Charakterystyka pozostaÅ‚ych bohaterów „PieÅ›ni o Rolandzie” - strona 2
Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pieśń o Rolandzie

Charakterystyka pozostaÅ‚ych bohaterów „PieÅ›ni o Rolandzie”

Autor: Karolina Marlêga

„Ogier duÅ„ski najwaleczniejszy jest ze wszystkich” na polu walki zgÅ‚adziÅ‚ miÄ™dzy innymi Ambora, który niósÅ‚ sztandar królewski. To wydarzenie sprawiÅ‚o, iż Baligant, widzÄ…c upadek podobizny Mahometa uznaÅ‚, że „nie ma sÅ‚usznoÅ›ci, a prawo jest z Karolem”.

Bazan i Bazyli – zanim doszÅ‚o do wydarzeÅ„ opisanych w PieÅ›ni o Rolandzie, król Marsylla wysÅ‚aÅ‚ do Karola Wielkiego posłów z propozycjÄ… zawarcia pokoju. Gdy cesarz wysÅ‚aÅ‚ w odpowiedzi swoich emisariuszy, Bazana i Bazylego, aby negocjowali pokój, król pogan rozkazaÅ‚ Å›ciąć im gÅ‚owy. Wydarzenie to odegraÅ‚o ważnÄ… rolÄ™, ponieważ uniemożliwiÅ‚o rozejm pomiÄ™dzy Francuzami a Hiszpanami. Åšmierć Bazana i Bazylego byÅ‚a również powodem, dla którego Ganelon uważaÅ‚, iż Roland pragnÄ…Å‚ jego Å›mierci, wyznaczajÄ…c go na posÅ‚a do króla Marsyla.

Oda – siostra Oliwiera oraz narzeczona Rolanda. Owa „piÄ™kna panienka”, która oczekiwaÅ‚a na powrót swojego ukochanego w paÅ‚acu w Akwizgranie, umarÅ‚a na wieść o jego Å›mierci. Chociaż Karol Wielki proponowaÅ‚ jej swojego syna – Ludwika, dziewczyna nie przyjmowaÅ‚a do Å›wiadomoÅ›ci, iż nie ujrzy już nigdy Rolanda żywego, padÅ‚a do nóg cesarza i zmarÅ‚a. WÅ‚adca Franków rozkazaÅ‚ pochować piÄ™knÄ… niewiastÄ™ pod oÅ‚tarzem w klasztorze mniszek, co uważano wówczas za wielkie wyróżnienie.

Baligant„byÅ‚ to emir, starzec brzemienny laty, który żyÅ‚ dÅ‚użej od Wergilego i Homera”. Król Marsyl zwróciÅ‚ siÄ™ do niego z proÅ›bÄ… o wsparcie w kampanii przeciwko Karolowi Wielkiemu. CzÅ‚owiek ten byÅ‚ emirem Babilonu, najszlachetniejszym wojownikiem islamu. Gdy jego armia wreszcie przypÅ‚ynęła do Hiszpanii w niesÅ‚ychanie pokaźnej liczbie doszÅ‚o do wielkiej walki pomiÄ™dzy Arabami a wojskami Karola Wielkiego na hiszpaÅ„skiej równinie. Emir doczekaÅ‚ siÄ™ pojedynku z samym cesarzem. Walczyli ze sobÄ… jak równy z równym, lecz Baligant musiaÅ‚ przegrać, dziÄ™ki boskiej interwencji archanioÅ‚a Gabriela.

Król Marsyl – to pogaÅ„ski wÅ‚adca Saragossy, który nie uznaje Boga, a swoje modÅ‚y kieruje do Mahometa. Jego twierdza to ostatni bastion, którego nie podbiÅ‚y wojska Karola Wielkiego. WÅ‚adca jest przeciwieÅ„stwem wspaniaÅ‚ego cesarza. CzÄ™sto ucieka siÄ™ do podstÄ™pu i oszustwa, aby osiÄ…gnąć swój cel. Nie jest tak zrÄ™cznym rycerzem jak Karol Wielki, co udowodniÅ‚ podczas pojedynku z Rolandem, z którego cudem uszedÅ‚ z życiem, ale bez dÅ‚oni. Jego nienawiść do Francuzów byÅ‚a tak wielka, że nie zawahaÅ‚ siÄ™ oddać kluczy do miasta emirowi Baligantowi w zamian za jego pomoc w walce z wojskami cesarza. OsÅ‚abiony z powodu rany, król Marsilla zmarÅ‚ z żalu, gdy dowiedziaÅ‚ siÄ™ o klÄ™sce emira.
Bramimonda – małżonka króla Marsyla, królowa Saragossy. Ta piÄ™kna kobieta popadÅ‚a w wielkÄ… rozpacz, gdy dowiedziaÅ‚a siÄ™ o porażce męża w walce z Frankami. PrzeczuwaÅ‚a, iż wartoÅ›ci, którym hoÅ‚dowaÅ‚a wkrótce upadnÄ…. PrzeklinaÅ‚a pogaÅ„skich bogów za to, że nie pomogli Marsylowi obronić islamu przed chrzeÅ›cijaÅ„stwem, reprezentowanym przez Karola Wielkiego. Gdy Francuzi pojawiajÄ… siÄ™ w Saragossie, ich cesarz postanowiÅ‚ pojmać kobietÄ™ jako swojÄ… brankÄ™, a po powrocie do ojczyzny ochrzcić. Tak też siÄ™ staÅ‚o, Brimamonda, po przyjÄ™ciu sakramentu siÅ‚Ä… zmieniÅ‚a imiÄ™ na Julianna.

Blankandryn„Ten-ci (…) najmÄ™drszy byÅ‚ Å›ród pogan; mÄ™stwem swym dzielny rycerz; rozumem dobry rajca swego pana”. To on uknuÅ‚ plan, jak pozbyć siÄ™ Karola Wielkiego z Hiszpanii: „PrzeÅ›lij Karolowi (…) sÅ‚owa powolnej sÅ‚użby i wielkiej przyjaźni. Dasz mu niedźwiedzie i lwy, i psy; i siedemset wielbÅ‚Ä…dów, i tysiÄ…c wypierzonych sokołów; czterysta mułów Å‚adownych zÅ‚otem i srebrem i pięćdziesiÄ…t wozów, z których on zÅ‚oży tabor; i daj mu szczerego zÅ‚ota tyle, aby mógÅ‚ hojnie opÅ‚acić swoich najemników. Przekaż mu, że dość dÅ‚ugo wojowaÅ‚ już w tej ziemi; że powinien by wracać do Francji, do Akwizgranu, że poÅ›pieszysz tam za nim na Å›wiÄ™ty MichaÅ‚, że przyjmiesz i tam prawo chrzeÅ›cijan i zostaniesz jego wiernym lennikiem. A zechce zakÅ‚adników, to poÅ›lij mu ich, dziesiÄ™ciu albo dwudziestu, aby go natchnąć ufnoÅ›ciÄ…. PoÅ›lijmy mu synów naszych żon; ja poÅ›lÄ™ mego, choćby miaÅ‚ i zginąć. Lepiej, by tam potracili swoje gÅ‚owy, a my żebyÅ›my nie stracili naszej swobody i paÅ„stwa i nie przyszli do torby żebraczej!” – doradzaÅ‚ Marsylowi. NajmÄ…drzejszy wasal i doradca pogaÅ„skiego króla porozumiaÅ‚ siÄ™ nastÄ™pnie z Ganelonem w sprawie zaplanowania zasadzki na tylnÄ… straż wojsk Karola Wielkiego.

strona:    1    2    3  

Zobacz inne artykuły:

Inne
„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie
Czas i miejsce akcji „PieÅ›ni o Rolandzie”
Charakterystyka Rolanda
Problematyka „PieÅ›ni o Rolandzie”
Problem autorstwa „PieÅ›ni o Rolandzie”
Oliwier - charakterystyka
Streszczenie „PieÅ›ni o Rolandzie” w piguÅ‚ce
Ganelon - charakterystyka
Karol Wielki – charakterystyka
Åšredniowieczne wzorce osobowe na przykÅ‚adzie „PieÅ›ni o Rolandzie”
Prawda historyczna a fikcja literacka w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Åšrodki stylistyczne i artystyczne zawarte w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Narracja „PieÅ›ni o Rolandzie”
Budowa, struktura i kompozycja „PieÅ›ni o Rolandzie”
Chansons de geste
Charakterystyka pozostaÅ‚ych bohaterów „PieÅ›ni o Rolandzie”
Obraz obyczajów epoki w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Plan wydarzeÅ„ „PieÅ›ni o Rolandzie”
TÅ‚o historyczne wydarzeÅ„ przedstawionych w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Motywy literackie w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Najważniejsze cytaty z „PieÅ›ni o Rolandzie”
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies