Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Folwark zwierzęcy

Streszczenie „Folwarku zwierzęcego”

Autor: Dorota Blednicka

1

Pewnej nocy zwierzęta, mieszkające na Folwarku Dworskim, należącym do pana Jonesa, zebrały się w stodole, aby wysłuchać starego knura, Majora. Przeczuwające rychłą śmierć zwierzę, postanowiło podzielić się z towarzyszami mądrością, którą posiadło przez całe swoje życie. Odkrył, że przyczyną wszystkich nieszczęść zwierząt, ich ciężkiej pracy i częstego głodowania jest człowiek. Należało więc pozbyć się ludzi, a wtedy zwierzęta staną się wolne i będą pracować wyłącznie na swoje potrzeby. Major wezwał je do organizacji powstania, wierząc, że pewnego dnia zwierzęta zdołają pokonać człowieka. Miały też pamiętać, że wszystkie są braćmi i są równe. Mieszkańcy gospodarstwa, po wysłuchaniu starego knura, entuzjastycznie przyjęli jego propozycję. Major pouczył je, że wszystko, co porusza się na dwóch nogach, jest wrogiem, upominając, by nigdy nie upodobniły się do ludzi. Później opowiedział swój sen, w którym ujrzał ziemię bez człowieka i odśpiewał starą pieśń „Zwierzęta Anglii”. Mieszkańcy folwarku powtórzyli słowa hymnu i rozeszli się.

Pewnego wieczoru właściciel Folwarku Dworskiego, pan Jones, pozamykał na noc drzwi kurników, zapominając o deskach tarasujących szczeliny pod drzwiami. Chwiejnym krokiem, ponieważ wypił zbyt wiele, wrócił do domu i udał się do sypialni, skąd dochodziło chrapanie pani Jones. Kiedy tylko w pokoju zgasło światło, w budynkach folwarku zapanowało ożywienie. Zewsząd słychać było szmery i trzepotanie skrzydeł. Tego dnia wśród zwierząt rozeszła się wiadomość, że Major, medalowy knur rasy angielskiej białej średniej, miał dziwny sen, który chciał opowiedzieć wszystkim. Uradzono więc, by po zmierzchu spotkać się w stodole, każdy bowiem chciał usłyszeć, co Major ma do powiedzenia.

Major leżał w końcu stodoły na słomie. Wkrótce zaczęły przybywać inne zwierzęta. Jako pierwsze nadeszły trzy psy: Bluebell, Jessie i Pincher, a za nimi świnie, które wygodnie ułożyły się naprzeciw knura. Kurczęta zasiadły na parapecie, gołębie – na krokwiach, a owce i krowy zajęły miejsca za świniami. Następnie zjawiły się dwa konie pociągowe: . Po nich przyszła koza Muriel, a za nią osioł Benjamin. Benjamin najdłużej żył w folwarku i miał najtrudniejszy charakter. Był złośliwy i nigdy się nie śmiał, mówiąc, że w życiu nie dostrzega nic godnego śmiechu. Na końcu do stodoły przybyło stadko kacząt, które niedawno straciły matkę, oraz Mollie, biała, głupawa klacz. Zajęła miejsce na przedzie i zaczęła potrząsać grzywą, w którą miała wplecione czerwone wstążki, w nadziei, że wszyscy zebrani zauważą ozdobę. Jako ostatni nadszedł kot, wcisnął się między Boxera i Clover i mruczał zadowolony, nie słuchając przemówienia Majora.
Stary knur, widząc, że zwierzęta zajęły już miejsca i czekają na jego słowa, odezwał się. Oznajmił, że prawdopodobnie nie zostanie z nimi długo, lecz przed śmiercią pragnie podzielić się mądrością, którą posiadł w ciągu swojego dwunastoletniego życia. Wiele czasu rozmyślał w samotności i sądził, że pojął istotę życia. Według niego życie zwierząt było nędzne, skupione wyłącznie na ciężkiej pracy aż do przedwczesnej śmierci. Otrzymywali tylko tyle pożywienia, by nie zdechnąć z głodu, zmuszano ich do pracy ponad siły, a kiedy przestawali być użyteczni, byli okrutnie zabijani. W Anglii nie było zwierząt wolnych, a życie każdego składało się z pasma upokorzeń i zniewolenia. Upodlenie to wynikało nie z tego, że Anglia była krajem zbyt ubogim, lecz z tego, że człowiek kradł wszystkie owoce pracy zwierząt. Należało więc usunąć człowieka, który jest największym wrogiem. Wraz z nim miały zniknąć wszelkie przyczyny głodu i nieszczęść. Według Majora człowiek jest jedynym stworzeniem, które konsumuje, nie produkując niczego. Pomimo tego jest panem wszystkich zwierząt, zapędza je do pracy, daje im nędzne jedzenie, a resztę zatrzymuje dla siebie. To zwierzęta uprawiają w rzeczywistości ziemię, użyźniają ją. Człowiek zabiera wszystko, aby mógł się najeść i zarobić na sprzedaży produktów. Pozbawia ich także potomstwa. Ludzie nie pozwalają zwierzętom dokonać żywota w naturalny sposób. Major w tym przypadku miał ogromne szczęście. Przeżył spokojnie dwanaście lat i został ojcem ponad czterystu potomków. Jednak pozostałe zwierzęta nie unikną noża rzeźnickiego i przeżyją koszmar. Równie niegodziwy los czeka psy, które na starość zostaną przez Jonesa utopione. Te argumenty świadczyły o tyranii człowieka, którego należało się jak najszybciej pozbyć, a wtedy owoce pracy zwierząt przypadną wyłącznie im. Natychmiast też staną się bogate i wolne.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16    17    18    19    20    21    22    23    24    25  

Szybki test:

Zwierzęta w głosowaniu uznały, że szczury należy uważać za:
a) zdrajców
b) wrogów
c) towarzyszy
d) braci
Rozwiązanie

Najgłupsze zwierzę na farmie to:
a) Clover
b) Benjamin
c) Mojżesz
d) Mollie
Rozwiązanie

Pan Whymper był:
a) pośrednikiem między folwarkiem a światem zewnętrznym
b) właścicielem ubojni
c) właścicielem Pinchfield
d) właścicielem Foxwood
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Inne
Streszczenie „Folwarku zwierzęcego”
Geneza „Folwarku zwierzęcego”
Charakterystyka bohaterów „Folwarku zwierzęcego”
Artyzm powieści „Folwark zwierzęcy”– kompozycja, narracja, język
Obraz państwa totalitarnego w „Folwarku Zwierzęcym”
Czas i miejsce akcji „Folwarku zwierzęcego”
„Folwark zwierzęcy” - streszczenie w pigułce
Od buntu do totalitaryzmu – schemat przejęcia władzy na podstawie powieści Georga Orwella „Folwark Zwierzęcy”
Uniwersalna wymowa powieści „Folwark Zwierzęcy”
„Folwark Zwierzęcy” jako powieść – parabola
George Orwell – biografia
Motywy literackie w „Folwarku zwierzęcym”
Główne wątki w powieści „Folwark Zwierzęcy”
Rewolucja Październikowa jako inspiracja – aluzje polityczne w powieści Georga Orwella „Folwark Zwierzęcy”
Plan wydarzeń „Folwarku zwierzęcego”
Cechy systemu totalitarnego na przykładzie „Folwarku Zwierzęcego”
George Orwell – kalendarium życia i twórczości
Adaptacje „Folwarku Zwierzęcego”
Najważniejsze cytaty z „Folwarku zwierzęcego”
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies