Streszczenie „Syzyfowych prac” - strona 5
JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Syzyfowe prace

Streszczenie „Syzyfowych prac”

Autor: Karolina Marlêga

Rozdział IV
TrwajÄ… egzaminy do klasy wstÄ™pnej. Marcin zostaje w koÅ„cu przyjÄ™ty, czym sprawia radość matce. Razem skÅ‚adajÄ… wizytÄ™ starej znajomej - pani Przepiórowskiej. NastÄ™puje opis życia i losów „starej Przepiórzycy”, która przyjmuje Borowicza na stancjÄ™.

Marcinek zaliczył tylko trzy godziny korepetycji, ponieważ czwartego dnia odbył się egzamin z języka rosyjskiego. Komisja składała się z: inspektora gimnazjum Sieldewa, profesora Majewskiego i nauczyciela. Pierwszy z mężczyzn był ogromnego wzrostu, miał rude włosy i niebieskie oczy. Przeglądał stos papierów kandydatów zgłoszonych do egzaminów. Majewski pytał dzieci z zakresu gramatyki, recytowania wiersza po rosyjsku, wykonania rozbioru zdania, czytania. Do następnej tury z ponad stu chętnych przeszła około połowa. Reszta opuściła salę. Pozostałe dzieci zostały rozsadzone. Po napisaniu dyktanda, ponownie je przepytywano. W końcu wybrano ponad trzydziestu.

Borowiczowa byÅ‚a szczęśliwa, że wÅ›ród zakwalifikowanych byÅ‚ również Marcinek. Gdy inspektor z Majewskim wyszli na korytarz, rodzice odesÅ‚anych dzieci pytali o powód takiej decyzji. UsÅ‚yszeli od inspektora: „- Nie może być dobrych rezultatów, bo zÅ‚e jest przygotowanie. Dzieci nie mówiÄ… po rosyjsku, wiÄ™c jakże siÄ™ majÄ… uczyć w tej szkole, gdzie wykÅ‚ad nauk odbywa siÄ™ w tym jÄ™zyku. Należy zrzucić pychÄ™ z serca i zabrać siÄ™ do reformy. Wtedy dopiero dziecko może być przyjÄ™te...(…) - Należy jeszcze (…) należy jeszcze mówić z nimi w domu po rosyjsku. Oto, jaka reforma przeprowadzona być musi!”.

Tego samego dnia dzieci zdawaÅ‚y jeszcze egzamin z religii, przeprowadzony przez ksiÄ™dza prefekta Wargulskiego – mężczyznÄ™ wielkiego, zgarbionego, o szerokich ramionach, dÅ‚ugich rÄ™kach, siwych wÅ‚osach. PochodziÅ‚ z „gulonów” (mieszczan). Wszyscy zdali u niego na piÄ…tkÄ™. Nazajutrz odbyÅ‚ siÄ™ egzamin z arytmetyki, który byÅ‚ jedynie formalnoÅ›ciÄ…. O godzinie dwunastej Sieldew odczytaÅ‚ listÄ™ przyjÄ™tych do klasy wstÄ™pnej. Helena nie mogÅ‚a powstrzymać Å‚ez radoÅ›ci.
Po obiedzie udaÅ‚a siÄ™ z jedynakiem do swej znajomej, pani Przepiórowskiej, mieszkajÄ…cej na Wygwizdowie i prowadzÄ…cej stancjÄ™ dla uczniów. Kobiety znaÅ‚y siÄ™ z czasów, gdy Przepiórowska mieszkaÅ‚a z córkami w sÄ…siedztwie Gawronek na leÅ›nictwie w Godowym Smugu u syna Teofila. Helena wiedziaÅ‚a o jej życiu bardzo dużo. Gdy Przepiórowskiej umarÅ‚ mąż – oficjalista fabryk żelaznych – zostaÅ‚a sama na bruku z piÄ™ciorgiem dzieci w BeÅ‚chatowie. Nikt nie wiedziaÅ‚, jak udaÅ‚o jej siÄ™ przeżyć, a jeszcze wyksztaÅ‚cić synów. Najstarszy jej potomek zostaÅ‚ leÅ›nikiem. Gdy zostaÅ‚ ukÄ…szony przez żmijÄ™ i zmarÅ‚, przeniosÅ‚a siÄ™ z dwoma córkami do najmÅ‚odszego syna Karola, kancelisty w Towarzystwie Kredytowym Ziemskim. Z kolei Å›redni potomek objÄ…Å‚ urzÄ…d na poczcie. Gdy wybuchÅ‚o powstanie, znikÅ‚ z domu bezpowrotnie… nigdy nie odnalazÅ‚a jego ciaÅ‚a. Karol – mężczyzna czterdziestoletni, Å‚ysawy, mizerny, maÅ‚omówny - miaÅ‚ miesiÄ™cznej pensji pięćdziesiÄ…t rubli w srebrze. Nazywano go „synem starej matki”. CiÄ…gle pociÄ…gaÅ‚ nosem. Dwie córki również nie zaÅ‚ożyÅ‚y rodzin. Jedna miaÅ‚a okoÅ‚o czterdziestu lat, a druga byÅ‚a bardzo brzydka. MmieszkaÅ‚y z matkÄ…, pozostajÄ…c na utrzymaniu brata.

PrzedmieÅ›cie Wygwizdów: „leży w kotlince, ku której miasto Kleryków zsuwa siÄ™ nieznacznie i w której siÄ™ zwęża, formujÄ…c jednÄ… dÅ‚ugÄ… i powykrzywianÄ… ulicÄ™. Domy tam sÄ… bardzo stare i okropnie wilgotne, podwórza cuchnÄ…ce, mieszkania ciemne i brudne. «Stara Przepiórzyca» mieszkaÅ‚a w domostwie, z dawien dawna noszÄ…cem przezwisko Cegielszczyzny”.

Gospodyni ucieszyła się na widok Heleny. Była kobietą starą, o białych włosach, twarzy pooranej zmarszczkami. Zza kotary dzielącej izbę na dwie części wyszły przywitać się jej dwie córki, a z sąsiedniego pokoju wynurzył się pan Karol. Ucałowawszy Borowiczową w rękę, usiadł milczący. Przepiórowska zgodziła się przyjąć Marcinka na stację, karmić, gonić do nauki. W zamian żądała sto pięćdziesiąt rubli, furkę drzewa na opał co miesiąc, parę skrzyń ziemniaków i mąki z młyna Borowiczów. Potem pokazała stancję chłopca, którym okazał się pokój po drugiej stronie sieni, z dużym stołem na środku i krzesłami. Helena, ujrzawszy ten widok, postanowiła kupić synowi łóżko i siennik.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16    17    18    19  

Szybki test:

Kim był ojciec "Biruty"?
a) carskim agentem
b) komendantem straży
c) komendantem policji
d) lekarzem wojskowym
RozwiÄ…zanie

Podczas przerwy w sztuce teatralnej Marcina przywitał w swej loży:
a) Majewski
b) pomocnik klasowych gospodarzy
c) gubernator
d) inspektor Zabielskij
RozwiÄ…zanie

Pani Przepiórkowska mieszkała:
a) na Barakowej
b) na Wiejskiej
c) na Wigwizdowie
d) na Zatorzu
RozwiÄ…zanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

StreszczeniaOpracowanie
Streszczenie „Syzyfowych prac”
„Syzyfowe prace” streszczenie w piguÅ‚ce
„Napisać muszÄ™ książkÄ™, gdzie wypowiem, ze historia mego czasu byÅ‚a przedmiotem mego badania i bólu mego serca”, czyli powstanie powieÅ›ci
Geneza i autobiografizm „Syzyfowych prac”
Stefan Żeromski - biografia
Czas i miejsce akcji „Syzyfowych prac”
JÄ™zyk i styl „Syzyfowych prac”
Kompozycja „Syzyfowych prac”
Znaczenie tytułu powieści
Artyzm „Syzyfowych prac” Å»eromskiego
Metody rusyfikacji polskiej mÅ‚odzieży na podstawie „Syzyfowych prac”
Szczegółowy plan wydarzeÅ„ „Syzyfowych prac”
Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku
Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku
„Syzyfowe prace” na wielkim i maÅ‚ym ekranie
Morfologia, skÅ‚adnia oraz stylistyka „Syzyfowych prac”
Krytycy i badacze o „Syzyfowych pracach”
Żeromski - kalendarium twórczości
Twórczość Stefana Żeromskiego
Najważniejsze cytaty „Syzyfowych prac”
Bibliografia




Bohaterowie
Charakterystyka Marcina Borowicza
Charakterystyka Andrzeja Radka
Charakterystyka Bernarda Zygiera (Siegera)
Charakterystyka pozostałych bohaterów



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies