Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Współczesność

Samotność - geneza

Autor: Karolina Marl�ga

Marc Levy „Jak w niebie”: „Samotność jest jak ogród, w którym dusza usycha, a kwiaty przestają pachnieć”;

Maria Kuncewiczowa „Cudzoziemka” – samotność nękającą główną bohaterkę, Różę Żabczyńską, jest wywołana kilkoma powodami, m. in. odmiennych pochodzeniem, brakiem miłości w małżeństwie, odejściem ukochanego oraz niespełnioną karierą muzyczną: „Przecież nie samotność jest przeznaczeniem człowieka”;

Maria Skłodowska – Curie: „Niech każdy z nas, jak jedwabnik, tka swój kokon i nie żąda wyjaśnień, po co i na co...”;

Marilyn Monroe, gwiazda amerykańskie kina, ikona seksapilu: „Lepiej być nieszczęśliwą samotnie, niż nieszczęśliwą z kimś innym”;

Masashi Kishimoto „Naruto”: „Ból samotności... jest nie z tego świata”;

Matka Teresa z Kalkuty: „Zawsze, ilekroć uśmiechasz się do swojego brata i wyciągasz do niego ręce, jest Boże Narodzenie. Zawsze, kiedy milkniesz, aby wysłuchać, jest Boże Narodzenie. Zawsze, kiedy rezygnujesz z zasad, które jak żelazna obręcz uciskają ludzi w ich samotności, jest Boże Narodzenie. Zawsze, kiedy dajesz odrobinę nadziei "więźniom", tym, którzy są przytłoczeni ciężarem fizycznego, moralnego i duchowego ubóstwa, jest Boże Narodzenie. Zawsze, kiedy rozpoznajesz w pokorze, jak bardzo znikome są twoje możliwości i jak wielka jest twoja słabość, jest Boże Narodzenie. Zawsze, ilekroć pozwolisz by Bóg pokochał innych przez ciebie, zawsze wtedy, jest Boże Narodzenie”;

Michał Choromański, polski pisarz i dramaturg, autor „Zazdrości i medycyny”: „Poczucie samotności jest właściwie jedynym namacalnym sprawdzianem naszego istnienia. Samotność jest wielką dźwignią najlepszych poczynań”;

Michał Wiszniewski, polski filozof, psycholog oraz historyk literatury, autor pracy „Charaktery rozumów ludzkich” (1837), uznawanej za pierwszą polską pracę z dziedziny psychologii: „Człowiek nie jest stworzony aby żył sam, ale żeby był usłużny drugim”;

Milan Kundera, czeski i francuski pisarz i eseista, znany przede wszystkim jako autor „Nieznośnej lekkości bytu”: „Na samotność skazują człowieka nie wrogowie, lecz przyjaciele”;

„Mitologia” – cierpienie Prometeusza, samotnie przykutego do skał Kaukazu;

Nikos Kazantzakis „Grek Zorba”: „Jakże gorzkie jest powolne rozstawanie się z ukochanymi istotami. O ileż łatwiej dokonać jednego cięcia i pozostać w samotności, która jest naturalnym stanem człowieka”;

Oscar Wilde „Młody król”: „Piękno podobnie jak mądrość kocha samotnych wielbicieli”; „Mężczyźnie samotność może dopomóc w odnalezieniu siebie, kobietę zabija”;

Paulo Coelho „Pielgrzym”: „Spośród wszystkich wymyślonych przez czlowieka sposobów zadawania bólu sobie samemu najgorszym jest Miłość. Cierpimy zawsze dla kogoś, kto nas nie kocha, kto nas porzucił, dla kogoś, kto nie chce nas opuścić. Żyjemy samotnie, jeśli nikt nas nie kocha: mając żonę lub męża, czynimy z małżeństwa niewolę”; „Jedenaście minut”: „Po prostu niewiarygodne! A jednak możliwe, bo człowiek może wytrzymać tydzień bez picia, dwa tygodnie bez jedzenia, całe lata bez dachu nad głową, ale nie może znieść samotności. To najgorsza udręka, najcięższa tortura. Tym mężczyznom i wszystkim ludziom, których spotkała, samotność dotkliwie dawała się we znaki. I oni mieli poczucie, że nie liczą się dla nikogo”; „Podręcznik wojownika światła”: „Wojownik światła wie, że żaden człowiek nie jest samotną wyspą. Wie, że nie może walczyć sam. Jakiekolwiek byłyby jego zamiary, zawsze potrzebuje innych ludzi”; „Weronika postanawia umrzeć”: „Wojny w wiele mniejszym stopniu stają się przyczyną obłędu, niż napięcie, nuda, choroby dziedziczne, samotność czy odrzucenie”;

strona: 1 2 3 4 5 6 7