoju, a kolejna tragedia zmienia go człowieka miłosiernego, który wybacza własnemu katowi.




strona:    1    2  

Zobacz inne artykuły:

Inne

Geneza „Krzyżaków” „Krzyżacy” – streszczenie szczegółowe Czas i miejsce akcji „Krzyżaków” Zbyszko z Bogdańca – szczegółowa charakterystyka postaci Kompozycja i artyzm powieści Henryka Sienkiewicza „Krzyżacy” Główne wątki „Krzyżaków” Jurand ze Spychowa – szczegółowa charakterystyka postaci Maćko z Bogdańca – szczegółowa charakterystyka postaci Streszczenie „Krzyżaków” w pigułce Życiorys Henryka Sienkiewicza Realia i obyczaje średniowiecza w „Krzyżakach” Obraz Zakonu Krzyżackiego w „Krzyżakach” Sienkiewicza Obraz rycerstwa w „Krzyżakach” Henryka Sienkiewicza „Krzyżacy” jako powieść historyczna Danusia Jurandówna – szczegółowa charakterystyka postaci Jagienka ze Zgorzelic – szczegółowa charakterystyka postaci Motywy literackie w „Krzyżakach” Henryka Sienkiewicza Charakterystyka postaci epizodycznych w „Krzyżakach” Charakterystyka postaci drugoplanowych w „Krzyżakach” Plan wydarzeń „Krzyżaków” Charakterystyka postaci historycznych w „Krzyżakach” Ekranizacja „Krzyżaków” Henryk Sienkiewicz - kalendarium twórczości Henryk Sienkiewicz - kalendarium życia O „Krzyżakach” powiedzieli… Henryk Sienkiewicz - ciekawostki O Sienkiewiczu powiedzieli... Bibliografia

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies