AKT 1
Scena 1
Czepiec, Dziennikarz

Chłop Czepiec rozmawia z Dziennikarzem. Podczas konwersacji pierwszy wykazuje się znajomością bieżącej polityki. Nie tylko polskiej, ale i światowej. Próbuje rozmawiać o tzw. powstaniu bokserów w Chinach. Daje liczne przykłady wiedzy o aktualnych problemach.

Dziennikarz traktuje go z góry. Mężczyźnie nie wydaje się, by chłop wiedział, gdzie Chiny leżą. Gdy Czepiec zapewnia, iż polski chłop czyta gazety i garnie się do świata, Dziennikarz ponownie ironizuje:

„Ja myślę, że na waszej parafii
świat dla was aż dosyć szeroki”

Na wspomnienie chłopa, iż gościł w swej gospodzie żołnierzy walczących nawet w Japonii, Dziennikarz ponawia falę uszczypliwych uwag i wygłasza cyniczną pochwałę polskiej wsi:

„Niech na całym świecie wojna,
byle polska wieś zaciszna,
byle polska wieś spokojna”

W pewnym momencie Czepiec, lekko oburzony, przypomina o waleczności i męstwie polskich chłopów. Przywołuje postać Bartosza Głowackiego – bohatera bitwy pod Racławicami:

„(…)Z takich, jak my, był Głowacki”

Na koniec wymiany poglądów o polskim społeczeństwie, zamożny chłop przeprowadza atak na inteligencję. Wytyka jej brak chęci do nawiązania porozumienia z jego warstwą.

Scena 2
Dziennikarz, Zosia

Dziennikarz nawiązuje flirt z Zosią. Mają dobry kontakt i łatwość wymiany myśli. Oboje pochodzą z miasta.

Scena 3
Radczyni, Haneczka, Zosia

Haneczka i Zosia proszą Radczynię, by ta pozwoliła im tańczyć z młodymi chłopami. Radczyni początkowo próbuje je od tego odwieść. Wyraża o chłopach opinię:

„Oni się tam gniotą, tłoczą
i ni stąd, ni zowąd naraz
trzask, prask, biją się po pysku;
to nie dla was(…)”

Ale dziewczyny, zauroczone młodzianami, dalej proszą. W końcu dopinają swego - mogą tańczyć z tutejszymi przedstawicielami warstwy chłopskiej.

Scena 4
Radczyni, Klimina

Do Radczyni podchodzi Klimina i przedstawia się jako wdowa po wójcie. Zauważa, że syn Radczyni nie ma wielkiego powodzenia w tańcu. Mówi, że panowie z miasta boją się nawet dotknąć wiejskich dziewcząt. Boją się chorób.

Radczyni wypowiada kwestię, która jest ukazuje stosunki, jakie wtedy panowały pomiędzy mieszkańcami miasta i wsi:

„Wyście sobie, a my sobie.
Każden sobie rzepkę skrobie”.

Scena 5
Zosia, Kasper

Zosia prosi do tańca Kaspra, a gdy ten się zgadza – zaczynają rozmawiać. Kasper wskazuje na stojącą w kącie druhnę Kasię. Zapowiada, że będzie jego przyszłą żoną. Młodzian prosi swą partnerkę o pozwolenie złapania jej w pasie. Po otrzymaniu zgody, tańczą dalej.

Scena 6
Haneczka, Jasiek

Haneczka prosi do tańca Jaśka. Młodzieniec nie odmawia.Do tańczących par dołącza jeszcze jedna.

Scena 7
Radczyni, Klimina

Radczyni z Kliminą kontynuują swoją rozmowę. Radczyni wykazuje się swoją nieznajomością życia na wsi. Pyta, czy chłopi już zasiali. Klimina odpowiada, że to nie ta pora roku. Drugie pytanie Radczyni jest już bardziej trafne - dotyczy ostatnich żniw. Radczyni czyni uwagę, że Klimina jest jeszcze młoda i mogłaby ponownie wyjść za mąż. Kobieta reaguje z oburzeniem. Jest to kolejny przykład nieznajomości zwyczajów panujących na wsi, jaką wykazuje się Radczyni.

Scena 8
Ksiądz, Panna Młoda, Pan Młody

Państwo Młodzi rozmawiają z Księdzem, który mówi o swoim pochodzeniu. Wywodzi się z chłopstwa i ma przez to częste problemy w mieście. O swoim korzeniach mówi tak:

”Sami swoi, polska szopa,
i ja z chłopa, i wy z chłopa”.

Pan Młody wróży Księdzu rychły awans w strukturach kościelnych. Twierdzi, że na sługę bożego łaskawym okiem może spojrzeć kancelaria diecezjalna. Usłyszawszy to, Panna Młoda reaguje słowami:

„Choć co dadzą,
ino te ciarachy tworde,
trzeba by stoć i walić w morde”.

Pan Młody tłumaczy żonie, że niezupełnie o to chodziło i wraz z Księdzem wybuchają śmiechem. Ksiądz tak podsumowuje tę rozmowę:

„Naiwne to i niewinne”.

Scena 9
Pan Młody, Panna Młoda

Państwo Młodzi oddają się szczerej i romantycznej rozmowie. Pan Młody zachwyca się cały czas urodą swojej wybranki. Twierdzi, że mógłby całować ją bez końca. Czułe wyznania szybko ustępują miejsca chłopomanii mężczyzny. Wygłasza swój zachwyt nad wiejskim życiem i odnalezionym tutaj szczęściem.

Scena 10
Poeta, Maryna

Rodzi się kolejny flirt, tym razem między Poetą a Maryną. Mężczyzna próbuje oczarować pannę górnolotnymi tekstami, które ona nazywa „galanterią”. Poeta wygłasza hasła charakterystyczna dla Młodej Polski (m. in. sztuka dla sztuki).

Scena 11
Ksiądz, Pan Młody, Panna Młoda

Ksiądz i Panna Młoda rozmawiają o miłości. Kapłan pyta świeżo poślubioną kobietę, czy jest pewna swego uczucia. Czy według niej jest na tyle silne, by przetrwać wszelkie zawirowania i zakręty życia.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11  

Szybki test:

Kto wg Nosa „gdyby jeszcze żył, toby pił”?
a) Kościuszko
b) Chopin
c) Słowacki
d) Mickiewicz
Rozwiązanie

Poeta uznaje oczytaną Żydówkę - Rachelę za
a) muzę
b) anioła
c) dar niebios
d) towarzysza dyskusji
Rozwiązanie

Na dowód męstwa chłopów Czepiec przywołuje postać:
a) Kilińskiego
b) Jasińskiego
c) Głowackiego
d) Kościuszki
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
„Wesele” - krótkie streszczenie „Wesele” - streszczenie szczegółowe	„Wesele” - plan wydarzeń Geneza „Wesela” Wyspiańskiego Stanisław Wyspiański - biografia Obraz inteligencji w „Weselu” Wyspiańskiego Obraz chłopów w „Weselu” Wyspiańskiego Ocena społeczeństwa w „Weselu” Wyspiańskiego Mity narodowe w „Weselu” Wyspiańskiego Struktura i odmiany dramatu w „Weselu” „Wesele” jako dramat narodowy „Wesele” jako dramat neoromantyczny „Wesele” jako dramat symboliczny „Wesele” jako dramat fantastyczny „Wesele” jako dramat realistyczny Symboliczne zakończenie „Wesela” Symbolika przedmiotów w „Weselu” Rola zjaw w „Weselu” Wyspiańskiego Wymowa ideowa „Wesela” Wyspiańskiego Kalendarium życia i twórczości Stanisława Wyspiańskiego Stylizacja na gwarę w „Weselu” „Teatr mój widzę ogromny”, czyli koncepcja teatru ogromnego Czas i miejsce akcji w „Weselu” Wyspiańskiego Ponadczasowość „Wesela” Wyspiańskiego Symbolika w „Weselu” Najważniejsze cytaty „Wesela” Wybrane adaptacje „Wesela” w kulturze Bibliografia Premiera spektaklu „Wesele”
Bohaterowie
Bohaterowie „Wesela” i ich pierwowzory Panna Młoda - charakterystyka Pan Młody - charakterystyka Dziennikarz - charakterystyka Poeta - charakterystyka Gospodyni - charakterystyka Rachel - charakterystyka Czepiec - charakterystyka Żyd - charakterystyka Radczyni - charakterystyka Nos - charakterystyka Jasiek - charakterystyka Marysia - charakterystyka Ojciec - charakterystyka Dziad - charakterystyka Klimina - charakterystyka Ksiądz - charakterystyka Pozostali bohaterowie „Wesela”

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies