Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Barok

Krótkość żywota - wiadomosci wstępne

Autor: Karolina Marl�ga

„Krótkość żywota” Daniela Naborowskiego jest czołowym tekstem polskiego baroku, jednym z ważniejszych z punktu widzenia motywu przemijania (vanitas). Autor wpisał się nim do grona twórców, podejmujących ten jakże popularny, ale i frapujący niemal każdego człowieka wątek.

Prócz Daniela Naborowskiego, motyw przemijania realizowali w swoich literackich dziełach między innymi:

Adam Mickiewicz w „Panu Tadeuszu”, a dokładniej w stworzeniu w dziele Soplicowa – ostoi polskości oraz symbolu tradycji:
„Dziś dla nas, w świecie nieproszonych gości,
W całej przeszłości i w całej przyszłości
Jedna już tylko jest kraina taka,
W której jest trochę szczęścia dla Polaka,
Kraj lat dziecinnych! On zawsze zostanie
Święty i czysty, jak pierwsze kochanie,
Nie zaburzony błędów przypomnieniem,
Nie podkopany nadziei złudzeniem,
Ani zmieniony wypadków strumieniem”;

Adam Naruszewicz „Staruszek”:

„Śmiesznym się ludzki wiek obraca szykiem:
Z rana półgłówkiem jest i rozrzutnikiem,
Pysznym w południe a za dnia upadem
Kutwą łakomym i kłótliwym dziadem...”;

Agnieszka Osiecka „Niech żyje bal!”:

„Bal to najdłuższy na jaki nas proszą,
nie grają na bis, chociaż żal,
zanim wiec serca upadłość ogłoszą
na bal, marsz na bal
(…)
Niech żyje bal!
Bo to życie to bal jest nad bale!
Niech żyje bal!
Drugi raz nie zaproszą nas wcale!
Orkiestra gra!
Jeszcze tańczą i drzwi są otwarte!
Dzień warty dnia!
A to życie zachodu jest warte!”;

Bolesław Prus „Lalka”:

„Wiesz co — dodała staruszka wzdychając — namyśliłam się… Nie trzeba rozbijać kamienia pod zamkiem. Zostaw go tam i tylko każ wyryć na nim te wiersze: „Na każdym miejscu i o każdej dobie…” Znasz to?…
— O tak, znam…
— Pod zamkiem więcej bywa ludzi niż na cmentarzu, prędzej przeczytają i może zamyślą się nad ostatecznym kresem wszystkiego na tym świecie, nawet miłości…”;

Charles Baudelaire „Padlina”:

„A jednak upodobnisz się do tego błota,
Co tchem zaraźliwym zieje,
Gwiazdo mych oczu, słońce mojego żywota,
Pasjo moja i mój aniele!
Tak! Taka będziesz kiedyś, o wdzięków królowo,
Po sakramentch ostatnich,
Gdy zejdziesz pod ziół żyznych urodę kwietniowa,
By gnić wśród kości bratnich”;

Czesław Miłosz „Dolina Issy”:

Fran�ois Villon „Wielki Testament”;

Halina Poświatowska „Ja minę...”:
„Mijasz, mijam, mija... każdy tak samotnie.
Minęłaś, minąłem, już nas nie ma...”;

Hieronim Morsztyn „Światowa rozkosz”;

Jan Kochanowski „O żywocie ludzkim”:

„Wierzę, że tam na niebie masz mięsopust prawy
Patrząc na rozmaite świata tego sprawy.
Bo leda co wyrzucisz, to my, jako dzieci,
W taki treter, że z sobą wyniesieni i śmieci”;

Jan Lechoń „Toast”;

Jan Twardowski „Śpieszmy się...”:

„Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie że nagle się staje
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego”;

Jarosław Iwaszkiewicz „Panny z Wilka”;

Johann Wolfgang Goethe „Faust”:
„Chwilo trwaj, jesteś taka piękna”;

strona: 1 2

Zobacz inne artykuły:

Morsztyn Jan Andrzej

Niestatek (Oczy są ogień…) - interpretacja i analiza
Do trupa. Sonet - interpretacja i analiza
Cuda miłości. Sonet - interpretacja i analiza
Niestatek (Prędzej kto wiatr w wór zamknie, prędzej i promieni...) - interpretacja i analiza

Naborowski Daniel

Na oczy królewny angielskiej - interpretacja i analiza
Krótkość żywota - interpretacja i analiza
Krótkość żywota - wiadomosci wstępne
Róża - interpretacja i analiza
Róża - wiadomości wstępne

Potocki Wacław

Człowiek - interpretacja i analiza
Człowiek – igrzysko Boże - interpretacja i analiza
Veto albo nie pozwalam - interpretacja i analiza
Veto albo nie pozwalam - geneza

Inne

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies