Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Wesele

Bohaterowie „Wesela” i ich pierwowzory

Autor: Karolina Marlga

Pierwowzór:

Panna Młoda to Jadwiga Mikołajczykówna, najmłodsza córka Jacka Mikołajczyka. Wychowywała się właściwie w domu Tetmajerów, ponieważ jej starsza siostra Hanna była żoną Włodzimierza.

W 1900 roku miała około 16 lat. Wszyscy, którzy ją znali twierdzili, iż ta subtelna, delikatna, drobna „oświecona”. Przepełniona duchem patriotyzmu. Ukończyła szkołę ludową, więc z pewnością słowa włożone w jej usta przez Wyspiańskiego: „A kaz tyz ta Polska(…)” głęboko ją dotknęły. Dziewczyna w niczym nie przypominała postaci przedstawionej w dramacie.

Grzymała-Siedlecki napisał, iż po wydaniu Wesela:
„(…) można ją było widzieć zalaną łzami, gdy siebie jako Pannę Młodą ujrzała na scenie(…) Podobała jej się może żywotność, żywotność w jaką ją przyodziała wyobraźnia autora, ale nie mogła mu przebaczyć i bodaj do końca życia mu nie przebaczyła mu tego »A kaz ta Polska«”.

W dramacie:

Panna Młoda jest przeciwieństwem swojego męża. Jej wypowiedzi nie wskazują na wykształcenie i obycie.

Pan Młody
Pierwowzór:


Lucjan Rydel (urodził się w 1870 roku, a zmarł w 1918) był poetą i dramaturgiem. Wywodził się z rodziny krakowskich profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego, którą musiał długo przekonywać do zaakceptowania decyzji związania się z Jadwigą. Jego chłopomania nie była wynikiem „mody”, ponieważ jak twierdzą badacze literatury - jego uczucie do narzeczonej było szczere, a ich pożycie szczęśliwe. Przykładem tego może być wypowiedź Stefana Nowińskiego: „Byli tacy, którzy uważali to, według starych pojęć, za »mezalians«, a jednak gołębie serce poety wykazało większy od nich rozum, bo rzeczywiście w swym pożyciu małżeńskim oboje śp. Rydlowie mieli »dużo szczęścia«, o czym marzyły rymy…”. Przyjaciel rodziny Rydla, A. Grzymała-Siedlecki wypowiadał się z aprobatą o ich małżeństwie: „Dniami i tygodniami, miesiącami i latami mieli o czym mówić, mieli z czego wspólnie się cieszyć i wspólnie przeżywać troski. Byli jezdnym z najbardziej zżytych małżeństw artystycznych, jakie znałem”.
Rydel miał za złe Wyspiańskiemu krzywdzące potraktowanie jego żony Jadwigi, a swoim wizerunkiem w Weselu się nie przejmował.

W dramacie:
Wyspiański przedstawia swojego przyjaciela w sposób przerysowany, a wręcz karykaturalny.

Gospodyni
Pierwowzór:
Anna Tetmajer (z domu Mikołajczyk) badacze szacują, że w momencie wesela Lucjana Rydla miała około dwudziestu siedmiu lat. Tę postać Wyspiański przedstawił niemal bez żadnych zmian. Anna wiodła szczęśliwe życie u boku Włodzimierza, mieli dzieci.

W dramacie:

Gospodyni jawi się jako kobieta silna i stanowcza. Widzimy ją jako troskliwą matkę i dobrą żonę. Gospodarz liczy się z jej zdaniem.

Poeta
Pierwowzór:

Kazimierz Przerwa-Tetmajer (urodził się 12 stycznia 1865 roku na Podhalu, a zmarł 18 stycznia 1940 roku w Warszawie) był wybitnym poetą, powieściopisarzem, nowelistą i dramaturgiem oraz przyrodnim bratem Włodzimierza Tetmajera i przyjacielem Wyspiańskiego z czasów nauki w Gimnazjum św. Anny w Krakowie.

Uważa się go za przedstawiciela dekadentyzmu (tzw. choroba schyłku wieku, dekadenci wywyższali się ponad zwykłych ludzi, tzn. tych, którzy nie byli artystami). Wyspiański dobrze uchwycił zwłaszcza dwie cechy Przerwy-Tetmajera – zamiłowanie do flirtów z młodymi kobietami i duszę podróżnika.

W dramacie:
Wyspiański ukazuje go jako bawidamka flirtującego z dwiema kobietami naraz (z Maryną i Rachelą). Izoluje się od chłopów. Jest żurawcem. To nawiązanie do autentycznej cechy Kazimierza Przerwy-Tetmajera, który był z zamiłowania podróżnikiem.Spotyka się ze zjawą Rycerza – Zawiszy Czarnego. Kazimierz Przerwa-Tetmajer napisał dramat pt. Zawisza Czarny, którego premiera odbyła się na krótko przed premierą Wesela).

Dziennikarz
Pierwowzór:
Rudolf Starzewski
(urodził się w 1870, a zmarł w roku 1920) w 1901 roku był współpracownikiem związanego z konserwatystami dziennika „Czas”, którego redaktorem został dopiero później.

W Krakowie był cenionym znawcą polityki. Darzył wielką sympatią środowisko artystyczne i często wcielał się w rolę krytyka teatralnego. Podobnie jak w dramacie, tak i w życiu, bardzo lubił Zofię Pareńską, z powodu której najprawdopodobniej popełnił samobójstwo.

W dramacie:
Dziennikarz to wywyższający się inteligent. Zauroczony jest Zosią.Podczas rozmowy ze Stańczykiem przeżywa kryzys. Zaczyna wątpić w swoje ideały.

Radczyni
Pierwowzór:
Antonina Domańska
Urodziła się w 1853 roku, a zmarła w roku 1917. Była stryjeczną siostrą matki Lucjana Rydla. Żoną profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego - lekarza i radnego Krakowa. Pisała utwory dla dzieci. Napisała między innymi Historię żółtej ciżemki i Paziów króla Zygmunta.

W dramacie:
Radczyni jest osobą o mocnych i niezmiennych poglądach, krytycznie nastawioną zarówno do ślubu swojego krewniaka z chłopką, jak i do całego chłopstwa i nieukrywającą tego.

Rachel
Pierwowzór:
Pepa Singer
była córką bronowickiego karczmarza – Hersza Singera. Niemal w niczym nie przypominała postaci stworzonej przez Wyspiańskiego. Na weselu Rydla bawiła się jedynie dzięki swojemu ojcu, do którego głównie skierowane było zaproszenie.

Wyspiański wykorzystał postać Pepy, ponieważ chciał mieć całkowity przekrój społeczeństwa. Brakowało mu kobiety wyemancypowanej. Żydówki często uchodziły właśnie za takie. Jednak Pepa nie mogła być taką w rzeczywistości, gdyż w dniu tytułowego wesela miała niespełna piętnaście lat.

Jak donoszą badacze, szara i nijaka Pepa Singer po premierze Wesela w prywatnym życiu wcieliła się w postać Rachel, przyjmując nawet jej imię i stała się stałą bywalczynią krakowskiego świata artystycznego.

W dramacie:
Rachel jest kobietą zafascynowaną młodopolską kulturą, zwłaszcza poezją. Jest inteligentna. Interesuje się nią Poeta.

Czepiec
Pierwowzór:
Błażej Czepiec
(urodził się w 1850 roku, a zmarł w 1934 roku) był pisarzem gminnym Bronowic, wujem Jadwigi Mikołajczykówny (Panny Młodej). Wraz z Wyspiańskim pełnił obowiązki świadka na ślubie Rydla. Wbrew temu, co można wyczytać na kartach Wesela, to nie on był wójtem Bronowic, lecz jego brat Maciej (ojciec Kaspra).

Wygląd zewnętrzny zdeterminował jego charakter w dramacie. Był on rosłym i silnym mężczyzną. Wyspiański wykorzystał dwa autentyczne wydarzenia z życia Czepca. Pierwsze to bójka, jaką wszczął na wiecu wyborczym Ptaka. Drugie to awantura z muzykami na weselu Rydla.

W dramacie:
Czepiec jest głównym przedstawicielem chłopów, ma wyraźny szacunek i poważanie wszystkich bronowiczan.

Marysia
Pierwowzór:
Maria Susuł z domu Mikołajczyk
, siostra Anny i Jadwigi, była żoną Wojciecha, za młodu zaręczona ze Stanisławem Ludwikiem de Laveaux, polskim malarzem francuskiego pochodzenia, który zmarł w młodym wieku na gruźlicę w Paryżu.

W dramacie:
Marysia spotka Widmo, czyli swojego dawnego ukochanego Ludwika.

Nos
Pierwowzór:

Nie jest jasno sprecyzowany: badacze wskazują, że bohater jest połączeniem dwóch malarzy – Tadeusza Nosowskiego i Stanisława Czajkowskiego.

strona:    1    2  

Szybki test:

Głównym przedstawicielem chłopów w Weselu jest:
a) Czepiec
b) Dziad
c) Gospodarz
d) Jasiek
Rozwiązanie

Kazimierz Przerwa-Tetmajer to przedstawiciel:
a) moralizmu
b) eklektyzmu
c) naturalizmu
d) dekadentyzmu
Rozwiązanie

Dziennikarz w rozmowie ze Stańczykiem:
a) krytykuje konserwatyzm
b) jawi się jako reformator
c) mówi, że ma dość usypiania narodu
d) popiera chłopomanię
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

StreszczeniaOpracowanie
„Wesele” - krótkie streszczenie
„Wesele” - streszczenie szczegółowe
„Wesele” - plan wydarzeń
Geneza „Wesela” Wyspiańskiego
Stanisław Wyspiański - biografia
Ocena społeczeństwa w „Weselu” Wyspiańskiego
Mity narodowe w „Weselu” Wyspiańskiego
Obraz inteligencji w „Weselu” Wyspiańskiego
Obraz chłopów w „Weselu” Wyspiańskiego
Struktura i odmiany dramatu w „Weselu”
„Wesele” jako dramat narodowy
„Wesele” jako dramat neoromantyczny
„Wesele” jako dramat symboliczny
„Wesele” jako dramat fantastyczny
„Wesele” jako dramat realistyczny
Symboliczne zakończenie „Wesela”
Symbolika przedmiotów w „Weselu”
Rola zjaw w „Weselu” Wyspiańskiego
Kalendarium życia i twórczości Stanisława Wyspiańskiego
Stylizacja na gwarę w „Weselu”
„Teatr mój widzę ogromny”, czyli koncepcja teatru ogromnego
Czas i miejsce akcji w „Weselu” Wyspiańskiego
Wymowa ideowa „Wesela” Wyspiańskiego
Symbolika w „Weselu”
Ponadczasowość „Wesela” Wyspiańskiego
Najważniejsze cytaty „Wesela”
Wybrane adaptacje „Wesela” w kulturze
Bibliografia
Premiera spektaklu „Wesele”




Bohaterowie
Bohaterowie „Wesela” i ich pierwowzory
Panna Młoda - charakterystyka
Pan Młody - charakterystyka
Dziennikarz - charakterystyka
Poeta - charakterystyka
Gospodyni - charakterystyka
Żyd - charakterystyka
Rachel - charakterystyka
Czepiec - charakterystyka
Nos - charakterystyka
Jasiek - charakterystyka
Radczyni - charakterystyka
Ojciec - charakterystyka
Dziad - charakterystyka
Klimina - charakterystyka
Ksiądz - charakterystyka
Marysia - charakterystyka
Pozostali bohaterowie „Wesela”



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies