W 1870 roku wrócił do Warszawy z niewielkim funduszem:

„Przez pół roku szukał zajęcia, z daleka omijając handle korzenne, których po dziś dzień nienawidzi, aż nareszcie przy protekcji swego dzisiejszego dysponenta, Rzeckiego, wkręcił się do sklepu Minclowej, która akurat została wdową, i - w rok potem ożenił się z babą grubo starszą od niego”.

Radca opowiadał jak półtora roku temu, po czterech latach małżeństwa, Minclowa zmarła, zostawiając mężowi sklep i trzydzieści tysięcy rubli w gotówce (na tę sumę pracowały dwa pokolenia Minclów): „Ten jednak, wariat, rzucił wszystko i pojechał robić interesa na wojnie. Milionów mu się zachciało czy kiego diabła!”.

Sklepem pod nieobecność nowego właściciela zarządzał Rzecki:

„Ani jednak ciekawość ogółu, ani fizyczne i duchowe zalety trzech subiektów, ani nawet ustalona reputacja sklepu może nie uchroniłaby go od upadku, gdyby nie zawiadował nim czterdziestoletni pracownik firmy, przyjaciel i zastępca Wokulskiego, pan Ignacy Rzecki”.

Rozdział II
Rządy starego subiekta

Ignacy Rzecki od dwudziestu pięciu lat mieszkał w pokoiku przy sklepie, który przez ten czas kilkakrotnie zmieniał właścicieli. Zajmował ponure mieszkanko z oknem wychodzącym na podwórze, z widokiem na mur stojącego naprzeciwko domu. Umeblowanie pokoiku było liche: skromny stół, krzesła, żelazne łóżko, a nad nim wisząca dubeltówka (nigdy nieużywana). Poza tym można było dostrzec stojące w kącie pudło z gitarą, kanapę, blaszaną miednicę pod piecem oraz starą szafę.

„Równie jak pokój, nie zmieniły się od ćwierć wieku zwyczaje pana Ignacego”: budził się o szóstej rano, ubierał, wypuszczał swego starego psa imieniem Ir na podwórze, by pół godziny później otworzyć tylne drzwi sklepu. O szóstej trzydzieści wraz ze służącym Piotrem, do obowiązków którego należało zamiatanie podłogi, wchodził do swojego miejsca pracy. Po tych czynnościach Rzecki zapisywał w notesie plan dnia. Przeglądał towary w gablotach (spinki, rękawiczki, albumy i tym podobne przedmioty), by punktualnie o godzinie ósmej otworzyć drzwi wejściowe sklepu. Siadał wówczas w kantorku przy oknie, gdzie mieściło się jego stanowisko pracy. W sklepie prócz starego subiekta pracowało jeszcze trzech mężczyzn.

Tego dnia pierwszy przyszedł pan Klejn (mizerny, o posiniałych ustach), pracujący na stanowisku przy sprzedaży porcelany. Drugim subiektem był pan Lisiecki, który po przyjściu wdał się w dyskusję z Rzeckim. Około dziewiątej spóźniony wbiegł trzeci subiekt, pan Mraczewski (blondynek z wąsikami), tłumacząc pośpiesznie powody spóźnienia. Rozpoczął się codzienny ruch w sklepie. Od razu dało się zauważyć, iż najlepsze podejście do klientów i dar przekonywania do zakupu towarów miał Mraczewski. Sprzedał kalosze klientowi, choć ten za bardzo ich nie potrzebował.

Około trzynastej codziennie Rzecki zdawał kasę Lisieckiemu, ponieważ miał do niego pełne zaufanie i szedł do swego pokoju zjeść obiad przyniesiony z restauracji. Razem z nim na przerwę wychodził Klejn. Wracali około czternastej, a wówczas na przerwę wychodzili Lisiecki z Mraczewskim. Musieli wrócić przed piętnastą. O dwudziestej zamykano sklep. Rzecki podliczał wtedy dzienny utarg i robił plany na następny dzień pracy.

Nigdy zbyt daleko nie oddalał się myślami od swych wyuczonych obowiązków. Nawet w niedzielę wymyślał plany wystaw okiennych:

„W jego pojęciu okna nie tylko streszczały zasoby sklepu, ale jeszcze powinny były zwracać uwagę przechodniów bądź najmodniejszym towarem, bądź pięknym ułożeniem, bądź figlem. Prawe okno przeznaczone dla galanterii zbytkownych mieściło zwykle jakiś brąz, porcelanową wazę, całą zastawę buduarowego stolika, dokoła których ustawiały się albumy, lichtarze, portmonety, wachlarze, w towarzystwie lasek, parasoli i niezliczonej ilości drobnych a eleganckich przedmiotów. W lewym znowu oknie, napełnionym okazami krawatów, rękawiczek, kaloszy i perfum, miejsce środkowe zajmowały zabawki, najczęściej poruszające się”.

Lubił czasami wystawiać na stół sklepowe zabawki, by po nakręceniu ich wszystkich równocześnie, oddawać się chwili radości i wspomnień z dzieciństwa. Nie pozwalał sobie na to jednak zbyt często, a jeżeli już, to po chwili uciechy, zezłoszczony na chwilę zapomnienia, szybko chował zabawki z powrotem na półki:

"Głupstwo handel... głupstwo polityka... głupstwo podróż do Turcji... głupstwo całe życie, którego początku nie pamiętamy, a końca nie znamy... Gdzież prawda?... ".

Z domu wychodził rzadko. Wolny czas wolał poświęcać na leżenie na łóżku i wpatrywanie się w swoje zakratowane okno. Mógł tak leżeć godzinami:

„Lecz im mniej wychodził, tym częściej marzył o jakiejś dalekiej podróży na wieś lub za granicę. Coraz częściej spotykał we snach zielone pola i ciemne bory, po których błąkałby się, przypominając sobie młode czasy. Powoli zbudziła się w nim głucha tęsknota do tych krajobrazów, więc postanowił, natychmiast po powrocie Wokulskiego, wyjechać gdzieś na całe lato”.

Nie mając kompana do rozmowy „(…)w największym sekrecie pisywał pamiętnik”, skarbiec jego wszystkich przemyśleń.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14  

Szybki test:

Molinari to:
a) dyrygent
b) pianista
c) skrzypek
d) wiolonczelista
Rozwiązanie

Baron Dalski ożenił się z:
a) córką prezesowej Zasławskiej
b) Izabelą Łęcką
c) Eweliną Janocką
d) Helena Stawską
Rozwiązanie

Stary pies Rzeckiego ma na imię:
a) Ir
b) Or
c) Ar
d) Jer
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Inne

„Lalka”- streszczenie szczegółowe z testem „Lalka” – krótkie streszczenie Dzieje Wokulskiego „Lalka” – krótki plan wydarzeń „Lalka” – szczegółowy plan wydarzeń Czas i miejsce akcji w „Lalce” Najważniejsze problemy w „Lalce” Tematyka „Lalki” Stanisław Wokulski jako bohater przełomu epok Ignacy Rzecki – charakterystyka Interpretacja tytułu „Lalki” Narracja „Lalki” Prusa Ocena Izabeli Łęckiej Bolesław Prus - biografia Geneza „Lalki” Prusa Gatunki występujące w „Lalce” Stanisław Wokulski romantyk czy pozytywista Cechy romantyczne i pozytywistyczne Stanisława Wokulskiego Obraz społeczeństwa polskiego w „Lalce” Tomasz Łęcki - charakterystyka Izabela Łęcka - charakterystyka Julian Ochocki - charakterystyka Kompozycja „Lalki” Motyw przyjaźni w „Lalce” Prusa Motyw pieniędzy w „Lalce” Bolesława Prusa „Lalka” jako powieść o społecznym rozkładzie „Lalka” jako powieść o nędzy i bogactwie Filozofia w „Lalce” Prusa „Lalka” jako powieść o marzeniach Pozytywizm w „Lalce” Prusa „Lalka” jako powieść o samotności Wątek miłosny w „Lalce” Bolesława Prusa „Lalka” Prusa. Obrona romantyzmu czy rozstanie z mitem? Argumenty za i przeciw. Helena Stawska – charakterystyka Na czym polegał tragizm Stanisława Wokulskiego? Proces o lalkę w utworze Bolesława Prusa Tło historyczne w „Lalce” Ludności niemiecka w „Lalce” Doktor Szuman – charakterystyka Kazimiera Wąsowska - charakterystyka Henryk Szlangbaum – charakterystyka Kazimierz Starski – charakterystyka Prezesowa Zasławska – charakterystyka Hrabina Joanna Karolowa – charakterystyka Próba samobójcza Stanisława Wokulskiego bohatera „Lalki” Prusa Działalność filantropijna Stanisława Wokulskiego Jak Prus zakończył „Lalkę” i dlaczego tak? Humor w „Lalce” Trzy pokolenia idealistów w „Lalce” scharakteryzuj i porównaj postawy i marzenia Ignacego Rzeckiego, Stanisława Wokulskiego, Juliana Ochockiego Struktura przestrzenna w „Lalce” Lud miejski w „Lalce” Mieszczaństwo w „Lalce” Zdeklasowana szlachta w „Lalce” Stanisław Wokulski - charakterystyka Scharakteryzuj studentów i ich relacje ze społeczeństwem w „Lalce” Prusa Wielowymiarowość „Lalki” Bolesława Prusa Symbole w „Lalce” Prusa Opis Warszawy w „Lalce” Okoliczności śmierci Ignacego Rzeckiego Opisz stosunki Rzeckiego z Heleną Stawską Światopogląd Ignacego Rzeckiego Kompozycja i styl „Lalki” Cechy gatunkowe „Lalki” Twórczość Prusa - kalendarium Bolesław Prus - kalendarium życia Nawiązania do „Lalki” w kulturze Dzieciństwo i młodość Stanisława Wokulskiego Opis Powiśla w „Lalce” Opis Paryża w „Lalce” Przyjaźń Rzeckiego z Katzem „Lalka” - najważniejsze cytaty „Lalka” Bolesława Prusa - sprawdzian ze znajomości lektury z odpowiedziami Czy znasz Lalkę Bolesława Prusa? – test z odpowiedziami Cytaty opisujące wygląd Paryża w „Lalce” Prusa Cytaty opisujące wygląd Warszawy w „Lalce” Prusa Kim był Węgiełek? Kim był Wirski? Kim był Mraczewski? Kim była pani Meliton? Bibliografia Kim był Rossi? Kim był Wiliam Colins? Z kim się ożenił Węgiełek? Z kim chciał wyswatać Wokulskiego Ignacy Rzecki? Jak zareagował Wokulski, gdy inkasent Oberman zgubił ponad 400 rubli? Pod czyim nazwiskiem Wokulski kupił kamienicę Łęckich? W jakich okolicznościach Wokulski po raz pierwszy zwrócił się do Izabeli po angielsku? Co było wykryte na kamieniu w „Lalce” Prusa Pierwsza miłość prezesowej Zasławskiej Opowieść Węgiełka o historii kamienia w Zasławiu Kwestionariusz osobowy Wokulskiego

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies