Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Śluby panieńskie

Albin – charakterystyka postaci

Autor: Karolina Marl�ga

Albin jest pierwszoplanową postacią komediodramatu Śluby panieńskie. Fredro przeciwstawił ją energicznemu i męskiemu Gustawowi.

Między jego społeczną pozycją, zajęciem a postępowaniem względem ukochanej widzimy rozbieżność. Jak często bogaty ziemianin (chciwy i skąpy ojciec Klary akceptuje jego starania o rękę córki), szanowany sąsiad, gospodarz, szlachcic zachowuje się niemęsko, jest zniewieściały, płaczliwy, marudny, dziecinny, nie rozstaje się z chusteczką do ocierania łez? Bez wątpienia jest to postać niełatwa do sklasyfikowania.

Albin jest najbardziej komiczną postacią utworu. Oto słowa, którymi określa go Gustaw: „Smętny kochanek, aspirant ponury” oraz „Chodzi, łazi cień Albina, / Płacze diabli wiedzą czego! / Pięćdziesiąt lat jęczy, szlocha / Pięćdziesiąt lat wzdycha, kocha; / Teraz każda myśleć będzie, / Że to tak się miłość przędzie (…)”.

Albin i Gustaw reprezentują dwa sposoby przeżywania miłości. Pierwszy jest symbolem odnajdywania szczęścia w nieszczęśliwym uczuciu, radości w nieodwzajemnionej miłości, rozkoszowania się w katuszach afektu (mówi: „Ach! Możnaż kochać i nie płakać razem!”), a drugi z kolei to przykład na to, iż prawdziwa miłość to uczucie rodzące się powoli, wymagające kompromisów i poznania partnera. Fredro podkreśla, iż prawdziwą miłością nie jest wzdychanie smutnego, ponurego, płaczliwego, bezradnego i biernego Albina (przypominającego postać Wertera z Cierpień młodego Wertera Goethego), który jest karykaturą romantycznego kochanka, lecz to uczucie, o które walczył Gustaw.

Mimo, że od dwóch lat nie mógł zdobyć swymi „metodami” Klary, był obiektem kpin i pośmiewisk (Gucio: „Już czuję wilgoć, zbliża się fontanna!”), to jednak nie chciał korzystać z dawanych mu rad (Radost: „Nie bądź Gustawem – lecz kochaj wesoło”, Gustaw: „Nie kochaj ją tak poddanie, / A wzajemna ci się stanie! / Nie daj władać, rządzić sobą”).

Gdy poetyckimi sformułowaniami chciał wydobyć od panny cień nadziei na wzajemność z jej strony: „Nigdyż, Klaro, nie przyjdzie chwila wypłakana, / Kiedy balsam otrzyma sroga serca rana?”, mimo, iż nieustannie wyznawał jej swe uczucia - ona traktowała go obojętnie, a nawet z pogardą. Wytykała mu jego poddańczy charakter. Pragnęła mężczyzny, a nie płaczliwego zalotnika, czego dowodem może być scena, w której Albin wiernie zbiera motki wełny wypadające z koszyka niewiasty, a ona go strofuje: „Daj to, Boże. / Żeby raz jeden wypadł kłębek z dłoni, / A waćpan za nim nie byłeś w pogoni... / Żeby raz chustka padła ze stolika, / A waćpan za nią nie leżał na ziemi... / Żebym raz chciała nożyczek, nożyka, / Waćpan nie szukał, nie latał za niemi... / Żebym raz mogła jeden kichnąć skrycie, / Nie słysząc wróżby na stoletnie życie! / Nie - to prawdziwie już nie do zniesienia!”.

Albin nie widział w tym nic złego i dziwnego. Spełnianie wszystkich zachcianek panny traktował jako wyznania miłości: „Jeśli pragnę uprzedzać wszystkie twe życzenia, / Jeślibym całe życie chciał poświęcić tobie, / Przypisz to mej miłości i swojej osobie (…)”. Gdy wspomniał Klarze o radach Gustawa, by nie dawał jej sobą rządzić, ona skrytykowała ten pomysł. Dopiero gdy Albin opuścił pokój – na jej rozkaz – wyszeptała rzewnie i tęsknie: „Gadaj - gada; milcz - milczy; idź - idzie; stój - stoi... / A niechże się sprzeciwi, niech się Boga boi! / Bo ta uległość mimo woli, zdania / I nienawidzić, i kochać go wzbrania”.

Albin zmienił się dopiero w chwili, gdy Gustaw wtajemniczył do pośrednio w swą intrygę, przyczyniając się do jego ślubu z krnąbrną i przekorną panienką. Sprytny bratanek Radosta pouczał stale Albina, że Klara chciała mężczyzny, a nie płaczliwego zalotnika, jakim był dotychczas. Gdy w końcu posłuchał rad Gucia i zaczął udawać obojętność – milcząc w obecności Klary, ta w końcu zwróciła uwagę na oblubieńca.

strona: 1 2

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
„Śluby panieńskie” – streszczenie szczegółowe Streszczenie „Ślubów panieńskich” w pigułce	Życiorys Fredry Geneza „Ślubów panieńskich” Problematyka „Ślubów panieńskich” „Śluby panieńskie” jako komedia intrygi i charakteru Czas i miejsce akcji „Ślubów panieńskich” Język utworu i rodzaje komizmu w „Ślubach panieńskich” Kompozycja i struktura „Ślubów panieńskich” Tytuł komedii Fredry Motywy w „Ślubach panieńskich” „Śluby panieńskie” - komedia romantyczna czy antyromantyczna? Szczegółowy plan wydarzeń „Ślubów panieńskich” Aleksander Fredro – kalendarium życia Szlachecka obyczajowość w „Ślubach panieńskich” Motto „Ślubów panieńskich” Słynne cytaty z utworów Aleksandra Fredry Twórczość Aleksandra Fredry Najważniejsze cytaty w „Ślubach panieńskich” Bibliografia
Bohaterowie
Albin – charakterystyka postaci Gustaw – charakterystyka postaci Aniela – charakterystyka postaci Klara – charakterystyka postaci Pani Dobrójska – charakterystyka postaci Radost – charakterystyka postaci

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies