Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Medaliony
Zofia Nałkowska – ur.10 listopada 1884 r., zm.17 grudnia 1954r. Powieściopisarka, autorka dramatów, dzienników i opowiadań, publicystka. Była córką Wacława Nałkowskiego – geografa, nauczyciela, krytyka i również publicysty.
Ukończyła prywatną pensję dla dziewcząt w Warszawie. Prawdopodobnie ten etap kształcenia wpłynął na jej późniejszą twórczość, której problematyka dotyczyła m.in. sytuacji społeczno – obyczajowej kobiet. Już jako dojrzałą intelektualnie nastolatkę nurtowała ją kwestia podwójnej moralności i skrępowania płci żeńskiej konwenansami. Uważała, że należy skończyć z tabu otaczającym prostytucję. Prócz kształcenia na pensji dla dziewcząt Nałkowska pobierała nauki z dziedziny językoznawstwa, ekonomii, historii i geografii na tajnym
„Uniwersytecie Latającym”
Świat – według niej podzielony na „rozkoszny brud i smutną szlachetność” sprzyjał głównie mężczyznom, pragnienia i oczekiwania kobiet pozostawiając niezaspokojone. Płeć męska mogła bez konsekwencji balansować między tymi dwoma światami, szanując „dziewiczą niepodległość” swoich przyszłych małżonek i .zaspokajając potrzeby seksualne w domach publicznych... W przypadku mężczyzn było to powszechnie akceptowalne, kobiety w tym i podobnych względach miały nałożone kajdany moralności. Niemniej pisarka obarczała winą za taki stan rzeczy współtowarzyszki płci, które, uwiedzione i porzucone kobiety, zwykły postrzegać jako złe i zepsute. Przyczyn zdemoralizowania społecznego upatrywała nie w swobodzie życia, lecz w skrępowaniu go. Tematyka nierówności płci widoczna jest m.in. w „Granicy”.
Tajny „Uniwersytet Latający” był nieformalną instytucją szkolnictwa wyższego. Jego nazwa ukuta została w oparciu o brak stałej siedziby i ciągle zmieniane miejsca wykładów. Słuchaczkami samokształceniowych kursów były kobiety, dla których edukacja na poziomie uniwersyteckim pozostawała zamknięta.
Autorka „Medalionów” debiutowała jako poetka w wieku lat 14 na łamach „Przeglądu Tygodniowego” wierszem „Pamiętam”. Inne swoje poetyckie utwory zamieszczała w warszawskich czasopismach m.in. w „Chimerze”. Ale szybko porzuciła poezję i zajęła się prozą.
Jako prozaik debiutowała opowiadaniem w „Ogniwie”, potem przyszła kolej na bardziej rozbudowane formy – powieści. Te pierwsze np. „Kobiety” (1906), „Książę” (1907), „Narcyza” (1910) poruszały problematykę kobiecą i skupiały się na zagadnieniach osobowości. Z kolei utwory napisane po I wojnie światowej np. „Charaktery” (1922), „Romans Teresy Hennert” (1924), „Niedobra miłość” (1928) i najbardziej znana powieść „Granica” (1935) dotyczyły stosunków społecznych i politycznych, kontaktów międzyludzkich. Zofia Nałkowska - biografia
Autor: Ewa PetniakZofia Nałkowska – ur.10 listopada 1884 r., zm.17 grudnia 1954r. Powieściopisarka, autorka dramatów, dzienników i opowiadań, publicystka. Była córką Wacława Nałkowskiego – geografa, nauczyciela, krytyka i również publicysty.
Ukończyła prywatną pensję dla dziewcząt w Warszawie. Prawdopodobnie ten etap kształcenia wpłynął na jej późniejszą twórczość, której problematyka dotyczyła m.in. sytuacji społeczno – obyczajowej kobiet. Już jako dojrzałą intelektualnie nastolatkę nurtowała ją kwestia podwójnej moralności i skrępowania płci żeńskiej konwenansami. Uważała, że należy skończyć z tabu otaczającym prostytucję. Prócz kształcenia na pensji dla dziewcząt Nałkowska pobierała nauki z dziedziny językoznawstwa, ekonomii, historii i geografii na tajnym
„Uniwersytecie Latającym”
Świat – według niej podzielony na „rozkoszny brud i smutną szlachetność” sprzyjał głównie mężczyznom, pragnienia i oczekiwania kobiet pozostawiając niezaspokojone. Płeć męska mogła bez konsekwencji balansować między tymi dwoma światami, szanując „dziewiczą niepodległość” swoich przyszłych małżonek i .zaspokajając potrzeby seksualne w domach publicznych... W przypadku mężczyzn było to powszechnie akceptowalne, kobiety w tym i podobnych względach miały nałożone kajdany moralności. Niemniej pisarka obarczała winą za taki stan rzeczy współtowarzyszki płci, które, uwiedzione i porzucone kobiety, zwykły postrzegać jako złe i zepsute. Przyczyn zdemoralizowania społecznego upatrywała nie w swobodzie życia, lecz w skrępowaniu go. Tematyka nierówności płci widoczna jest m.in. w „Granicy”.
Tajny „Uniwersytet Latający” był nieformalną instytucją szkolnictwa wyższego. Jego nazwa ukuta została w oparciu o brak stałej siedziby i ciągle zmieniane miejsca wykładów. Słuchaczkami samokształceniowych kursów były kobiety, dla których edukacja na poziomie uniwersyteckim pozostawała zamknięta.
Autorka „Medalionów” debiutowała jako poetka w wieku lat 14 na łamach „Przeglądu Tygodniowego” wierszem „Pamiętam”. Inne swoje poetyckie utwory zamieszczała w warszawskich czasopismach m.in. w „Chimerze”. Ale szybko porzuciła poezję i zajęła się prozą.
Nałkowska była osobą zaangażowaną społecznie, działała w organizacjach na rzecz kobiet i literatów. W Warszawie prowadziła salon literacki, promowała młodych pisarzy m.in. Brunona Schulza. W 1928 r. wybrano ją na wiceprezesa polskiego PEN – Clubu. Działała także jako „orędowniczka” uciśnionych – współorganizowała protesty w obronie więźniów politycznych. Od 1933r. przynależała do grupy literackiej „Przedmieście”. Była członkiem Państwowej Akademii Literatury – instytucji oficjalnie reprezentującej piśmiennictwo polskie. Lata wojny spędziła w Warszawie, aktywnie uczestnicząc w konspiracyjnym życiu literackim.
Doświadczenie I wojny światowej było głównie udziałem żołnierzy walczących na froncie. II wojna światowa dotknęła w równym stopniu żołnierzy i cywilów, mężczyzn i kobiety, dorosłych i dzieci. Życie zostało zdezorganizowane na każdym polu ludzkiej aktywności.
strona: 1 2
Szybki test:
Zofia Nałkowska promowała m.in.:a) Czesława Miłosza
b) Witolda Gombrowicza
c) Brunona Schulza
d) Franza Kafkę
Rozwiązanie
Wacław Nałkowski, ojciec Zofii był:
a) geografem
b) biologiem
c) matematykiem
d) historykiem
Rozwiązanie
Debiutancki wiersz poetki miał tytuł:
a) Pamiętam
b) Podziwiam
c) Wierzę
d) Kocham
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies