Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Nie-Boska komedia
W pokoju przebywają Mąż, Lekarz i Orcio. Chłopiec ma już czternaście lat. Medyk bada go, bo młodzieniec coraz słabiej widzi. Nie rozpoznaje ojca i najbliższego otoczenia. Dostrzega tylko obrazy pojawiające się w jego myślach. Funkcjonuje w przestrzeni podświadomości – przeżyć wewnętrznych:
„Orcio: Mgłą zachodzi mi wszystko – wszystko (...)
Kiedy spuszczę powieki, więcej widzę niż z otwartymi oczyma.”
Lekarz przewiduje rozwój choroby – wkrótce Orcio całkowicie straci wzrok, przy tym może dodatkowo pojawić się katalepsja – drętwota ciała charakterystyczna dla zaburzeń psychicznych. Ojciec nade wszystko pragnie uleczyć syna i gotów oddać połowę majątku za jego zdrowie, ale medyk nie rokuje nadziei – organizm chłopca uległ znacznej „dezorganizacji”, a „Dezorganizacja nie może się zreorganizować.”
Po wyjściu Lekarza, syn oznajmia ojcu, że nie widzi już świata zewnętrznego. Jego wzrokiem są oczy duszy, bo „tamte pogasły”. Zrozpaczony Henryk pada na kolana, nie wiedząc do kogo wznosić modlitwy: „(...) Bóg się z modlitw, Szatan z przeklęstw śmieje”
Odzywa się Głos Skądsiś: „Twój syn poetą – czegóż żądasz więcej?”
Ojciec Chrzestny rozmawia z Lekarzem na temat choroby Orcia. Wyjaśnia mu, że matka chłopca przed śmiercią chorowała psychicznie. Wchodzi hrabia, mówiąc medykowi o swoich niepokojach: „od kilku dni mój biedny syn budzi się zawsze około dwunastej, wstaje i przez sen mówi (...)”.
W sypialni Orcia zgromadzili się: Służąca, Krewni, Ojciec Chrzestny, Lekarz i Mąż. Wszyscy są świadkami majaków chłopca. Orcio budzi się i wzywa imienia Boga, odpędza od siebie ciemności: „jam się urodził synem światła i pieśni (...)”. Przyzywa matkę i błaga ją o bogactwa świata wewnętrznego: „bym żył wewnątrz, bym stworzył drugi świat w sobie, równy temu, jaki postradałem.”
Lekarz określa stan chłopca jako „pomieszanie zmysłów, połączone z nadzwyczajną draźliwością nerwów”, dlatego chory zachowuje się jakby balansował na krawędzi dwóch światów – jawy i snu. Przepisuje środki uspokajające. Orcio ponownie zapada w sen przerwany przez „głosy czyjeś”.
Ojciec błogosławi synowi i użala się nad losem dziecka „żyjącego duszą za obrębami ziemi, a ciałem przykutym do ziemi” . Hrabia zamierza niebawem ruszyć w bój.„Nie – Boska komedia” – streszczenie szczegółowe
Autor: Ewa PetniakW pokoju przebywają Mąż, Lekarz i Orcio. Chłopiec ma już czternaście lat. Medyk bada go, bo młodzieniec coraz słabiej widzi. Nie rozpoznaje ojca i najbliższego otoczenia. Dostrzega tylko obrazy pojawiające się w jego myślach. Funkcjonuje w przestrzeni podświadomości – przeżyć wewnętrznych:
„Orcio: Mgłą zachodzi mi wszystko – wszystko (...)
Kiedy spuszczę powieki, więcej widzę niż z otwartymi oczyma.”
Lekarz przewiduje rozwój choroby – wkrótce Orcio całkowicie straci wzrok, przy tym może dodatkowo pojawić się katalepsja – drętwota ciała charakterystyczna dla zaburzeń psychicznych. Ojciec nade wszystko pragnie uleczyć syna i gotów oddać połowę majątku za jego zdrowie, ale medyk nie rokuje nadziei – organizm chłopca uległ znacznej „dezorganizacji”, a „Dezorganizacja nie może się zreorganizować.”
Po wyjściu Lekarza, syn oznajmia ojcu, że nie widzi już świata zewnętrznego. Jego wzrokiem są oczy duszy, bo „tamte pogasły”. Zrozpaczony Henryk pada na kolana, nie wiedząc do kogo wznosić modlitwy: „(...) Bóg się z modlitw, Szatan z przeklęstw śmieje”
Odzywa się Głos Skądsiś: „Twój syn poetą – czegóż żądasz więcej?”
Ojciec Chrzestny rozmawia z Lekarzem na temat choroby Orcia. Wyjaśnia mu, że matka chłopca przed śmiercią chorowała psychicznie. Wchodzi hrabia, mówiąc medykowi o swoich niepokojach: „od kilku dni mój biedny syn budzi się zawsze około dwunastej, wstaje i przez sen mówi (...)”.
W sypialni Orcia zgromadzili się: Służąca, Krewni, Ojciec Chrzestny, Lekarz i Mąż. Wszyscy są świadkami majaków chłopca. Orcio budzi się i wzywa imienia Boga, odpędza od siebie ciemności: „jam się urodził synem światła i pieśni (...)”. Przyzywa matkę i błaga ją o bogactwa świata wewnętrznego: „bym żył wewnątrz, bym stworzył drugi świat w sobie, równy temu, jaki postradałem.”
Lekarz określa stan chłopca jako „pomieszanie zmysłów, połączone z nadzwyczajną draźliwością nerwów”, dlatego chory zachowuje się jakby balansował na krawędzi dwóch światów – jawy i snu. Przepisuje środki uspokajające. Orcio ponownie zapada w sen przerwany przez „głosy czyjeś”.
Część trzecia
Część trzecia ukazuje obóz rewolucjonistów położony pośród wzgórz w leśnej okolicy. Na czele wygłodniałego i nędznego tłumu stoi wódz – Pankracy. Wśród buntowników są Żydzi zwani Przechrztami, wiążą oni z rewolucją plany religijne. W przyszłości chcą wprowadzić kult Jehowy oparty na Talmudzie. Pod przewodnictwem jednego z nich – Przechrzty, Hrabia Henryk zwiedza terytorium wroga. Widzi chłopów, rzemieślników, rzeźników, którzy mszczą się na panach za niegodne traktowanie – wieszają ich na szubienicy bądź zabijają. Pragną wytępienia klas uprzywilejowanych, by zniknęły podziały społeczne. Negują istnienie Boga, niszczą świątynie i przedmioty kultu. Kapłan nowej wiary – Leonard odprawia nabożeństwa na cześć Wolności. Wyzwolone kobiety „rozdają” swoją miłość.
Pankracy zapowiada się z wizytą u wodza arystokratów. Dochodzi do spotkania przywódców. Mężczyźni wzajemnie się oskarżają. Pankracy uzasadnia ideę rewolucji, której Henryk nie jest w stanie zaakceptować, ponieważ w obozie rebeliantów widział „wszystkie stare zbrodnie świata ubrane w szaty świeże i nowym kołujące tańcem”. Pankracy wystosowuje przeciwko arystokracji serię zarzutów, wypomina pijaństwo, matactwa sądowe, okrucieństwo wobec poddanych, cudzołóstwo. Hrabia broni swojej klasy i przypomina o jej zasługach: budowie świątyń, szpitali i szkół oraz obowiązku wojskowym szlachty. Liderzy nie znajdują porozumienia i rozstają się z obietnicą walki.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14
Szybki test:
We śnie Mężowi objawia się niezwykła piękność:a) Księżniczka
b) Dziewica
c) Niewiasta
d) Nimfa
Rozwiązanie
Rewolucjoniści: mężczyźni i kobiety tańczą i śpiewają o wolności wokół:
a) studni
b) wiekowego dębu
c) płonącego stosu
d) szubienicy
Rozwiązanie
„Młodszym bratem szatana” Hrabia Henryk nazywa:
a) Leonarda
b) Bianchettiego
c) Pankracego
d) Ojca chrzestnego
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies