Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Kordian
Postaci fantastyczne
Postaci fantastyczne (w Przygotowaniu) mają charakter lucyferyczny (siły piekielne), pochodzą ze świata nadprzyrodzonego i odnoszą się do wyobrażeń człowieka o tym świecie oraz do wiadomości biblijnych; „tworzą” liderów powstania listopadowego, korpus oficerski Królestwa Polskiego oraz posłów na sejm.
Szatan – utożsamia bunt; to strącony z niebios Anioł, który zbuntował się przeciwko Bogu, był obecny przy tworzeniu świata, zna przeszłość, potrafi przewidzieć przyszłość. Wyrokuje, że nadchodzący wiek XIX „ucieszy szatany”; pojawia się jako przywidzenie Kordiana – niedoszły zabójca widzi Diabła wychodzącego z carskiej sypialni, ów mówi:
„Zdławiłem cara – i byłbym go dobił,
Lecz tak we śnie do ojca mojego podobny.”;
Czarownica – podobna do czarownic w Makbecie Szekspira; czesze włosy, krzesząc z nich iskry;
Mefistofel (Mefistofeles – duch ciemności) – jeden z siedmiu książąt piekła, zwany sługą Szatana lub Szatanem; postać o tym imieniu występuje w dziele J. W. Goethego !Faust, miał „obłąkać” jakiegoś żołnierza, na wyraźny rozkaz Szatana, ów jest „echem” wszelkich działań Kordiana;
Diabli, Astarot (jeden z piekielnych „książąt”, według wyobrażeń ma postać nagiego anioła w koronie dosiadającego smoka. W lewej dłoni trzyma węża.); Gehenna (w ujęciu biblijnym – to synonim piekła, potępienia i wiecznych cierpień, kojarzy się nie tylko z bólem fizycznym, ale i mękami psychicznymi. W Kordianie występuje jako imię – nazwa osobowa); Twór, Głos w Powietrzu (głos z Niebios, w imię Boga rozkazuje zakończyć czarcie sztuczki, przypomina tym samym o odwiecznym podporządkowaniu świata woli Boga, po jego wypowiedzi moce szatańskie zaprzestają działań i wszystko znika), Archanioł (prosi Boga o litość nad ludzkim plemieniem), Chór Aniołów (śpiewa o zależności od woli Boga:
„Ziemia – to plama„Kordian” charakterystyka pozostałych bohaterów
Autor: Ewa PetniakPostaci fantastyczne
Postaci fantastyczne (w Przygotowaniu) mają charakter lucyferyczny (siły piekielne), pochodzą ze świata nadprzyrodzonego i odnoszą się do wyobrażeń człowieka o tym świecie oraz do wiadomości biblijnych; „tworzą” liderów powstania listopadowego, korpus oficerski Królestwa Polskiego oraz posłów na sejm.
Szatan – utożsamia bunt; to strącony z niebios Anioł, który zbuntował się przeciwko Bogu, był obecny przy tworzeniu świata, zna przeszłość, potrafi przewidzieć przyszłość. Wyrokuje, że nadchodzący wiek XIX „ucieszy szatany”; pojawia się jako przywidzenie Kordiana – niedoszły zabójca widzi Diabła wychodzącego z carskiej sypialni, ów mówi:
„Zdławiłem cara – i byłbym go dobił,
Lecz tak we śnie do ojca mojego podobny.”;
Czarownica – podobna do czarownic w Makbecie Szekspira; czesze włosy, krzesząc z nich iskry;
Mefistofel (Mefistofeles – duch ciemności) – jeden z siedmiu książąt piekła, zwany sługą Szatana lub Szatanem; postać o tym imieniu występuje w dziele J. W. Goethego !Faust, miał „obłąkać” jakiegoś żołnierza, na wyraźny rozkaz Szatana, ów jest „echem” wszelkich działań Kordiana;
Diabli, Astarot (jeden z piekielnych „książąt”, według wyobrażeń ma postać nagiego anioła w koronie dosiadającego smoka. W lewej dłoni trzyma węża.); Gehenna (w ujęciu biblijnym – to synonim piekła, potępienia i wiecznych cierpień, kojarzy się nie tylko z bólem fizycznym, ale i mękami psychicznymi. W Kordianie występuje jako imię – nazwa osobowa); Twór, Głos w Powietrzu (głos z Niebios, w imię Boga rozkazuje zakończyć czarcie sztuczki, przypomina tym samym o odwiecznym podporządkowaniu świata woli Boga, po jego wypowiedzi moce szatańskie zaprzestają działań i wszystko znika), Archanioł (prosi Boga o litość nad ludzkim plemieniem), Chór Aniołów (śpiewa o zależności od woli Boga:
Na nieskończoności błękicie
A Bóg ją zetrze lub wleje w nią życie
Jak w posąg gliniany Adama.”)
Chmura - unosi Kordiana ze szczytu Mont – Blanc: „Chmura: Siadaj w mgłę – niosęć... Oto Polska – działaj teraz!...”
Strach i Imaginacja – ucieleśnione przeżycia wewnętrzne bohatera, portretują stany jego duszy, odzwierciedlają myśli i emocje. Pojawiają się w momencie, gdy Podchorąży - Kordian zamierza popełnić występek przeciw własnemu sumieniu i moralności – zgładzić Cara. Zastępują mu drogę, kiedy nocą zmierza do sypialni cesarza. Strach „przemawia biciem sercem”, Imaginacja „mówi oczami”. Malowidła na ścianach mijanych w ciemności komnat „ożywają”, bohater odczuwa czyjąś obecność:
„Kordian: Palca twego nie widzę, lecz mój wzrok upada
Tam, gdzie wskazujesz palcem. Widzę jakieś twarze.
To arabeski, ścienne malowidła.
Strach: Przekonaj się! wpatrzaj się w ściany. (...)
Nie zaglądaj przez okna na ciemną ulicę!
Kordian patrzy przez okno.”
Za oknem bohater oczyma wyobraźni dostrzega pochód umarłych – są to ofiary despotycznych rządów Cara. Przepełnia go niepokój. Kordian obawia się konsekwencji swojego czynu. Zdławiony Strachem i przeciążony majakami Imaginacji, mdleje u progu carskiej sypialni.
Doktor – pojawia się jako wcielenie Szatana w momencie, gdy Kordian trafia do szpitala dla obłąkanych. Daje Dozorcy palącą monetę, a młodzieńcowi ukazuje utopijność jego ideologii. Poznaje go z dwoma wariatami – posłańcami, wskazując na szaleństwo misji Kordiana. Może być również wytworem wyobraźni chorego na obłęd bohatera.
Postaci Prologu: (koncepcje poetyckie) Pierwsza Osoba Prologu – tożsama z „mesjanistyczną” koncepcją poezji Mickiewicza, Druga Osoba Prologu – reprezentuje najpewniej przeciwników Mickiewicza, nie wierzy w sprawczą moc poezji, Trzecia Osoba Prologu – wyraża poglądy Słowackiego, podważając „mesjanistyczny” projekt poezji Mickiewicza. Według Słowackiego poezja ma stać na straży wartości, przekazywać je przyszłym pokoleniom, przypominać o narodowej odrębności i potędze oraz kształtować świadomość narodową.
strona: 1 2 3 4
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies