Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon
Tom drugi
Rozdział pierwszy
Bandy libijskie zagrażają Egiptowi. Ramzes zostaje naczelnym wodzem. Kpi z pobożności Mefresa. Kapłani postanawiają dowiedzieć się o działaniach księcia po opuszczeniu przez niego świątyni Hator.
Do Pi-Bast dotarły wiadomości o Libijczykach, którzy rozpuszczeni przez kapłanów, wracali do ojczyzny, najpierw żebrząc, później kradnąc, a w końcu rabując i paląc egipskie wsie. W ciągu kilku dni zniszczyli miasta Chinensu, Pimat i Kasa, a cała zachodnia granica państwa była zagrożona. Coraz częściej pojawiały się tam bandy libijskie, wysyłane przez wodza Musawasę, który zamierzał wypowiedzieć Egiptowi wojnę. Na mieszkańców Pi-Bast padła trwoga. Ludność była wzburzona, lecz rządcy nomesu nie robili nic, czekając na rozkazy z Memfisu.
Ramzes widział niepokój ludzi i obojętność dygnitarzy. Mefres i Mentezufis unikali go. W końcu książę przestał odwiedzać pułki stojące pod miastem i wezwał do siebie całą młodzież szlachecką. W zabawie i ucztach pragnął znaleźć ukojenie i stłumić w sercu obawy o losy ojczyzny. W miesiącu Hator (sierpień – wrzesień) odbyło się w pałacu następcy największe przyjęcie. W jej trakcie książę został wezwany na rozmowę przez arcykapłanów. Mentezufis poinformował go o zwolnieniu dwudziestu tysięcy wojsk libijskich. Lekko pijany Ramzes oskarżył otwarcie kapłanów o zdradę i wykorzystanie choroby władcy. Słowa następcy zaszokowały kapłanów. Spodziewano się, że Libijczycy mają zamiar napaść na Egipt i wolą Ramzesa XII jest, aby erpatre zebrał wojska z Dolnego Egiptu i zniszczył buntowników. W ten sposób został on naczelnym wodzem i najwyższym władcą prowincji.
Książę uważał, że rada kapłańska, pozbywając się pułków libijskich, chciała przypodobać się królowi asyryjskiemu i osłabiła państwo. Stracił panowanie nad sobą i bezmyślnie wyjawił, że wie o wizycie Beroesa i jego wpływie na zawarcie traktatu. Mefres odparł, że nie wie, skąd Ramzes ma takie wiadomości, a kapłan chaldejski był wysłannikiem bogów, którzy w porę ostrzegli Egipt przed niebezpieczeństwem. Następca oświadczył, że nie wierzy w cuda i szyderczo dodał, że za czasów króla Cheopsa pewien arcykapłan chciał koniecznie latać w powietrzu, modlił się nieustannie do bogów, a jego pomocnicy twierdzili, że rzeczywiście unosi się nad ziemią. Mefres słysząc własną historię, zasłabł. Erpatre zmieszał się i zaczął cucić starca. Kiedy arcykapłan odzyskał przytomność, opuścił z Mentezufisem komnatę, chłodno żegnając Ramzesa. To całkowicie otrzeźwiło młodzieńca. Uświadomił sobie, że popełnił właśnie dwa błędy: przyznał się, że poznał tajemnicę kapłanów i zadrwił z Mefresa.
Wezwał następnie do siebie Tutmozisa i powiadomił go, że zgodnie z wolą ojca został naczelnym wodzem i zaczęła się wojna z Libią. Nakazał wysłać szybkobiegaczy do pułków, aby dowódcy przybyli natychmiast na naradę wojenną. Zapalono również sygnały alarmowe, wzywające wszystkie wojska Dolnego Egiptu do marszu ku zachodniej granicy. „Faraon” - TOM II – szczegółowe streszczenie
Autor: Dorota BlednickaTom drugi
Rozdział pierwszy
Bandy libijskie zagrażają Egiptowi. Ramzes zostaje naczelnym wodzem. Kpi z pobożności Mefresa. Kapłani postanawiają dowiedzieć się o działaniach księcia po opuszczeniu przez niego świątyni Hator.
Do Pi-Bast dotarły wiadomości o Libijczykach, którzy rozpuszczeni przez kapłanów, wracali do ojczyzny, najpierw żebrząc, później kradnąc, a w końcu rabując i paląc egipskie wsie. W ciągu kilku dni zniszczyli miasta Chinensu, Pimat i Kasa, a cała zachodnia granica państwa była zagrożona. Coraz częściej pojawiały się tam bandy libijskie, wysyłane przez wodza Musawasę, który zamierzał wypowiedzieć Egiptowi wojnę. Na mieszkańców Pi-Bast padła trwoga. Ludność była wzburzona, lecz rządcy nomesu nie robili nic, czekając na rozkazy z Memfisu.
Ramzes widział niepokój ludzi i obojętność dygnitarzy. Mefres i Mentezufis unikali go. W końcu książę przestał odwiedzać pułki stojące pod miastem i wezwał do siebie całą młodzież szlachecką. W zabawie i ucztach pragnął znaleźć ukojenie i stłumić w sercu obawy o losy ojczyzny. W miesiącu Hator (sierpień – wrzesień) odbyło się w pałacu następcy największe przyjęcie. W jej trakcie książę został wezwany na rozmowę przez arcykapłanów. Mentezufis poinformował go o zwolnieniu dwudziestu tysięcy wojsk libijskich. Lekko pijany Ramzes oskarżył otwarcie kapłanów o zdradę i wykorzystanie choroby władcy. Słowa następcy zaszokowały kapłanów. Spodziewano się, że Libijczycy mają zamiar napaść na Egipt i wolą Ramzesa XII jest, aby erpatre zebrał wojska z Dolnego Egiptu i zniszczył buntowników. W ten sposób został on naczelnym wodzem i najwyższym władcą prowincji.
Książę uważał, że rada kapłańska, pozbywając się pułków libijskich, chciała przypodobać się królowi asyryjskiemu i osłabiła państwo. Stracił panowanie nad sobą i bezmyślnie wyjawił, że wie o wizycie Beroesa i jego wpływie na zawarcie traktatu. Mefres odparł, że nie wie, skąd Ramzes ma takie wiadomości, a kapłan chaldejski był wysłannikiem bogów, którzy w porę ostrzegli Egipt przed niebezpieczeństwem. Następca oświadczył, że nie wierzy w cuda i szyderczo dodał, że za czasów króla Cheopsa pewien arcykapłan chciał koniecznie latać w powietrzu, modlił się nieustannie do bogów, a jego pomocnicy twierdzili, że rzeczywiście unosi się nad ziemią. Mefres słysząc własną historię, zasłabł. Erpatre zmieszał się i zaczął cucić starca. Kiedy arcykapłan odzyskał przytomność, opuścił z Mentezufisem komnatę, chłodno żegnając Ramzesa. To całkowicie otrzeźwiło młodzieńca. Uświadomił sobie, że popełnił właśnie dwa błędy: przyznał się, że poznał tajemnicę kapłanów i zadrwił z Mefresa.
Tymczasem kapłani Mefres i Mentezufis wrócili do swoich mieszkań przy świątyni Ptah. Upokorzony Mefres przeklinał Ramzesa. Zastanawiali się, skąd książę mógł dowiedzieć się o układach z Beroesem, podejrzewając, że zostali zdradzeni. Odwiedził ich arcykapłan Ptah, Sem. Chwalił on dzielność i waleczność młodego następcy. Nie uwierzył w zarzuty Mefresa, który powiedział, że erpatre zamierza zniszczyć świątynie i przyczynić się do zagłady Egiptu. Uznał, że to Kama miała negatywny wpływ na księcia. Kapłani doszli do wniosku, że źle postąpili, kiedy przestali kontrolować poczynania księcia po powrocie ze świątyni Hator. W tej sytuacji należało przeprowadzić śledztwo, aby ustalić, co robił Ramzes przez ostatnie miesiące.
Następnego dnia święty Sem wezwał lud na uroczyste nabożeństwo w świątyni Ptah. Przez trzy dni odbywały się modlitwy w intencji wojsk egipskich i pognębienia Libijczyków. Po tym czasie kapłani spotkali się ponownie. Udało im się zebrać potrzebne informacje. Między wojskiem krążyły pogłoski, że Ramzes po wstąpieniu na tron rozpocznie wojnę z Asyrią. Lud mówił, że po podboju króla Assara wszyscy chłopi dostaną niewolników i faraon na kilka lat zwolni Egipt od podatków. Arystokracja z kolei była przekonana, że nowy władca odbierze kapłanom wszystkie dobra, zwróci je szlachcie i będzie rządził sam bez udziału najwyższej rady. Wspominano również o tym, że następca tronu stał się wyznawcą bogini Istar. Z pewnych źródeł dowiedziano się, że Ramzes odwiedził świątynię Astoreth i widział tam cuda. Między bogatymi Azjatami rozprawiano o tym, że książę ofiarował Astoreth kosztowne dary, a w zamian dostał kapłankę, która miała wpłynąć na jego wiarę.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38
Szybki test:
Arcykapłan świątyni Seta zalecił staremu i schorowanemu władcy, żeby każdego dnia pił:a) puchar wina
b) miksturę ze specjalnych ziół
c) kobyle mleko
d) krew z niewinnych dzieci
Rozwiązanie
Sament to kapłan świątyni:
a) Ozyrysa
b) Seta
c) Sema
d) Amona
Rozwiązanie
Tutmozis zmarł od ciosu zadanego toporem przez:
a) Herhora
b) Samentu
c) Eunana
d) Menesa
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies