Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Mitologia
Mit przenosi nas we wczesne czasy panowania Zeusa, który pokonał ród Tytanów. Jedynym pozostałym przedstawicielem był Prometeusz, syn Japeta i Themis. Ziemia była wymarła, więc postanowił ją zaludnić. Z gliny zwilżonej wodą źródlaną i z łez ukształtował człowieka, a Atena tchnęła weń życie. Początkowo ludzie byli bezradni wobec tajemnic życia – żyli pod ziemią, marzli, bali się dzikich zwierząt. Jednak z czasem Tytan pomógł im rozwinąć cywilizację.
Dumny Zeus wezwał wszystkich ludzi na zgromadzenie, by zawszeć przymierze między nimi a bogami i ustalić prawa i obowiązki. Prometeusz zawczasu przygotował ofiarę z zabitego byka – zwierzę podzielił na dwie części – na jednej znajdowało się najlepsze mięso i tłuszcz przykryte skórą, na drugiej kości i wnętrzności przykryte tłuszczem. Zeus miał zdecydować, jaką część zwierzęcia bogowie po wsze czasy będą dostawać jako ofiarę. Nieświadomie wybrał kości i zapałał gniewem na podstępnego Prometeusza, który zakpił z niego. Odmówił przekazania daru ognia rodzajowi ludzkiemu.
Prometeusz postanowił zdobyć ogień podstępem. Zakradł się z gałązką oliwną do pędzącego rydwanu Heliosa, boga słońca i od osi wozu odpalił suche drewno. Z płonącą pochodnią przyszedł do ludzi i zapalił pierwsze ognisko. Dzięki temu ludzie wyszli ze swych pieczar, zapanowali także nad zwierzętami. Tytan nauczył ludzi uprawy roli, ujarzmił niektóre zwierzęta, pokazał złoża cennych metali.
Mściwy Zeus nakazał Hefajstosowi, bogowi ognia, ulepienie postaci pięknej dziewczyny, a następnie tchnął w nią życie. Atena nauczyła ją tkania i haftu, Hermes kunsztu wymowy i dowcipu, zaś Afrodyta ofiarowała jej nieodparty czar. Nazwano ją Pandorą, czyli „obdarowaną przez wszystkich”. Hermes sprowadził ją na ziemię i nakazał iść do domu brata Prometeusza – Epimeteusza (imię oznacza „wstecz myślący”). Wręczył jej rzeźbioną szkatułę, jednak zakazał ją otwierać. Epimeteusz był oczarowany pięknością Pandory i wbrew ostrzeżeniom brata poślubił ją. Kapryśna kobieta wciąż prosiła męża o otwarcie szkatuły, a po wielu namowach Epimeteusz uległ jej. Z wewnątrz zaczęły wychodzić wszelkie odrażające stworzenia (węże, skorpiony, pająki). Na koniec pojawiła się mglista postać, jednak Pandora zatrzasnęła wieko. Była to Nadzieja zamknięta na zawsze. Z puszki wydobyły się wszelkie troski, smutki, choroby i zarazy, a także cierpienie, które zaczęło nękać od tego dnia całą ludzkość.
Zeus zemścił się także na Tytanie. Nakazał Hefajstosowi przykuć go do skał Kaukazu na scytyjskim pustkowiu. Mimo olbrzymich cierpień Prometeusz nie wyrzekł się miłości do rodu ludzkiego i nie poprosił o litość. Władca bogów, widząc tę hardość, nakazał sępowi codzienne wyszarpywanie wątroby skazańca, która w cudowny sposób odrastała. Jego męki miały trwać wieki, chyba że ktoś z nieśmiertelnych zgodziłby się dobrowolnie pójść do Tartaru. Mit o Prometeuszu – streszczenie
Autor: Jakub RudnickiMit przenosi nas we wczesne czasy panowania Zeusa, który pokonał ród Tytanów. Jedynym pozostałym przedstawicielem był Prometeusz, syn Japeta i Themis. Ziemia była wymarła, więc postanowił ją zaludnić. Z gliny zwilżonej wodą źródlaną i z łez ukształtował człowieka, a Atena tchnęła weń życie. Początkowo ludzie byli bezradni wobec tajemnic życia – żyli pod ziemią, marzli, bali się dzikich zwierząt. Jednak z czasem Tytan pomógł im rozwinąć cywilizację.
Dumny Zeus wezwał wszystkich ludzi na zgromadzenie, by zawszeć przymierze między nimi a bogami i ustalić prawa i obowiązki. Prometeusz zawczasu przygotował ofiarę z zabitego byka – zwierzę podzielił na dwie części – na jednej znajdowało się najlepsze mięso i tłuszcz przykryte skórą, na drugiej kości i wnętrzności przykryte tłuszczem. Zeus miał zdecydować, jaką część zwierzęcia bogowie po wsze czasy będą dostawać jako ofiarę. Nieświadomie wybrał kości i zapałał gniewem na podstępnego Prometeusza, który zakpił z niego. Odmówił przekazania daru ognia rodzajowi ludzkiemu.
Prometeusz postanowił zdobyć ogień podstępem. Zakradł się z gałązką oliwną do pędzącego rydwanu Heliosa, boga słońca i od osi wozu odpalił suche drewno. Z płonącą pochodnią przyszedł do ludzi i zapalił pierwsze ognisko. Dzięki temu ludzie wyszli ze swych pieczar, zapanowali także nad zwierzętami. Tytan nauczył ludzi uprawy roli, ujarzmił niektóre zwierzęta, pokazał złoża cennych metali.
Mściwy Zeus nakazał Hefajstosowi, bogowi ognia, ulepienie postaci pięknej dziewczyny, a następnie tchnął w nią życie. Atena nauczyła ją tkania i haftu, Hermes kunsztu wymowy i dowcipu, zaś Afrodyta ofiarowała jej nieodparty czar. Nazwano ją Pandorą, czyli „obdarowaną przez wszystkich”. Hermes sprowadził ją na ziemię i nakazał iść do domu brata Prometeusza – Epimeteusza (imię oznacza „wstecz myślący”). Wręczył jej rzeźbioną szkatułę, jednak zakazał ją otwierać. Epimeteusz był oczarowany pięknością Pandory i wbrew ostrzeżeniom brata poślubił ją. Kapryśna kobieta wciąż prosiła męża o otwarcie szkatuły, a po wielu namowach Epimeteusz uległ jej. Z wewnątrz zaczęły wychodzić wszelkie odrażające stworzenia (węże, skorpiony, pająki). Na koniec pojawiła się mglista postać, jednak Pandora zatrzasnęła wieko. Była to Nadzieja zamknięta na zawsze. Z puszki wydobyły się wszelkie troski, smutki, choroby i zarazy, a także cierpienie, które zaczęło nękać od tego dnia całą ludzkość.
Pewnego razu obok skały z Prometeuszem znalazł się Herkules. Strzałą zabił krwiożerczego sępa. Pozdrowił Tytana i oznajmił kres męczarni, a maczugą rozbił okowy pętające Tytana. Dobrowolnie do Hadesu zgodził się pójść centaur Chiron cierpiący od rany przez przypadek zadanej przez Heraklesa. Prometeusz na zawsze pozostał wierny rodzajowi ludzkiemu.
Szybki test:
Brat Prometeusza to:a) Katapultus
b) Epimeteusz
c) Kalcjusz
d) Oreanelus
Rozwiązanie
Za uwolnienie Prometeusza odpowiada:
a) Herakles
b) Eneasz
c) Odyseusz
d) Posejdon
Rozwiązanie
Prometeusz został przykuty do skał:
a) Kaukazu
b) Uralu
c) Olimpu
d) Araratu
Rozwiązanie
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies