Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Opowiadania Borowskiego

Narracja opowiadań Borowskiego

Autor: Karolina Marl�ga

Narracja opowiadań wykorzystuje technikę kontrastu, czego przykładem może być fakt, iż Tadek z taką samą zręcznością posługuje się w swych opisach upoetyzowanym językiem stylu artystycznego (opisy przyrody: „Cień kasztanów jest zielony i miękki. Kołysze się lekko po ziemi jeszcze wilgotnej, bo świeżo skopanej, i wznosi się nad głową seledynową kopułą pachnącą poranną rosą. Drzewa tworzą wzdłuż drogi wysoki szpaler, a czuby ich rozpływają się w kolorycie nieba. Odurzająca woń bagna ciągnie się od stawów. Trawa zielona jak plusz srebrzy się jeszcze rosą, ale ziemia już paruje w słońcu. Będzie upał” – pierwszy akapit opowiadania „Dzień na Harmenzach”, córki i domku gospodarza na Harmenzach, czasów wolności czy ukochanej: „Myślę o tym, jak bardzo tęskniłem do Twojego ciała w te dni (…)Twoje perfumy i szlafrok, czerwony jak brokat z obrazów Velaskeza, ciężki, długi (strasznie go lubiłem, w jego ramach wyglądałaś najwspanialej, choć Ci o tym nigdy nie mówiłem” – „U nas, w Auschwitzu…”), co i więziennym żargonem (bogatym w wyrazy obce i wulgarne). Pokazuje w ten sposób w płaszczyźnie leksykalnej, że wolność i obóz koncentracyjny to dwa odmienne światy. Drewnowski pisze: „W prozie Borowskiego tkwi zasadnicza, nieuchronna sprzeczność – między światem pustym, lagrowanym, kamiennym a werwą i bujnością artystyczną”.

Prócz tego narrator nie unika w swych opisach elementów turpistycznych (na przykład brzydota owrzodzonej skóry: „Ale raz zrobiłem opatrunek jakiejś flegmony [ropień śródmięśniowy, druga klasyczna choroba oświęcimska](…) Miał flegmonę prawego pośladka, potem całego uda, kieszeń ropną”) oraz naturalistycznych (widoczne w opisach fizjologii: „Brzuchacz opięty kraciastą kamizelką z brelokiem, patriarchalnie siwy, apoplektycznie nerwowy Inżynier z brodą w klin”, czy walki o pożywienie).

Jaki jest narrator? Jest więźniem przeciętnym, jednym z wielu. Doświadczonym pobytem w kilku obozach i znającym zasady, które w nich panują. Zmierza do zajmowania takich funkcji w obozie, które dają mu określone korzyści, najczęściej lepsze i częstsze posiłki (raz jest sanitariuszem, innym razem pomocnikiem kapo lub członkiem Kanady). Swój spryt pożytkuje organizując jedzenie (zamienia kotły z zupą, by zabrać dla swojej grupy ten większy, co spotyka się ze zrozumieniem „pokrzywdzonych” więźniów: „kto pierwszy, ten lepszy”).

Streszczenia	Opracowanie
Pożegnanie z Marią - streszczenie Matura na Targowej - streszczenie Chłopiec z Biblią - streszczenie U nas, w Auschwitzu… - streszczenie Ludzie, którzy szli - streszczenie Dzień na Harmenzach - streszczenie Proszę państwa do gazu - streszczenie Śmierć powstańca - streszczenie Bitwa pod Grunwaldem - streszczenie	Biografia Tadeusza Borowskiego „Oto jest dziwne opętanie człowieka przez człowieka” - człowiek zlagrowany Historia w opowiadaniach Tadeusza Borowskiego Narracja opowiadań Borowskiego Wątki autobiograficzne w opowiadaniach Borowskiego „Bo żywi zawsze mają rację przeciw umarłym”, czyli rola opowiadań Borowskiego w powojennym świecie Cechy opowiadań Borowskiego Ważne cytaty z opowiadań Borowskiego Słownictwo obozowe w opowiadaniach Borowskiego Bibliografia Opowiadania Borowskiego na wielkim ekranie
Bohaterowie

Narracja opowiadań Borowskiego

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: