„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie - strona 21
Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pieśń o Rolandzie

„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie

Autor: Karolina Marlêga

259.
Pojedynek pomierzy emirem a cesarzem był niezwykle zacięty i obfitował w iskry sypiące się z ich ocierających się o siebie mieczy oraz elementów zbroi. Walka była wspaniała, bardzo szybko stało się jasne, że przegra ten, kto pierwszy popełni błąd.

260.
Emir zwróciÅ‚ siÄ™ do cesarza: „Karolu, wejdź w samego siebie; zgódź siÄ™ okazać mi, że żaÅ‚ujesz! W istocie, zabiÅ‚eÅ› mi syna i bardzo niesÅ‚usznie żądasz mego kraju. ZostaÅ„ moim wasalem... Pójdź ze mnÄ… aż na wschód jako mój sÅ‚uga”. Pan Franków nie mógÅ‚ przyjąć tej propozycji: „To byÅ‚aby, wierÄ™, wielka nikczemność. Poganinowi nie lżą mi użyczyć pokoju ani miÅ‚oÅ›ci. Przyjm prawo, jakie Bóg nam objawiÅ‚, prawo chrzeÅ›cijaÅ„skie, wnet bÄ™dÄ™ ciÄ™ miÅ‚owaÅ‚; potem sÅ‚uż mu i uwierz w Króla wszechpotężnego”.

261.
Emir potężnym ciosem rozłupał na pół hełm Karola Wielkiego, lekko raniąc cesarza w głowę. Jednak z pomocą Boga, Francuz nie przewrócił się.

262.

GÅ‚os archanioÅ‚a Gabriela przywróciÅ‚ Karolowi Wielkiemu siÅ‚y do walki. Cesarz waliÅ‚ emira mieczem z caÅ‚ych siÅ‚. Ostatni cios „Kruszy mu heÅ‚m, na którym bÅ‚yszczÄ… drogie kamienie, otwiera mu czaszkÄ™ rozlewajÄ…c mózg, rozcina mu gÅ‚owÄ™ aż po biaÅ‚Ä… brodÄ™ i bez żadnego ratunku kÅ‚adzie go trupem”. Karol Wielki zakrzyknÄ…Å‚ po raz kolejny „Montjoie!”, usÅ‚yszawszy to stawiÅ‚ siÄ™ u jego boku diuk Naim. Poganie, widzÄ…c Å›mierć swojego wodza zaczÄ™li uciekać. Wielka bitwa zakoÅ„czyÅ‚a siÄ™ zwyciÄ™stwem Francuzów.

263.
Karol Wielki wraz ze swoimi rycerzami goniÅ‚ uciekajÄ…cych arabów. Cesarz krzyczaÅ‚ do baronów: „Panowie, pomÅ›cijcie wasze żaÅ‚oby, czyÅ„cie waszÄ… wolÄ™ i niechaj serca wasze rozjaÅ›niÄ… siÄ™, widziaÅ‚em bowiem dziÅ› rano, że oczy wasze pÅ‚akaÅ‚y”. Francuzi nie potrzebowali takiej motywacji, nawet bez niej walczyli i gonili pogan z caÅ‚ych siÅ‚.

264.
ByÅ‚ wielki skwar, a kurz unosiÅ‚ siÄ™ w górÄ™. Poganie uciekali, a Francuzi podążali za nimi aż do Saragossy. Na szczyt tamtejszej wieży weszÅ‚a królowa Bramimonda oraz jej „kleryki i kanoniki faÅ‚szywej wiary, których nigdy Bóg nie kochaÅ‚; nie majÄ… ani Å›wiÄ™ceÅ„, ani tonsury”. Gdy królowa dojrzaÅ‚a rozbite wojska emira doniosÅ‚a o tym Marsylowi. Król straciÅ‚ wszelkÄ… nadziejÄ™ i „OddaÅ‚ duszÄ™ czartu”.
265.
Karol Wielki wkroczył do Saragossy. Zajął miasto niemal bez walki. Królowa Bramimonda była zmuszona do oddania cesarzowi wszystkich wież, dziesięciu wielkich i pięćdziesięciu małych.

266.
Nad SaragossÄ… zapadÅ‚a noc. OddziaÅ‚y cesarza plÄ…drowaÅ‚y miejskie synagogi i meczety: „Ciosami mieczów i toporów kruszÄ… obrazy i wszystkie baÅ‚wany; nie zostanie tam czarów ani uroków. Król wierzy w Boga, chce speÅ‚nić swojÄ… sÅ‚użbÄ™”. Karol Wielki spÄ™dziÅ‚ wszystkich pogan do chrzcielnicy, gdzie ponad sto tysiÄ™cy z nich przyjęło nowÄ… religiÄ™. Tych, którzy chcieli zostać przy swojej wierze król rozkazaÅ‚a spalić żywcem. Cesarz miaÅ‚ zamiar pojmać BramimondÄ™ do Francji jako swojÄ… brankÄ™ i tam zrobić z niej prawdziwÄ… chrzeÅ›cijankÄ™.

267.
Minęła noc i wstaÅ‚ nowy, jasny dzieÅ„. W wieżach Saragossy Karol Wielki ulokowaÅ‚ tysiÄ…c dobrze wyszkolonych żoÅ‚nierzy, aby strzegli miasta w jego imieniu. Cesarz wraz ze swoim wojskiem i królowÄ… BramimondÄ… wyruszyÅ‚ w drogÄ™ powrotnÄ… do „sÅ‚odkiej Francji”. Karol Wielki byÅ‚ przepeÅ‚niony dumÄ… i radoÅ›ciÄ…. Po drodze do ojczyzny jego wojska zajęły siÅ‚Ä… NarbonÄ™. Wreszcie przybyli do francuskiego Bordeaux, gÅ‚oÅ›nego miasta.

Na oÅ‚tarzu w tamtejszej Å›wiÄ…tyni zostawiÅ‚ w podziÄ™ce dla Å›wiÄ™tego Seweryna róg peÅ‚en zÅ‚ota i dukatów. Armia cesarza przebyÅ‚a na wielkich galerach rzekÄ™ Å»yrondÄ™. Dopiero w koÅ›ciele Å›w. Romana w Blaye cesarz rozkazaÅ‚ pochować ciaÅ‚a Rolanda, Oliwiera i arcybiskupa Turpina. Wreszcie, po dÅ‚ugiej i wyczerpujÄ…cej podróży Karol Wielki dotarÅ‚ do swego Akwizgranu. Od razu po przybyciu do paÅ‚acu rozkazaÅ‚ wezwać sÄ™dziów: „Bawarów i Sasów, i LotaryÅ„czyków, i Fryzów; wezwaÅ‚ Alemanów i Burgundów, i Puatwenów, i Normanów, i Bretonów, i Francuzów nad inne roztropnych”, aby rozpocząć sÄ…d nad zdrajcÄ… Ganelonem.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16    17    18    19    20    21    22    23    24  

Szybki test:

Emira Baliganta nazywano:
a) Najmężniejszym
b) Szanownym
c) Szanowanym
d) Szacownym
RozwiÄ…zanie

Cesarz Karol ofiarował królowi Marsylowi:
a) ozdobnÄ… zbrojÄ™
b) Å‚uk
c) sobolowy płaszcz
d) złoty diadem
RozwiÄ…zanie

Oliwiera śmiertelnie ranił:
a) Grandwin - syn Kapuela, króla Kapadocji
b) Marganis
c) król Marsyl
d) Malkinat - Afrykanin przybyły z Afryki, syn króla
RozwiÄ…zanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Inne
„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie
Czas i miejsce akcji „PieÅ›ni o Rolandzie”
Charakterystyka Rolanda
Problematyka „PieÅ›ni o Rolandzie”
Problem autorstwa „PieÅ›ni o Rolandzie”
Oliwier - charakterystyka
Streszczenie „PieÅ›ni o Rolandzie” w piguÅ‚ce
Ganelon - charakterystyka
Karol Wielki – charakterystyka
Åšredniowieczne wzorce osobowe na przykÅ‚adzie „PieÅ›ni o Rolandzie”
Prawda historyczna a fikcja literacka w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Åšrodki stylistyczne i artystyczne zawarte w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Narracja „PieÅ›ni o Rolandzie”
Budowa, struktura i kompozycja „PieÅ›ni o Rolandzie”
Chansons de geste
Charakterystyka pozostaÅ‚ych bohaterów „PieÅ›ni o Rolandzie”
Obraz obyczajów epoki w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Plan wydarzeÅ„ „PieÅ›ni o Rolandzie”
TÅ‚o historyczne wydarzeÅ„ przedstawionych w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Motywy literackie w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Najważniejsze cytaty z „PieÅ›ni o Rolandzie”
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies