Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Mistrz i Małgorzata
Michaił Afanasjewicz Bułhakow – urodzony w 1891 roku w Kijowie, zmarł w 1940 roku w Moskwie, powieściopisarz, nowelista i dramaturg rosyjski. Jego udziałem stał się los pisarza odrzuconego, skazanego na swoistą śmierć cywilną we własnym kraju – nie mógł się przebić ze swoją twórczością przez gęste sito cenzury, nie mógł również zaprezentować swoich utworów poza granicami Rosji, wchodzącej wówczas w skład Związku Radzieckiego, zwanego też Krajem Rad.
Jego biografię można podzielić na trzy okresy: zdobywanie wykształcenia, czas praktyki lekarskiej i lata twórczości literackiej. Bułhakow kształcił się w miejscu urodzenia – Kijowie. Tu jego ojciec - Afanasij Iwanowicz był profesorem Kijowskiej Akademii Duchownej, prowadził wykłady z teologii – był wybitnym historykiem religii. Chorował i zmarł na nerczycę objawiającą się gwałtownymi bólami głowy i półślepotą. Ta sama choroba dotknęła później Michaiła. Matka pisarza zajmowała się domem i wychowywaniem siedmiorga dzieci.
Bułhakow z wykształcenia był lekarzem. W 1916 roku ukończył medycynę na kijowskim Uniwersytecie św. Włodzimierza. Pracował w szpitalach polowych, podczas wojny domowej uczestniczył w szeregach białej armii w walkach na Kaukazie. Pracował też na wsi pod Smoleńskiem, prowadził prywatną praktykę w Kijowie.
W 1921 roku przeprowadził się do Moskwy i całkowicie poświęcił literaturze. Był już wówczas (od 1913 roku) żonaty z Tatianą Łappą. Małżonkowie zostali zakwaterowani w Moskwie w kamienicy przy ul. Bolszoj Sadowoj 10, w lokalu numer 50. Mieszkanie to kojarzone jest z mieszkaniem numer 50 przy ulicy Sadowej z Mistrza i Małgorzaty. Jako trzydziestoletni mężczyzna borykał się z problemem pracy, było o nią niezmiernie trudno. Został wtedy konferansjerem w małym teatrzyku. Był również urzędnikiem w Komisariacie Oświaty Ludowej, reporterem i felietonistą. Współredagował wydawaną przez Związek Kolejarzy gazetę „Gudok”, udzielał się w proradzieckiej prasie emigracyjnej.
W tym czasie – rok 1923 poznał swoją kolejna żonę - Lubow Jewgieniewnę Biełozierską. W latach 1930 – 36 pracował na stanowisku asystenta reżysera MChAT – u – Moskiewskiego Teatru Artstycznego. Stało się tak dzięki interwencji Stalina. Na deskach tego teatru wstawił swoją sztukę „Dni Turbinów” (dramat psychologiczny). Widzowie mogli oglądać ją sezonach 1926 – 29 i kolejno, w latach 1932 – 41. Od 1937 roku był konsultantem literackim w Teatrze Wielkim.
Jako niezależny twórca w państwie totalitarnym podlegał represjom władzy. Nie akceptował rzeczywistości komunistycznej, nie godził się ze zniewoleniem prasy, wydawnictw, teatru. Ujawniał swoją niechęć na kartach literatury, „budując” satyryczne wizje tejże rzeczywistości. W ten sposób oceniał i krytykował. Żył skromnie, tworząc na marginesie obowiązującej komunistycznej literatury, w momencie śmierci oficjalnie przypisywano mu autorstwo jednej sztuki teatralnej. We wrześniu 1929 roku, Bułhakow w liście do Maksyma Gorkiego pisał: „wszystkie moje sztuki zostały zakazane, nikt nie wydrukuje mi ani linijki, żadnej gotowej pracy nie mam, nie otrzymuję ani kopiejki honorarium. Żadna instytucja ani osoba nie odpowiada na moje prośby. Jednym słowem wszystko, co napisałem w ciągu dziesięcioletniej pracy w ZSRR, zostało zniszczone. Pozostaje jeszcze zniszczenie ostatniego – mnie samego.” (za: A. Drawicz, Mistrz i diabeł. O Michale Bułhakowie, Kraków 1990) Michaił Bułhakow – życie i twórczość
Autor: Ewa PetniakMichaił Afanasjewicz Bułhakow – urodzony w 1891 roku w Kijowie, zmarł w 1940 roku w Moskwie, powieściopisarz, nowelista i dramaturg rosyjski. Jego udziałem stał się los pisarza odrzuconego, skazanego na swoistą śmierć cywilną we własnym kraju – nie mógł się przebić ze swoją twórczością przez gęste sito cenzury, nie mógł również zaprezentować swoich utworów poza granicami Rosji, wchodzącej wówczas w skład Związku Radzieckiego, zwanego też Krajem Rad.
Jego biografię można podzielić na trzy okresy: zdobywanie wykształcenia, czas praktyki lekarskiej i lata twórczości literackiej. Bułhakow kształcił się w miejscu urodzenia – Kijowie. Tu jego ojciec - Afanasij Iwanowicz był profesorem Kijowskiej Akademii Duchownej, prowadził wykłady z teologii – był wybitnym historykiem religii. Chorował i zmarł na nerczycę objawiającą się gwałtownymi bólami głowy i półślepotą. Ta sama choroba dotknęła później Michaiła. Matka pisarza zajmowała się domem i wychowywaniem siedmiorga dzieci.
Bułhakow z wykształcenia był lekarzem. W 1916 roku ukończył medycynę na kijowskim Uniwersytecie św. Włodzimierza. Pracował w szpitalach polowych, podczas wojny domowej uczestniczył w szeregach białej armii w walkach na Kaukazie. Pracował też na wsi pod Smoleńskiem, prowadził prywatną praktykę w Kijowie.
W 1921 roku przeprowadził się do Moskwy i całkowicie poświęcił literaturze. Był już wówczas (od 1913 roku) żonaty z Tatianą Łappą. Małżonkowie zostali zakwaterowani w Moskwie w kamienicy przy ul. Bolszoj Sadowoj 10, w lokalu numer 50. Mieszkanie to kojarzone jest z mieszkaniem numer 50 przy ulicy Sadowej z Mistrza i Małgorzaty. Jako trzydziestoletni mężczyzna borykał się z problemem pracy, było o nią niezmiernie trudno. Został wtedy konferansjerem w małym teatrzyku. Był również urzędnikiem w Komisariacie Oświaty Ludowej, reporterem i felietonistą. Współredagował wydawaną przez Związek Kolejarzy gazetę „Gudok”, udzielał się w proradzieckiej prasie emigracyjnej.
W tym czasie – rok 1923 poznał swoją kolejna żonę - Lubow Jewgieniewnę Biełozierską. W latach 1930 – 36 pracował na stanowisku asystenta reżysera MChAT – u – Moskiewskiego Teatru Artstycznego. Stało się tak dzięki interwencji Stalina. Na deskach tego teatru wstawił swoją sztukę „Dni Turbinów” (dramat psychologiczny). Widzowie mogli oglądać ją sezonach 1926 – 29 i kolejno, w latach 1932 – 41. Od 1937 roku był konsultantem literackim w Teatrze Wielkim.
Jesienią 1939 roku zaczął odczuwać pierwsze oznaki nerczycy. Znając los ojca, wiedział, że pozostało mu pół roku życia. Zmarł 10 marca 1940 roku. Jeszcze w lutym tegoż roku dyktował kolejnej już żonie – Helenie ostatnie fragmenty najznamienitszego z jego utworów Mistrza i Małgorzaty. Jego grób znajduje się na cmentarzu Nowodiewiczym w kwaterze MChAT-u graniczącej z kwaterą Teatru Wielkiego.
Szybki test:
Michaił Afanasjewicz Bułhakow – urodził się w 1891 roku w:a) Moskwie
b) Kijowie
c) Saratowie
d) Kazaniu
Rozwiązanie
Bułhakow z wykształcenia był:
a) teologiem
b) lekarzem
c) aktorem
d) prawnikiem
Rozwiązanie
Afanasij Iwanowicz, ojciec Bułhakowa, nie był:
a) profesorem Kijowskiej Akademii Duchownej
b) wykładowcą teologii
c) historykiem sztuki
d) historykiem religii
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies