Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pozytywizm

Limba - wiadomości wstępne

Autor: Karolina Marl�ga

Jednym z mniej znanych, acz ważnych motywów literackich jest trop drzewa, obecny zarówno w starożytnej mitologii, jak i we współczesnej poezji. Symbol drzewa jest głęboko zakorzeniony w naszej kulturze oraz podświadomości.

Motyw drzewa

Utwory, wpisujące się do kanonu poruszających ten roślinny motyw, to m.in.:

„Mitologia”;

Biblia (drzewo dobra i zła);

„Pieśń o Rolandzie”;

„Boska komedia” Dante Alighieri;

„Na lipę” Jana Kochanowskiego;

„Burza” Williama Szekspira;

„Laura i Filon” oraz „Do Justyny” Franciszka Karpińskiego;

„Alegoria”, „Dąb i dynia” oraz „Dąb i małe drzewka” Ignacego Krasickiego;

„Król olch” oraz „Cierpienia młodego Wertera” Johanna Goethe'go;

„Świtezianka” oraz „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza;

„Balladyna” oraz „Beniowski” Juliusza Słowackiego;

„W Weronie” Cypriana Kamila Norwida;

„Nad Niemnem” oraz „Gloria victis” Elizy Orzeszkowej;

„Ogniem i mieczem” Henryka Sienkiewicza;

„Chłopi” Władysława Stanisława Reymonta;

„Limba” Adama Asnyka;

„Krzak dzikiej róży w Ciemnych Smreczynach” oraz „Akordy jesienne” Jana Kasprowicza;

„Ludzie bezdomni” Stefana Żeromskiego;

„Napój cienisty”, cykl „Postacie” oraz „Spojrzystość” Bolesława Leśmiana;

„Wysokie drzewa” Leopolda Staffa;

„Brzezina” Jarosława Iwaszkiewicza;

„Mały książę” Antoine'a Saint-Exupery;

„Rzeź brzóz” Kazimiery Iłłakowniczówny;

„Drzewa” oraz „Byłeś jak wielkie starte drzewo...” Krzysztofa Kamila Baczyńskiego;

„Gdzie sosna wielka” Adama Ważyka;

„Brzoza” oraz „Dąb” Władysława Broniewskiego;

„Dlaczego nie drzewem” Haliny Poświatowskiej;

„Drzewa nie wierzące” oraz „Drzewa” Jana Twardowskiego.

Drzewa stały się także inspiracją do sformułowania wielu uniwersalnych sentencji o życiu, ludziach, świecie, śmierci, przemijaniu:

„Drzewo jest manifestacją żywej rzeczywistości życia, które się periodycznie odradza” - Mircea Eliade, rumuński religioznawca, indolog, filozof kultury, a także eseista i pisarz.

„Drzewo jest zaklęciem, które wyzwala magię ogrodu” - dr Małgorzata Szafrańska.

„Drzewa nie są zielenią: to nasi starsi bracia unieruchomieni, dawne plemię pokryte sierścią, pełne wilgoci, obrosłe rogami. (…) Kiedy drzewo zmienia się w zwyczajną rzecz, w użyteczny lub zdobiący przedmiot, choć niegdyś było siedzibą sił nadprzyrodzonych, widzialnym śladem boskości, nie da się go już uratować” - włoski eseista Guido Ceronetti.

„Dzięki drzewom można odczuć „ducha miejsca”, który „wyrasta z duchowości rosnących w tym miejscu drzew. (...) Zadrzewione zaczynamy wtedy rozumieć podobnie jak zaludnione. Poruszamy się wśród drzew i słyszymy ich szum tak, jakbyśmy słuchali opowiadania z dawnych czasów” - Jan Rylke, profesor, artysta malarz, performer, specjalista w dziedzinie sztuki ogrodowej.

„Z człowiekiem jest wszakże jak z drzewem. Im bardziej dąży ku wysokościom i jasnościom, tym silniej jego korzenie ciągną ku ziemi, w dół, w ciemność, głębię: w zło (…) Gdybym chciał oburącz potrząsnąć tym drzewem, nie potrafiłbym tego uczynić. Ale wiatr, którego nie widzimy, dręczy je i gnie, w którą chce stronę. Najgorzej dręczą nas i gną niewidzialne ręce” - Fryderyk Nietzsche, „To rzekł Zaratustra” („Mowy Zaratustry: O drzewie w górach”).

strona: 1 2 3

Zobacz inne artykuły:

Asnyk Adam

Analiza porównawcza utworów „Oda do młodości” Adama Mickiewicza i „Do młodych” Adama Asnyka
Limba - interpretacja i analiza
Limba - wiadomości wstępne
Daremne żale - interpretacja i analiza
Między nami nic nie było - interpretacja
Do młodych - interpretacja
Do młodych - wiadomosci wstępne

Konopnicka Maria

Rota – analiza i interpretacja
O Wrześni - interpretacja i analiza
O Wrześni - geneza
Wolny najmita - analiza
Wolny najmita - interpretacja

Inne

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies