Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Zdążyć przed Panem Bogiem
Hanna Krall urodziła się 20 maja 1937 roku w Warszawie. Jest dziennikarką i reporterką, absolwentką wydziału dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Pochodzi z rodziny żydowskiej. Podczas okupacji utraciła wszystkich bliskich. Sama cudem ocalała, ponieważ została wykradziona z transportu.
Wybrała zawód dziennikarki, aby, jak to określiła, być bliżej świata. W tajniki reportażu wprowadził ją pisarz Marian Brandys, którego uznaje za wzór. Swoje teksty dzieli na dwie kategorie: pisane dla potrzeb redakcji, do których starannie się przygotowuje oraz pisane dla siebie, które tworzy w napięciu i z właściwą sobie energią. Tematy do swojej twórczości czerpie z życia. Woli jednak, zamiast na danych problemach i sprawach, koncentrować się na ludziach.
Jest autorką wielu reportaży. Jej bohaterami są ludzie prości (robotnik, narkoman, maszynista), przegrani i nieszczęśliwi. Nie pisze o tych wielkich. Uważa, że nimi zajmuje się historia. Na ogół sama dociera do tych, których chciałaby opisać, ale zdarza się, że to ludzie do niej dzwonią i zupełnym przypadkiem „narzucają” temat.
Reportaż – utwór publicystyczny będący wiarygodnym sprawozdaniem z autentycznych wydarzeń, cechuje go kunszt literacki i dbałość o warsztat pisarski. Autor odwołuje się do własnych przeżyć i obserwacji – gdy sam był świadkiem lub uczestnikiem zdarzeń, obserwował miejsca i zaznajamiał się z dokumentacją odnoszącą się do nich, bądź też odwołuje się do relacji innych osób: uczestników, świadków, opinii specjalistów. Reportaż przedstawia fakty w taki sposób, by skłonić odbiorcę do refleksji nad nimi. Jako gatunek ukształtował się w drugiej połowie XIX wieku, wchłonął też doświadczenia prozy narracyjnej. Dlatego czasem może zbliżać się formą do dzieł literatury pięknej. Wówczas wprowadzane są marginesowo elementy fikcji literackiej, przebieg zdarzeń przypomina układ fabularny, a język odznacza się kunsztem. Bliska jest mu gatunkowo powieść reportażowa.
Pracowała jako korespondentka zagraniczna „Życia Warszawy” i „Polityki” w ZSRR, co zaowocowało zbiorami reportaży: „Na Wschód od Arbatu” (1972), „Syberia, kraj możliwości” (1972), „Dojrzałość dostępna dla wszystkich” (1977).
W „Na Wschód od Arbatu” pod przykrywką gry w szachy Krall zrelacjonowała stan psychiczny tamtejszej ludności: „Grają... bo tam wszystko zależy od siebie... W szachach można zrobić wszystko to, na co nie było szans w życiu.” We wspomnianej książce zawarła również wątki obyczajowe z Gruzji, Krymu Estonii, Syberii.Hanna Krall - biografia
Autor: Ewa PetniakHanna Krall urodziła się 20 maja 1937 roku w Warszawie. Jest dziennikarką i reporterką, absolwentką wydziału dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Pochodzi z rodziny żydowskiej. Podczas okupacji utraciła wszystkich bliskich. Sama cudem ocalała, ponieważ została wykradziona z transportu.
Wybrała zawód dziennikarki, aby, jak to określiła, być bliżej świata. W tajniki reportażu wprowadził ją pisarz Marian Brandys, którego uznaje za wzór. Swoje teksty dzieli na dwie kategorie: pisane dla potrzeb redakcji, do których starannie się przygotowuje oraz pisane dla siebie, które tworzy w napięciu i z właściwą sobie energią. Tematy do swojej twórczości czerpie z życia. Woli jednak, zamiast na danych problemach i sprawach, koncentrować się na ludziach.
Jest autorką wielu reportaży. Jej bohaterami są ludzie prości (robotnik, narkoman, maszynista), przegrani i nieszczęśliwi. Nie pisze o tych wielkich. Uważa, że nimi zajmuje się historia. Na ogół sama dociera do tych, których chciałaby opisać, ale zdarza się, że to ludzie do niej dzwonią i zupełnym przypadkiem „narzucają” temat.
Reportaż – utwór publicystyczny będący wiarygodnym sprawozdaniem z autentycznych wydarzeń, cechuje go kunszt literacki i dbałość o warsztat pisarski. Autor odwołuje się do własnych przeżyć i obserwacji – gdy sam był świadkiem lub uczestnikiem zdarzeń, obserwował miejsca i zaznajamiał się z dokumentacją odnoszącą się do nich, bądź też odwołuje się do relacji innych osób: uczestników, świadków, opinii specjalistów. Reportaż przedstawia fakty w taki sposób, by skłonić odbiorcę do refleksji nad nimi. Jako gatunek ukształtował się w drugiej połowie XIX wieku, wchłonął też doświadczenia prozy narracyjnej. Dlatego czasem może zbliżać się formą do dzieł literatury pięknej. Wówczas wprowadzane są marginesowo elementy fikcji literackiej, przebieg zdarzeń przypomina układ fabularny, a język odznacza się kunsztem. Bliska jest mu gatunkowo powieść reportażowa.
Pracowała jako korespondentka zagraniczna „Życia Warszawy” i „Polityki” w ZSRR, co zaowocowało zbiorami reportaży: „Na Wschód od Arbatu” (1972), „Syberia, kraj możliwości” (1972), „Dojrzałość dostępna dla wszystkich” (1977).
Sprawom polskim poświęciła zbiór „Sześć odcieni bieli” (1978), przy czym dotyczy on nie tylko przemian społeczno-kulturalnych zachodzących w Polsce, ale i tematyki miłości, a ta wydaje się pozornie błaha w zestawieniu np. z problematyką holokaustu. Jednak wątek miłości sugeruje, że autorka nie jest monotematyczna (nie trzyma się jednego tematu), ale stara się uchwycić inne strony życia – „drobiazgi”, chwile wchodzące w skład ludzkiej egzystencji.
Godna uwagi jest jej powieść „Okna” (1990). Rysuje się tu postać fikcyjnej bohaterki na tle realnego otoczenia, a całościowy przekaz literacki sugeruje walkę z własnym strachem i niepoddawanie się rzeczywistości.
W okresie PRL – u sposób pisania H. Krall nie zawsze był akceptowany. „Trudności ze wstawaniem” (reportaż) - po raz pierwszy wydane w Paryżu, z racji doboru tematycznego określającego Polskę w latach 1980 – 81, są jednocześnie próbą odżegnywania się od spraw politycznych. Najbardziej znaczące w jej twórczości, tłumaczonej na wiele języków, wydają się dzieła reportażowe związane z holokaustem.
Rozgłos przyniosła jej wydana w 1977 roku pozycja książkowa „Zdążyć przed Panem Bogiem” – wywiad z jednym z przywódców powstania w getcie warszawskim – Markiem Edelmanem. (Uprzednio „Zdążyć przed Panem Bogiem” drukowana była fragmentarycznie w czasopiśmie „Odra” w 1976 roku). Problematykę żydowską poruszają także „Hipnoza” (zbiór reportaży, wyd. w 1988 r.), „Sublokatorka” – (powieść z 1989r.) oraz „Taniec na cudzym weselu” (1993r., reportaże).
strona: 1 2
Szybki test:
Hanna Krall zbiór „Sześć odcieni bieli” poświęciła:a) sprawom rosyjskim
b) sprawom żydowskim
c) sprawom polskim
d) sprawom niemieckim
Rozwiązanie
Hanna Krall pracowała jako korespondentka zagraniczna w ZSRR m.in. dla:
a) „Polityki”
b) „Sztandaru Młodych”
c) „Pzekroju”
d) „Wprost”
Rozwiązanie
Hanna Krall urodziła się 20 maja 1937 roku w:
a) Częstochowie
b) Lublinie
c) Warszawie
d) Łodzi
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies