Charakterystyka Andrzeja Radka ostatnidzwonek.pl
JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Syzyfowe prace

Charakterystyka Andrzeja Radka

Autor: Karolina Marlêga

Ten drugoplanowy, acz ważny dla odczytania dzieła bohater pojawił się dopiero w dwunastym rozdziale powieści Syzyfowe prace. Wówczas wędrował szosą, mając na sobie uczniowski mundurek, czapkę na głowie, a na plecach tornister. Szedł do szkoły do Klerykowa, gdzie miał rozpocząć naukę w piątej klasie. Bolały go nogi, ponieważ miał na nich za duże buty na obcasach, wypchane słomą i materiałem. Chcąc przefarbować kolor obuwia z żółtego na ciemniejszy, próbował wielu sposobów. Wszystkie okazały się bezskutecznie. Mundurek chłopca, przerobiony z kapoty, również był przefarbowany na granatowo. Poza tym na całość jego stroju składały się również drelichowe spodnie. Na kołnierzu zamiast srebrnego galonka widniała przyszyta tasiemka. Choć szedł już drugi dzień, nie zamierzał zrezygnować z obranego celu. Był uparty.

Andrzej przyszedÅ‚ na Å›wiat we wsi PajÄ™czyn Dolny, w dworskich czworakach. ByÅ‚ synem biednego fornala – robotnika rolnego w paÅ„skim majÄ…tku. Jego rodzice byli analfabetami. Wszyscy żyli w skrajnej nÄ™dzy, zajmujÄ…c jednÄ… izbÄ™ z dwoma innymi rodzinami. Wszystko wskazywaÅ‚o na to, że chÅ‚opiec podzieli los ojca i zostanie ratajem, lecz dziÄ™ki pomocy nauczyciela-spoÅ‚ecznika, guwernera paniczów zaczÄ…Å‚ siÄ™ uczyć. Pragnienie wiedzy byÅ‚o w nim tak silne, że nic nie mogÅ‚o powstrzymać JÄ™drka przed wizytami u pedagoga. Poznawanie tajemnic Å›wiata staÅ‚o siÄ™ jego naÅ‚ogiem: „Rozpalona ciekawość podniecaÅ‚a go do przewrócenia stronicy i objÄ™cia sekretnem wejrzeniem tego, co mieszczÄ… karty nastÄ™pujÄ…ce. WypatrzyÅ‚ wreszcie chwilÄ™, kiedy Kawka, spacerujÄ…c, plecami byÅ‚ do niego zwrócony, naÅ›liniÅ‚ mocno palec i odwróciÅ‚ cicho grubÄ… kartÄ™. StaÅ‚ na niej duży tygrys z ognistemi Å›lepiami. - Chy, to ci kot! - krzyknÄ…Å‚ chÅ‚opak, zapominajÄ…c o wszystkiem. - To nie kot. Takie zwierzÄ™ nazywa siÄ™ tygrys, - rzekÅ‚ Paluszkiewicz, nie przerywajÄ…c swego mamrotania. Teraz JÄ™drek, zaabsorbowany caÅ‚kowicie, odkÅ‚adaÅ‚ kartÄ™ za kartÄ… aż do zmroku. (…)Kawka sam nie wiedziaÅ‚, kiedy urwisa nauczyÅ‚ doskonale czytać, tak siÄ™ to staÅ‚o prÄ™dko. Już w jesieni tegoż roku JÄ™drek zabazgrywaÅ‚ koÅ›lawemi figlasami grube kajety, w dÅ‚ugie wieczory zimowe ciÄ…gnÄ…Å‚ już ruskie (…)”. PierwszÄ… i drugÄ… klasÄ™ bohater skoÅ„czyÅ‚ w szkole w PyrzogÅ‚owach. Gdy jego mentor i opiekun – Paluszkiewicz – zmarÅ‚, Radek musiaÅ‚ udzielać korepetycji, by móc siÄ™ utrzymać. CzÄ™sto bywaÅ‚ gÅ‚odny, lecz nie poddawaÅ‚ siÄ™, nie chcÄ…c zaprzepaÅ›cić wartoÅ›ci wyznawanych przez zmarÅ‚ego przyjaciela.
Po skończeniu czwartej klasy spędził wakacje w domu, po których wyruszał do Klerykowa. Na pożegnanie ubodzy rodzice dali mu kilka sztuk lichej bielizny, kilka osełek masła. Odprowadziwszy go aż za pola folwarczne, nie umieli się pożegnać ze swym dzieckiem. Ten odchodząc, nie odwrócił się za nimi. Płakał z żalu.
Piesza wędrówka zakończyła się, gdy nagle na drodze zatrzymała się bryczka z furmanem w liberii i młodym szlachcicem, który zgodził się podwieźć bohatera aż do miasta. Przez całą drogę wypytywał go o dzieje życia, cel podróży, dalsze plany. Chłopiec nie umiał odpowiedzieć na ostatnie pytanie. Z braku pieniędzy nie wiedział, gdzie się zatrzyma. W Klerykowie bryczka zatrzymała się przed dużym budynkiem, a nowy znajomy zabrał Radka do mieszkania swego kuzyna.

Chłopiec otrzymał pokoik za kuchnią, z małym okienkiem, kanapą, stolikiem, krzesłem i szafką z dużą ilością książek. Nazajutrz udał się do szkoły, gdzie oddał swe świadectwo dyrektorowi Kriestiobriodnikowowi i został przyjęty w poczet uczniów klasy piątej.

Od tej chwili życie chłopca kręciło się wokół nauki w szkole oraz nauki w domu. Choć całe ranki i popołudnia spędzał na dokształcaniu Władza i Mici Płoniewiczów, to jednak nie miał gorszych stopni, stając się jedynym z najpilniejszych i najlepszych uczniów gimnazjum. Chłopiec odznaczał się starannością, pracowitością, nigdy nie narzekał na swój los, mimo iż musiał nadrobić różnice programowe. Polubił rodzinę Płoniewiczów. Choć otrzymywał skromne posiłki, często był głodny, niewyspany i zmęczony, to w głębi duszy szczęśliwy.

strona:    1    2  

Szybki test:

Radek udzielał korepetycji:
a) Maryli i WÅ‚adziowi
b) Stasiowi i Maryli
c) Mici i Stasiowi
d) WÅ‚adziowi i Mici
RozwiÄ…zanie

W którym rozdziale Syzyfowych prac pojawia się postać Andrzeja Radka?
a) w 6
b) w 12
c) w 10
d) w 8
RozwiÄ…zanie

Kto najbardziej zaważył na życiu Andrzeja Radka?
a) ojciec
b) nauczyciel
c) matka
d) ksiÄ…dz
RozwiÄ…zanie

Zobacz inne artykuły:

StreszczeniaOpracowanie
Streszczenie „Syzyfowych prac”
„Syzyfowe prace” streszczenie w piguÅ‚ce
„Napisać muszÄ™ książkÄ™, gdzie wypowiem, ze historia mego czasu byÅ‚a przedmiotem mego badania i bólu mego serca”, czyli powstanie powieÅ›ci
Geneza i autobiografizm „Syzyfowych prac”
Stefan Żeromski - biografia
Czas i miejsce akcji „Syzyfowych prac”
JÄ™zyk i styl „Syzyfowych prac”
Kompozycja „Syzyfowych prac”
Znaczenie tytułu powieści
Artyzm „Syzyfowych prac” Å»eromskiego
Metody rusyfikacji polskiej mÅ‚odzieży na podstawie „Syzyfowych prac”
Szczegółowy plan wydarzeÅ„ „Syzyfowych prac”
Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku
Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku
„Syzyfowe prace” na wielkim i maÅ‚ym ekranie
Morfologia, skÅ‚adnia oraz stylistyka „Syzyfowych prac”
Krytycy i badacze o „Syzyfowych pracach”
Żeromski - kalendarium twórczości
Twórczość Stefana Żeromskiego
Najważniejsze cytaty „Syzyfowych prac”
Bibliografia




Bohaterowie
Charakterystyka Marcina Borowicza
Charakterystyka Andrzeja Radka
Charakterystyka Bernarda Zygiera (Siegera)
Charakterystyka pozostałych bohaterów



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies