Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Współczesność
„Tej opozycji: jasny-ciemny – podporzÄ…dkowane sÄ… wszystkie tropy stylistyczne wykorzystane przez poetÄ™, z których najważniejsze to metafory (haftowali ci, syneczku, smutne oczy rudÄ… krwiÄ…) i epitety (żelazne Å‚zy). Kontrast opisany przez matkÄ™ upoważnia jÄ… do wyrażenia przypuszczenia, iż przyczynÄ… Å›mierci jej dziecka nie byÅ‚a kula wroga, lecz – okrucieÅ„stwo losu, przerastajÄ…ce wytrzymaÅ‚ość psychicznÄ… wrażliwego chÅ‚opca” (Irena Nowacka, „Poezje Krzysztofa Kamila BaczyÅ„skiego”, Lublin 2003).
Zakończenie strzałem krótkiego życia bohatera wiersza jest zabiegiem urastającym do rangi uniwersalnego symbolu:
„Czy to byÅ‚a kula, synku, czy to serce pÄ™kÅ‚o?”.
Los wojennego pokolenia zostaÅ‚ przypieczÄ™towany strzaÅ‚em – walczÄ…cy zostali potÄ™pieni, stracili życie, przegrali. Kobieta stale zastanawia siÄ™ na prawdziwym powodem Å›mierci jej dziecka – czy byÅ‚a nim kula, czy raczej – choć to raczej wyjaÅ›nienie maÅ‚o prawdopodobne, bardziej metaforyczne – „pÄ™kniÄ™te serce”, symbolizujÄ…ce olbrzymi strach chÅ‚opca, żal za bezpowrotnie utraconÄ… mÅ‚odoÅ›ciÄ…, tÄ™sknota za matkÄ…...
Utwór jest zbudowany regularnie. Choć składa się z trzech czterowersowych zwrotek o różnej długości poszczególnych par wersów (15-, 14- i 13-sylabowe), to powtarzający się zestrój akcentowy (trochej) nadaje mu metodyczny rytm.
Wśród środków poetyckiego obrazowania można wyróżnić:
Wersy sÄ… scalone rymami parzystymi, zamiennie mÄ™skimi („…drżą - …krwiÄ…”) i żeÅ„skimi (czÄ™sto niedokÅ‚adnymi: „…pamięć - …Å‚zami”).
strona: 1 2
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Elegia... (o chłopcu polskim) - analiza
Autor: Karolina Marlêga„Tej opozycji: jasny-ciemny – podporzÄ…dkowane sÄ… wszystkie tropy stylistyczne wykorzystane przez poetÄ™, z których najważniejsze to metafory (haftowali ci, syneczku, smutne oczy rudÄ… krwiÄ…) i epitety (żelazne Å‚zy). Kontrast opisany przez matkÄ™ upoważnia jÄ… do wyrażenia przypuszczenia, iż przyczynÄ… Å›mierci jej dziecka nie byÅ‚a kula wroga, lecz – okrucieÅ„stwo losu, przerastajÄ…ce wytrzymaÅ‚ość psychicznÄ… wrażliwego chÅ‚opca” (Irena Nowacka, „Poezje Krzysztofa Kamila BaczyÅ„skiego”, Lublin 2003).
Zakończenie strzałem krótkiego życia bohatera wiersza jest zabiegiem urastającym do rangi uniwersalnego symbolu:
„Czy to byÅ‚a kula, synku, czy to serce pÄ™kÅ‚o?”.
Los wojennego pokolenia zostaÅ‚ przypieczÄ™towany strzaÅ‚em – walczÄ…cy zostali potÄ™pieni, stracili życie, przegrali. Kobieta stale zastanawia siÄ™ na prawdziwym powodem Å›mierci jej dziecka – czy byÅ‚a nim kula, czy raczej – choć to raczej wyjaÅ›nienie maÅ‚o prawdopodobne, bardziej metaforyczne – „pÄ™kniÄ™te serce”, symbolizujÄ…ce olbrzymi strach chÅ‚opca, żal za bezpowrotnie utraconÄ… mÅ‚odoÅ›ciÄ…, tÄ™sknota za matkÄ…...
Utwór jest zbudowany regularnie. Choć składa się z trzech czterowersowych zwrotek o różnej długości poszczególnych par wersów (15-, 14- i 13-sylabowe), to powtarzający się zestrój akcentowy (trochej) nadaje mu metodyczny rytm.
Wśród środków poetyckiego obrazowania można wyróżnić:
- Powtórzenie i apostrofÄ™ „syneczku”,
- epitety: na przykÅ‚ad „smutne oczy”, „ruda krew”, „żółte Å›ciegi”, „żelazne Å‚zy”,
- metafory: na przykÅ‚ad „wyszywali wisielcami”, „Å›cieżki powycinaÅ‚ żelaznymi Å‚zami”,
- zdrobnienia: „synku”, „syneczku”,
- porównanie: „sny, co jak motyl drżą”,
- pytanie retoryczne: „Zanim padÅ‚eÅ›, jeszcze ziemiÄ™ przeżegnaÅ‚eÅ› rÄ™kÄ… / Czy to byÅ‚a kula, synku, czy to serce pÄ™kÅ‚o?”.
Wersy sÄ… scalone rymami parzystymi, zamiennie mÄ™skimi („…drżą - …krwiÄ…”) i żeÅ„skimi (czÄ™sto niedokÅ‚adnymi: „…pamięć - …Å‚zami”).
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies