Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Szatan z siódmej klasy
Adam Cisowski to główny bohater powieści Kornela Makuszyńskiego „Szatan z siódmej klasy”. Jego ojciec był uznanym lekarzem, zaś matka opiekowała się domem. Adaś miał czworo młodszego rodzeństwa, które było bardzo żywiołowe. Nawet brat nie był w stanie ich uciszyć, jednak dzięki detektywistycznym zdolnościom i przenikliwości budził w nich respekt. Stało się tak za sprawą odkrycia przez Adasia, dzięki wykorzystaniu oryginalnej metody, sprawcy „zniknięcia lodów”.
Cisowski to nieforemny chłopak, nieco pękaty, z rozmierzwioną czupryną; sądząc po jego budowie musiał być sprężysty i silny. Spojrzenie miał śmiałe i przenikliwe. Przemawiał głosem miękkim i melodyjnym.
Koledzy uważali, że nie ma na niego sposobu. Był matematycznym i logicznym geniuszem. Potrafił rozwikłać najbardziej zawiły sposób odpytywania, jaki wymyślił profesor Gąsowski. Posiadał zasłużoną sławę najbystrzejszego chłopca w całej szkole:
„Rozumując z chłodnym spokojem chłopak ten umiał rozwikłać najtrudniejsze zagadki. Nie tylko patrzył bystrze, lecz i widział bystrze. Ze spokojną, cierpliwą namiętnością obserwował wszystko i wszystkich. Sklejał z przedziwną zręcznością nie dopowiedziane słowo, ułamki zdarzeń, okruchy i szczątki i umiał sklecić z tego znikomego materiału prawdopodobną całość. Posiadał wyobraźnię żywą, lotną i zataczającą ogromne koła; wybiegała ona daleko naprzód, umiała cofnąć się w zapadający i gęstniejący mrok przeszłości i widziała tam to, czego zwyczajne, krótkowzroczne oczy już dojrzeć nie mogły.
Cisowski był ponadprzeciętnym uczniem, wyróżniającym się na tle klasy. Cechowała go również świetna pamięć. Był powolny z natury, co nie było charakterystyczne dla jego wieku. Myślał rozważnie, bez pośpiechu z niezwykłą cierpliwością i konsekwencją. Nigdy nie wpadał w gniew. Koledzy bardzo go cenili, ponieważ zawsze był pogodny i uśmiechnięty, a ponadto uczynny i współczujący.
Nazywany był „szatanem”, „bratem diabła”, „bliskim krewnym czarownicy”, „jasnowidzem” czy też „cudotwórcą”. Mimo sławy, jaką zyskał w szkole po odkryciu metod profesora Gąsowskiego nadal był skromny i nie chciał słuchać na swój temat oracji. Dzięki uznaniu, jakie zdobył rozwiązując najpierw sprawę zaginięci pióra jednego z kolegów, a potem odkrywając powód zniknięcia z kasy spółdzielni stu złotych zyskał opinię niezrównanego detektywa. Profesor Gąsowski poprosił go, by zajął się sprawą dziwnych zdarzeń prześladujących jego rodziną w litewskiej Bejgole. Dzięki przenikliwości, analitycznemu myśleniu i opanowaniu chłopak rozwikłał zagadkę sprzed lat. Doszedł do odkrycia skarbu „po nitce do kłębka”. Ponadto przechytrzył groźnych przestępców, którzy ostatecznie zostali aresztowani.
Główny bohater powieści był człowiekiem odważnym. Nie bał się konfrontacji z opryszkami i samodzielnie udał się, do ich kryjówki. Nie załamał się nawet gdy został przez nich pojmany i uwięziony. Adaś był wrażliwy na piękno przyrody. Cieszyły go samotne wędrówki w okolicach Bejgoły. Turystyka była jego pasją. Współczuł innym i nawet w niedoli potrafił pomagać drugiemu. Uczynił tak, gdy przebywał w niewoli i ofiarował swoją część mleka oraz derkę Francuzowi. Adasia oczarowała Wanda, a przede wszystkim jej fiołkowe oczy. Mimo pewnych doświadczeń z dziewczynami nie umiał okazywać swych uczuć i mieszał się w obecności pięknej ukochanej. Młodzi jednak przypadli sobie do gustu i nawet odkrycie skarbu nie zdołało przesłonić rodzącego się między nimi uczucia.Adam Cisowski - charakterystyka
Autor: Jakub RudnickiAdam Cisowski to główny bohater powieści Kornela Makuszyńskiego „Szatan z siódmej klasy”. Jego ojciec był uznanym lekarzem, zaś matka opiekowała się domem. Adaś miał czworo młodszego rodzeństwa, które było bardzo żywiołowe. Nawet brat nie był w stanie ich uciszyć, jednak dzięki detektywistycznym zdolnościom i przenikliwości budził w nich respekt. Stało się tak za sprawą odkrycia przez Adasia, dzięki wykorzystaniu oryginalnej metody, sprawcy „zniknięcia lodów”.
Cisowski to nieforemny chłopak, nieco pękaty, z rozmierzwioną czupryną; sądząc po jego budowie musiał być sprężysty i silny. Spojrzenie miał śmiałe i przenikliwe. Przemawiał głosem miękkim i melodyjnym.
Koledzy uważali, że nie ma na niego sposobu. Był matematycznym i logicznym geniuszem. Potrafił rozwikłać najbardziej zawiły sposób odpytywania, jaki wymyślił profesor Gąsowski. Posiadał zasłużoną sławę najbystrzejszego chłopca w całej szkole:
„Rozumując z chłodnym spokojem chłopak ten umiał rozwikłać najtrudniejsze zagadki. Nie tylko patrzył bystrze, lecz i widział bystrze. Ze spokojną, cierpliwą namiętnością obserwował wszystko i wszystkich. Sklejał z przedziwną zręcznością nie dopowiedziane słowo, ułamki zdarzeń, okruchy i szczątki i umiał sklecić z tego znikomego materiału prawdopodobną całość. Posiadał wyobraźnię żywą, lotną i zataczającą ogromne koła; wybiegała ona daleko naprzód, umiała cofnąć się w zapadający i gęstniejący mrok przeszłości i widziała tam to, czego zwyczajne, krótkowzroczne oczy już dojrzeć nie mogły.
Cisowski był ponadprzeciętnym uczniem, wyróżniającym się na tle klasy. Cechowała go również świetna pamięć. Był powolny z natury, co nie było charakterystyczne dla jego wieku. Myślał rozważnie, bez pośpiechu z niezwykłą cierpliwością i konsekwencją. Nigdy nie wpadał w gniew. Koledzy bardzo go cenili, ponieważ zawsze był pogodny i uśmiechnięty, a ponadto uczynny i współczujący.
Nazywany był „szatanem”, „bratem diabła”, „bliskim krewnym czarownicy”, „jasnowidzem” czy też „cudotwórcą”. Mimo sławy, jaką zyskał w szkole po odkryciu metod profesora Gąsowskiego nadal był skromny i nie chciał słuchać na swój temat oracji. Dzięki uznaniu, jakie zdobył rozwiązując najpierw sprawę zaginięci pióra jednego z kolegów, a potem odkrywając powód zniknięcia z kasy spółdzielni stu złotych zyskał opinię niezrównanego detektywa. Profesor Gąsowski poprosił go, by zajął się sprawą dziwnych zdarzeń prześladujących jego rodziną w litewskiej Bejgole. Dzięki przenikliwości, analitycznemu myśleniu i opanowaniu chłopak rozwikłał zagadkę sprzed lat. Doszedł do odkrycia skarbu „po nitce do kłębka”. Ponadto przechytrzył groźnych przestępców, którzy ostatecznie zostali aresztowani.
Cisowskiego można postawić za wzór cnót. Jest skromny, uczciwy, dyskretny i ma dobre serce. Poza tym cechuje go niezwykła umysłowość – jest bystry, przenikliwy i ma zacięcie detektywa. Moim zdaniem warto zaprzyjaźnić się z takim bohaterem i postawić go za wzór.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies