Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Śluby panieńskie

Radost – charakterystyka postaci

Autor: Karolina Marlga

Bohater ten jest przedstawicielem starego pokolenia. Fredro stworzył postać poczciwego, dojrzałego kawalera, który z wyrozumiałością i troskliwością opiekuje się swym bratankiem – Gustawem.

W stosunku do częstych wybryków lekkodusznego młodzieńca jest szalenie pobłażliwy, co tłumaczyć można tym, iż widzi w nim odbicie siebie z okresu młodości (a i teraz zdażały mu się całonocne hulanki na maskowych balach, czego się bardzo wstydzi w obecności Dobrójskiej).

Aby związać swe losy choć symbolicznie z dawną miłością - Dobrójską, z którą niegdyś został rozdzielony - pragnie połączyć Gucia z jej córką. Całe starania być może spełzłyby na niczym, ponieważ w momencie rozpoczęcia utworu młodzieniec był znudzony wiejskim życiem i nic nie wskazywało na to, że się oświadczy (należy podkreślić, że Radost nie zmuszał Gucia do ślubu, a często pytał: „Mój Gustawie, powiedz mi – chcesz czy nie chcesz żony?”).

Ten dobry i doświadczony człowiek nie potrafi okiełznać synowca, przez co nabiera komicznego rysu. Wzburza się, dowiadując o nocnych wycieczkach bratanka przed zbliżającym się własnym weselem („Przez okna łazić śród jasnego rana! / To waryjata prawdziwie dowodzi. / I kiedyż wróci na swoje wesele? / O, muszę, muszę cugli mu przykrócić! / O, czego nadto, tego i za wiele!”), lecz za każdym razem wierzy naiwnie w obietnice poprawy, ponieważ rozczulają go zapewnienia Gustawa, że nie zawiedzie człowieka, który był dla niego jak ojciec i przyjaciel.

Łatwowierny Radost udziela rad i rośnie w dumę, gdy Gucio mu za nie dziękuje i robi swoje – to schemat stosunków stryjaszka i synowca. Mimo, iż wielokrotnie napominał kawalera, by nie popełnił wobec Anieli i jej matki gafy, by - nim coś powie, pomyślał kilka razy: „Ale, mój Guciu, Guciuniu serdeczny, / Staraj się zbliżyć, podobać Anieli (…) Dla matki bądź grzeczny (…) I na miłość Boga, / Jeśli ci jeszcze moja przyjaźń droga, / Nim się odezwiesz, pomyśl pierwej nieco, / Bo często słowa jakby z worka lecą, / Ale sensu w nich… no! – tego tam nie ma” – Gucio zasypia na przykład w obecności dam, podczas rozmowy.

Radost jest przykładem człowieka kochającego, lecz bezkrytycznego wobec przedmiotu miłości.


Zobacz inne artykuły:

StreszczeniaOpracowanie
„Śluby panieńskie” – streszczenie szczegółowe
Streszczenie „Ślubów panieńskich” w pigułce
Życiorys Fredry
Geneza „Ślubów panieńskich”
Problematyka „Ślubów panieńskich”
„Śluby panieńskie” jako komedia intrygi i charakteru
Czas i miejsce akcji „Ślubów panieńskich”
Język utworu i rodzaje komizmu w „Ślubach panieńskich”
Kompozycja i struktura „Ślubów panieńskich”
Tytuł komedii Fredry
Motywy w „Ślubach panieńskich”
„Śluby panieńskie” - komedia romantyczna czy antyromantyczna?
Szczegółowy plan wydarzeń „Ślubów panieńskich”
Aleksander Fredro – kalendarium życia
Szlachecka obyczajowość w „Ślubach panieńskich”
Motto „Ślubów panieńskich”
Słynne cytaty z utworów Aleksandra Fredry
Twórczość Aleksandra Fredry
Najważniejsze cytaty w „Ślubach panieńskich”
Bibliografia




Bohaterowie
Albin – charakterystyka postaci
Gustaw – charakterystyka postaci
Aniela – charakterystyka postaci
Klara – charakterystyka postaci
Pani Dobrójska – charakterystyka postaci
Radost – charakterystyka postaci



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies