Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Cudzoziemka
Marta jest najmłodszą córką Róży i Adama, żoną Pawła i matką Zbyszka. W wieku trzydziestu lat jest znaną w kraju śpiewaczką, słynącą z pięknego głosu: „przy niezwykle silnym wzruszeniu głos Marty tajał i odsłaniała się jego ptasia wibracja”.
Marta jest „nieodrodną córką swojego ojca”, podobną do Adama ze swym „spiczastym podbródkiem”, wrażliwą, cichą i delikatną i jednocześnie ofiarą matki. W obecności matki czuła się zawsze niegrzeczną dziewczynką. Przez wiele lat czekała na jakiekolwiek zainteresowanie ze strony Róży, która wiele razy okazywała jej nienawiść i niechęć. Po narodzinach córki kobieta nie chciała jej karmić, cały obowiązek opieki nad dzieckiem spadł na barki ojca. Skrzypaczka ignorowała obecność dziecka, lecz w rzeczywistości śledziła każdy krok dziewczynki, umyślnie ją straszyła. Z nienawiścią potrafiła nazwać Martę wrogiem. Dziecko dorastało rozdarte pomiędzy rodzicami – ojcem, który ją rozpieszczał i matką, która zawsze z zawiścią krytykowała zażyłość, łączącą Adama z córką. Z czasem Róża zawładnęła życiem dziewczynki – pilnowała jej, izolowała od koleżanek, co sprawiło, że Marta stała się samotna, milcząca. Potrafiła cieszyć się z najdrobniejszej rzeczy. Zaczęła się buntować przeciw zakazom matki, lecz ojciec zawsze znajdował odpowiednie usprawiedliwienie dla zachowania kobiety.
Marta jako dziecko i nastolatka z zazdrością patrzyła na więzi, łączące Różę z synem. Czuła się wówczas rozgoryczona, obwiniała ojca, sądząc, że to właśnie przez jego miłość nigdy nie uczestniczy w tajemnicach Władysia i Róży. Nieświadomie stała się dla Róży narzędziem zemsty na Adamie. Skrzypaczka odebrała mężowi ukochane dziecko, decydując, że dziewczyna rozpocznie naukę śpiewu. W karierze córki widziała szansę na zrealizowanie własnych marzeń o śpiewie, co Marta spełniała bezwolnie. Uczyła córkę, że życie należy podporządkować wyłącznie sztuce i Marta rezygnowała z randek, aby ćwiczyć głos. Tylko raz zbuntowała się przeciwko zasadom, głoszonym przez matkę. Zakochała się pierwszy w Stefanie, lecz po jakimś czasie wyrzekła się tych uczuć, kiedy Róża nazwała ją obłudną i uznała, że myśl, iż Marta jest jej córką, okazała się zwykłym urojeniem. W kilka miesięcy później, zgodnie z wolą matki, przyjęła oświadczyny Pawła.
Małżeństwo nie przyniosło Marcie szczęścia. Mąż – naukowiec, wstydzący się tego, że pożąda żony, oparł ich związek przede wszystkim na przyjacielskich stosunkach. Kobieta godziła się na taki układ, a kiedy brakowało jej miłości, nawiązywała romanse z innymi mężczyznami, zawsze wycofując się w chwili, kiedy zaczynała się angażować. Uważała się za kobietę chłodną, nie wierzyła w spełnioną miłość.
Marta obdarzyła Różę ślepą miłością, choć w odróżnieniu od brata nigdy nie starała się wnikać w świat przeżyć matki. Zawsze jednak kontrolowała się i w obecności skrzypaczki „zakładała na twarz maskę, która najmniej raziła Różę”.
Marta – charakterystyka postaci
Autor: Dorota BlednickaMarta jest najmłodszą córką Róży i Adama, żoną Pawła i matką Zbyszka. W wieku trzydziestu lat jest znaną w kraju śpiewaczką, słynącą z pięknego głosu: „przy niezwykle silnym wzruszeniu głos Marty tajał i odsłaniała się jego ptasia wibracja”.
Marta jest „nieodrodną córką swojego ojca”, podobną do Adama ze swym „spiczastym podbródkiem”, wrażliwą, cichą i delikatną i jednocześnie ofiarą matki. W obecności matki czuła się zawsze niegrzeczną dziewczynką. Przez wiele lat czekała na jakiekolwiek zainteresowanie ze strony Róży, która wiele razy okazywała jej nienawiść i niechęć. Po narodzinach córki kobieta nie chciała jej karmić, cały obowiązek opieki nad dzieckiem spadł na barki ojca. Skrzypaczka ignorowała obecność dziecka, lecz w rzeczywistości śledziła każdy krok dziewczynki, umyślnie ją straszyła. Z nienawiścią potrafiła nazwać Martę wrogiem. Dziecko dorastało rozdarte pomiędzy rodzicami – ojcem, który ją rozpieszczał i matką, która zawsze z zawiścią krytykowała zażyłość, łączącą Adama z córką. Z czasem Róża zawładnęła życiem dziewczynki – pilnowała jej, izolowała od koleżanek, co sprawiło, że Marta stała się samotna, milcząca. Potrafiła cieszyć się z najdrobniejszej rzeczy. Zaczęła się buntować przeciw zakazom matki, lecz ojciec zawsze znajdował odpowiednie usprawiedliwienie dla zachowania kobiety.
Marta jako dziecko i nastolatka z zazdrością patrzyła na więzi, łączące Różę z synem. Czuła się wówczas rozgoryczona, obwiniała ojca, sądząc, że to właśnie przez jego miłość nigdy nie uczestniczy w tajemnicach Władysia i Róży. Nieświadomie stała się dla Róży narzędziem zemsty na Adamie. Skrzypaczka odebrała mężowi ukochane dziecko, decydując, że dziewczyna rozpocznie naukę śpiewu. W karierze córki widziała szansę na zrealizowanie własnych marzeń o śpiewie, co Marta spełniała bezwolnie. Uczyła córkę, że życie należy podporządkować wyłącznie sztuce i Marta rezygnowała z randek, aby ćwiczyć głos. Tylko raz zbuntowała się przeciwko zasadom, głoszonym przez matkę. Zakochała się pierwszy w Stefanie, lecz po jakimś czasie wyrzekła się tych uczuć, kiedy Róża nazwała ją obłudną i uznała, że myśl, iż Marta jest jej córką, okazała się zwykłym urojeniem. W kilka miesięcy później, zgodnie z wolą matki, przyjęła oświadczyny Pawła.
Małżeństwo nie przyniosło Marcie szczęścia. Mąż – naukowiec, wstydzący się tego, że pożąda żony, oparł ich związek przede wszystkim na przyjacielskich stosunkach. Kobieta godziła się na taki układ, a kiedy brakowało jej miłości, nawiązywała romanse z innymi mężczyznami, zawsze wycofując się w chwili, kiedy zaczynała się angażować. Uważała się za kobietę chłodną, nie wierzyła w spełnioną miłość.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies