Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pieśń o Rolandzie

„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie

Autor: Karolina Marl�ga

182.
Na rozkaz cesarza rozbito obóz. Francuzi „rozkułbaczyli” konie, puszczając je na łąkę na popas. Potem wszyscy udali się na spoczynek, nie rozstawiając straży.

183.
Cesarz leżał na łące. Nie odpiął kolczugi, nie zdjął hełmu ani miecz zwanego Radosnym: „nigdy nie było podobnego miecza - co dzień odmieniał barwę trzydzieści razy. Znamy dzieje włóczni, którą zraniono Zbawiciela naszego na krzyżu; Karol z łaski Boga posiada jej ostrze i dał je wprawić w złotą gałkę miecza; dla tego zaszczytu i tej łaski miecz dostał miano Radosny. Baronom francuskim nie lżą tego zapominać; stąd też wzięli swoje zawołanie: "Montjoie!", i dlatego żaden naród nie może się im ostać”.

184.
Król przeżywał śmierć siostrzeńca, Oliwiera, dwunastu parów i reszty Francuzów. Prosił Boga o zbawienie ich dusz, aż w końcu – znużony i zapłakany – zasnął.

185.
Cesarza we śnie męczyło cierpienie. Bóg zesłał mu świętego Gabriela, by go pilnował. Anioł całą noc stał przy jego głowie, ukazując mu zbliżającą się bitwę. Karol we śnie obserwował: grzmoty, wiatry, mrozy, straszne burze i nawałnice, blask ognia i płomieni, które nagle spadały na jego wojsko. Widział rozpacz swych rycerzy. Potem „niedźwiedzie i leopardy chcą ich pożreć; węże i żmije, smoki i czarty”. Nie mógł pomóc swym żołnierzom: „Francuzi krzyczą: "Karolu Wielki, na pomoc!" Król, wzruszony boleścią i litością, chce iść, ale nie może. Z lasu wychodzi nań wielki lew pełen wściekłości, pychy i zuchwalstwa. Lew targa się na samą osobę cesarską i zaczepia go; obejmują się wpół ciała, aby walczyć. Ale Karol nie wie, kto jest górą, kto dołem”. Cesarz nie obudził się.

186.
Po tym widzeniu przyszło inne. Król dalej śnił. Był we Francji, w Akwizgranie na tarasie i trzymał niedźwiedzia uwiązanego na dwóch łańcuchach. Widział biegnących od Ardenów trzydzieści niedźwiedzi, mówiących jak ludzie, by oddał im zwierzę. Z pałacu nagle nadbiegł chart: „Na zielonej murawie, przed innymi, rzuca się na największego niedźwiedzia. Wtedy król patrzy na cudowną walkę. Ale nie wie, kto zwycięzcą, kto zwyciężonym”. Karol spał aż do białego dnia.

„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: