Motyw wÄ™drówki w „MaÅ‚ym KsiÄ™ciu” ostatnidzwonek.pl
Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Mały Książę

Motyw wÄ™drówki w „MaÅ‚ym KsiÄ™ciu”

Autor: Jakub Rudnicki

Mały Książę postanawia pewnego dnia opuścić swą planetę, ze względu na nieporozumienia z ukochaną różą. Nie potrafi jej zrozumieć, ma za mało doświadczenia. Pragnie także poznać świat zgodnie z odwieczną potrzebą każdego człowieka, tęsknotą za poznaniem prawdy. Chce także poznać i sprawdzić siebie. Nie jest to łatwa decyzja, nie wie, co może go po drodze spotkać, jednak pragnie prawdziwego i świadomego życia. Podróż pozwala mu na sprawdzenie kim jest i jaki jest. Przed wyruszeniem starannie przygotowuje swą planetę na nieobecność gospodarza. Unoszą go najprawdopodobniej dzikie ptaki.

Mieszkaniec planety B-612 podróżuje przez rok. Podczas wyprawy zadaje głównie pytania, niewiele o sobie mówiÄ…c. „Nigdy nie porzuca raz postawionego pytania”. Pierwszy etap wÄ™drówki wiedzie przez sześć asteroidów należących do Króla, Próżnego, Pijaka, Bankiera, Latarnika i Starszego pana. To jego pierwsze zetkniÄ™cie ze Å›wiatem dorosÅ‚ych, który wydaje mu siÄ™ nieraz Å›mieszny, a nieraz smutny. Odwiedzani przez niego ludzie sÄ… zapatrzeni w siebie, próżni, pozbawieni wyobraźni i bardzo samotni. Nie dostrzegajÄ… piÄ™kna, jakie ich otacza. Schematyzm postaci podkreÅ›la fakt, że nadano im nie imiona, a okreÅ›lenia funkcji, sÅ‚aboÅ›ci czy zawodów.

PierwszÄ… planetÄ™, jakÄ… odwiedza MaÅ‚y Książę zamieszkuje Król – wÅ‚adca absolutny i rozsÄ…dny. Uwielbia wydawać rozkazy, jednak nie ma kim rzÄ…dzić. Ma tego Å›wiadomość, dlatego jego nakazy sÄ… możliwe do speÅ‚nienia. Jego bezsilność ujawnia siÄ™, gdy książę prosi, by sprawiÅ‚ żeby zaszÅ‚o sÅ‚oÅ„ce. Monarcha jest samotny, ogarniÄ™ty chorobliwÄ… żądzÄ… wÅ‚adzy. Z kolei Próżny żąda jedynie uwielbienia i poklasku. ByÅ‚ skupiony wyÅ‚Ä…cznie na sobie. PrzypominaÅ‚ kukÅ‚Ä™. NastÄ™pny czÅ‚owiek to Pijak uwikÅ‚any w bÅ‚Ä™dne koÅ‚o naÅ‚ogu. Nikt nie może pomóc mu siÄ™ podnieść. MaÅ‚y Książę w gÅ‚Ä™bokim smutku opuÅ›ciÅ‚ jego planetÄ™. CzuÅ‚ siÄ™ zakÅ‚opotany.

Bankier reprezentuje ludzi nadmiernie przywiÄ…zanych do dóbr materialnych i pieniÄ™dzy. Zajmuje ich jedynie pomnażanie zysku, nie dostrzegajÄ… Å›wiata wokół. Planeta Latarnika byÅ‚a niewielka. Jej gospodarz nie myÅ›laÅ‚ o sobie, jednak wykonywaÅ‚ bezduszny rozkaz zapalania i gaszenia lampy ulicznej. Nie potrafiÅ‚ odpoczywać i bezmyÅ›lnie wykonywaÅ‚ swój obowiÄ…zek. OstatniÄ… planetÄ™ przed ZiemiÄ… zamieszkiwaÅ‚ Starszy pan – geograf i pseudonaukowiec udajÄ…cy poważnego badacza. Jego wiedza byÅ‚a bezużyteczna. ChÅ‚opiec po raz pierwszy poczuÅ‚ żal za pozostawionÄ… w domu różą.
Geograf proponuje, by MaÅ‚y Książę odwiedziÅ‚ siódmÄ… planetÄ™ – ZiemiÄ™. ChÅ‚opiec wciąż chciaÅ‚ dowiedzieć siÄ™ jaki jest. MiaÅ‚ Å›wiadomość, że nie Å‚Ä…czy go nic z poznanymi osobami. Nie wiedziaÅ‚, czy wszyscy ludzie sÄ… tak samotni, jak spotkani dotychczas. Åšwiadomość opuszczenia domu zaczęła mu ciążyć – to cena jakÄ… musiaÅ‚ zapÅ‚acić, za możliwość poznania siebie. Na Ziemi bohater najpierw spotyka zwierzÄ™ta. Å»mija zapowiada jego powrót do domu, najpierw jednak musi poznać planetÄ™ ludzi. Wąż mówi enigmatycznie, wskazuje drogÄ™ do ludzi i ostrzega.

Kwiat rosnÄ…cy na pustyni wspomni, że ludźmi targa wiatr, bo nie majÄ… korzeni. RefleksjÄ™ tÄ… wÄ™drowiec potwierdzi w rozmowie ze Zwrotniczym, który wspomni, że ludzie wciąż bezmyÅ›lnie siÄ™ przemieszczajÄ… szukajÄ…c lepszego życia, jednak tak naprawdÄ™ nie wiedzÄ…, czego pragnÄ…. Droga bohatera nie jest prosta („IdÄ…c prosto przed siebie, nie można zajść daleko”). DÅ‚ugo wÄ™druje przez piaski, skaÅ‚y i Å›niegi. Poznanie wymaga wysiÅ‚ku. Rozczarowania doznaje widzÄ…c tysiÄ…ce róż podobnych do jego róży. Dopiero lis – nauczyciel i przewodnik wyjaÅ›ni mu, ze podobny nie znaczy tego, co taki sam. UÅ›wiadomi mu podstawowe prawdy o życiu, nada sens istnieniu. Książę uÅ›wiadamia sobie, że jest odpowiedzialny za różę. Może już wracać do siebie.

W drodze powrotnej na pustyniÄ™ MaÅ‚y Książę spotyka jeszcze Zwrotniczego i Kupca. UÅ›wiadamia sobie, jak wykorzystać czas, by być szczęśliwym, podobnie jak dzieci przytykajÄ…ce w pociÄ…gu nos do szyby. Podczas ostatnich dni na pustyni maÅ‚y bohater spotyka pilota na pustyni. Wspólnie zmierzajÄ… w stronÄ™ studni – to ostatnia ziemska wÄ™drówka MaÅ‚ego KsiÄ™cia. Na jej koÅ„cu czeka na bohatera żmija, która zgodnie z obietnicÄ… przenosi go na planetÄ™ B-612. Podczas swej rocznej wÄ™drówki MaÅ‚y Książę zatacza krÄ…g. Wyrusza z domu, poznaje Å›wiat i siebie, by na koniec osiÄ…gnąć cel, którym jest powrót na planetÄ™ B-612.

Zobacz inne artykuły:

Inne
„MaÅ‚y Książę” - streszczenie szczegółowe
„MaÅ‚y Książę” - streszczenie w piguÅ‚ce
Charakterystyka Małego Księcia
„MaÅ‚y Książę” - plan wydarzeÅ„
Antoine de Saint-Exupéry - biografia
Geneza „MaÅ‚ego KsiÄ™cia”
Symbolika w „MaÅ‚ym KsiÄ™ciu”
Gatunek i budowa „MaÅ‚ego KsiÄ™cia”
Czas i miejsce akcji „MaÅ‚ego KsiÄ™cia”
Problematyka „MaÅ‚ego KsiÄ™cia”
Motyw wÄ™drówki w „MaÅ‚ym KsiÄ™ciu”
„MaÅ‚y Książę” - najważniejsze cytaty



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies