Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Konrad Wallenrod

Konrad Wallenrod – szczegółowa charakterystyka

Autor: Karolina Marl�ga

Walter wkrótce zakochał się bez pamięci w jednej z córek Kiejstuta – pięknej i młodej jak bóstwo Aldonie: „Z każdym wskrzeszonym wyrazem budzi się nowe uczucie / Jako iskra z popiołu; były to słodkie imiona / Pokrewieństwa, przyjaźni, słodkiej przyjaźni, i jeszcze / Słodszy wyraz nad wszystko, wyraz miłości, któremu / Nie masz równego na ziemi, oprócz wyrazu – ojczyzna”. Młodzi bardzo się kochali, planowali wspólne życie. Nawet ojciec panny był bardzo rad z takiego obrotu spraw. Czuł wdzięczność dla Waltera, ponieważ okazał się bardzo pomocny w organizowaniu wojsk i budowie umocnień, w czym pomogły mu umiejętności nabyte podczas wieloletniego pobytu u Krzyżaków. Gdy Kiejstut dał młodej parze swe błogosławieństwo i odbył się ślub, na Litwę zaczęły spadać coraz to nowe klęski – Zakon coraz mocniej zaczął zagrażać granicom państwa: „Biednej Litwie co roku wróży pożary i rzezie; / Ciągną szeregi krzyżowe niezliczonymi tłumami (…)”.

Walter zrozumiał, że nie może na to wszystko patrzeć. Spokoju nie dawały mu nawet ukochane ramiona Aldony. Zdał sobie sprawę, że musi walczyć w imię wolności ciemiężonej ojczyzny: „Szczęścia w domu nie znalazł, bo go nie było w ojczyźnie”. Na spotkaniu z Kiejstutem, Walter i wajdelota zaplanowali metodę pokonania Krzyżaków. Wszyscy wspólnie uradzili, że dwójka Litwinów opuści Kowno i uda się na teren Zakonu, by tam zrealizować „jedyny, straszny, skuteczny” plan pokonania wroga.

Gdy próbował potajemnie wymknąć się z zamku, przeczuwająca nieszczęście Aldona czekała na niego za miastem. W czasie tego smutnego spotkania doszło do rozstania małżonków. Walter powiedział żonie, by od tej chwili traktowała go jak zmarłego, by wyszła ponownie za mąż, na co Aldona zakomunikowała, że nie zamierza wiązać się z nikim innym, lecz wstąpi do klasztoru, do bram którego odprowadził ją ukochany. Po smutnym pożegnaniu, Walter opuścił żonę, zabierając ze sobą starego wajdelotę…

O późniejszych dziejach bohatera Mickiewicz informuje nas dopiero w części V, gdy jeden z zebranych sędziów tajnego sądu kapturowego podzielił się z braćmi wiadomościami o przeszłości wielkiego mistrza, które uzyskał od szpiegów: „Straszliwi sędziowie! / Już nasze podejrzenie stwierdzone dowodem: / Człowiek, co się Konradem Wallenrodem zowie, / Nie jest Wallenrodem”.

Konrad Wallenrod – szczegółowa charakterystyka

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: