Charakterystyka pozostaÅ‚ych bohaterów „PieÅ›ni o Rolandzie” ostatnidzwonek.pl
Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pieśń o Rolandzie

Charakterystyka pozostaÅ‚ych bohaterów „PieÅ›ni o Rolandzie”

Autor: Karolina Marlêga

Arcybiskup Turpin – duchowny, który zginÄ…Å‚ walczÄ…c u boku Rolanda w wÄ…wozie Roncevall. Postać ta symbolizuje militarne zaangażowanie koÅ›cioÅ‚a chrzeÅ›cijaÅ„skiego w wyprawy krzyżowe. Odwaga, mÄ™stwo z jakim Turpin walczyÅ‚ z poganami odzwierciedla poglÄ…dy papieża Urbana II, pomysÅ‚odawcÄ™ pierwszej wyprawy krzyżowej z 1095 roku. Postać ta cechowaÅ‚a siÄ™ wielkÄ… charyzmÄ…. To on zagrzewaÅ‚ do walki w imiÄ™ Boga francuskie oddziaÅ‚y.

O tym, iż arcybiskup byÅ‚ wyÅ›mienitym wojownikiem Å›wiadczy nastÄ™pujÄ…cy fragment: „Jedzie polem arcybiskup Turpin. Nie byÅ‚o czÅ‚eka z wygolonÄ… tonsurÄ… i Å›piewajÄ…cego msze, który by dokazaÅ‚ tylu znamienitych czynów. Rzecze do poganina: «Niech Bóg na ciebie zeÅ›le wszystko nieszczęście! ZabiÅ‚eÅ› męża, którego serce me żaÅ‚uje. » Wypuszcza przed siebie dzielnego rumaka i wali poganina w tarczÄ™ toledaÅ„skÄ… takim ciosem, że kÅ‚adzie go martwego na zielonÄ… murawÄ™”.

Gdy zorientował się, iż Roland umierał popędził co sił po wodę dla przyjaciela, lecz wtedy zadano mu śmiertelny cios. Jego ciało, wraz ze zwłokami Rolanda i Oliwiera, Karol Wielki zabrał do Francji, aby pochować je w rodzimej ziemi.

Tiery„brat Gotfryda, diuka andegaweÅ„skiego. CiaÅ‚o ma chude, wÄ…tÅ‚e, smukÅ‚e, wÅ‚osy czarne, twarz dosyć ciemnÄ…. Nie jest zbyt wielki, ale i niezbyt maÅ‚y”. Jako jedyny z sÄ™dziów podczas procesu Ganelona uznaÅ‚ oskarżonego za winnego zdrady. Ku uciesze króla Karola, wyzwaÅ‚ na pojedynek Pinabela, krewnego ojczyma Rolanda, któremu ten zawdziÄ™czaÅ‚ wyrok uÅ‚askawiajÄ…cy. Chociaż przeciwnik byÅ‚ potężniejszy i bardziej doÅ›wiadczony, to Tiery z pomocÄ… samego Boga wygraÅ‚ pojedynek, chociaż otrzymaÅ‚ niezwykle poważny cios w gÅ‚owÄ™. DziÄ™ki niemu sprawiedliwoÅ›ci staÅ‚o siÄ™ zadość, a caÅ‚a rodzina Ganelona zostaÅ‚a skazana na Å›mierć.

Pinabel – krewny Ganelona, o którym czytamy: „Jest jeden, któremu dajÄ… posÅ‚uch wszyscy - to Pinabel z sorenckiego zamku. Umie dobrze mówić i powiedzieć swoje racje, jak siÄ™ godzi. Jest dzielny, gdy chodzi o to, aby bronić swego herbu”. To do niego zwróciÅ‚ siÄ™ ojczym Rolanda z proÅ›bÄ… o wstawiennictwo w procesie o zdradÄ™ ojczyzny. Pinabel byÅ‚ na tyle wpÅ‚ywowym obywatelem, iż wszyscy sÄ™dziowie, poza Tierym, uznali, że skoro swoim sÅ‚owem gwarantowaÅ‚ niewinność Ganelona, to należy to uznać za prawdÄ™.
Wyzwany na pojedynek przez Tierego w obronie dobrego imienia rodu, bez wahania postawiÅ‚ w zakÅ‚ad trzydziestu krewnych i przyjÄ…Å‚ wyzwanie. Chociaż Pinabel byÅ‚ „wielki i silny, dzielny i zwinny”, a „kogo jego cios kiedy dosiÄ™gnÄ…Å‚, ten zakoÅ„czyÅ‚ życie”, to jednak nie poradziÅ‚ sobie w starciu z mniejszym i sÅ‚abszym od siebie Tierim, któremu sprzyjaÅ‚a opatrzność boska. Przez swojÄ… porażkÄ™, Pinabel skazaÅ‚ na Å›mierć trzydziestu krewnych oraz Ganelona, który zginÄ…Å‚ Å›mierciÄ… zdrajcy.

Diuk Naim – to niezwykle rozważny doradca Karola Wilkeigo. Swoim wyglÄ…dem baron przypominaÅ‚ samego cesarza: „Wówczas wysunÄ…Å‚ siÄ™ Naim; brodÄ™ miaÅ‚ biaÅ‚Ä…, wÅ‚os na gÅ‚owie siwy, nie byÅ‚o na dworze lepszego wasala”. Jego rady byÅ‚y nieocenione dla wÅ‚adcy Franków: „TyÅ› jest czÅ‚owiek dobrej rady; na tÄ™ mojÄ… brodÄ™, nie odjedziesz w tej chwili tak daleko ode mnie”, powiedziaÅ‚ do niego Karol Wielki.

To on razem z Żozeranem był odpowiedzialny za formowanie chorągwi armii francuskiej. Postać ta pojawia się w niektórych średniowiecznych legendach jako mądry i roztropny doradca władców.

Diuk walczyÅ‚ mężnie podczas walki na równinie hiszpaÅ„skiej. Gdy zostaÅ‚ zraniony przez króla Kanabeja i już miaÅ‚ „paść trupem”, na ratunek przybyÅ‚ mu sam cesarz Karol.

Ogier DuÅ„ski – rycerz rodem ze Skandynawii, który dzielnie walczyÅ‚ w szeregach armii Karola Wielkiego. Pod jego dowództwo diuk Naim oddaÅ‚ trzeci szyk bojowy, skÅ‚adajÄ…cy siÄ™ z dwudziestu tysiÄ™cy rycerzy bawarskich. Ciężko znaleźć w utworze innego rycerza, który byÅ‚by tak wyÅ›mienitym wojownikiem: „Hrabia Ogier nie znaÅ‚ nigdy tchórzostwa; nigdy mężniejszy baron nie oblókÅ‚ pancerza”. Olgierd potrafiÅ‚ nawet przywoÅ‚ać do porzÄ…dku samego cesarza: „Patrz na tych pogan, jak oni zabijajÄ… twoich! Nie daj Bóg, aby twoja gÅ‚owa nosiÅ‚a koronÄ™, jeÅ›li nie natrzesz w tej chwili, aby pomÅ›cić nasz wstyd!”.

strona:    1    2    3  

Zobacz inne artykuły:

Inne
Charakterystyka Rolanda
„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie
Czas i miejsce akcji „PieÅ›ni o Rolandzie”
Oliwier - charakterystyka
Streszczenie „PieÅ›ni o Rolandzie” w piguÅ‚ce
Problematyka „PieÅ›ni o Rolandzie”
Problem autorstwa „PieÅ›ni o Rolandzie”
Ganelon - charakterystyka
Karol Wielki – charakterystyka
Åšredniowieczne wzorce osobowe na przykÅ‚adzie „PieÅ›ni o Rolandzie”
Prawda historyczna a fikcja literacka w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Åšrodki stylistyczne i artystyczne zawarte w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Narracja „PieÅ›ni o Rolandzie”
Budowa, struktura i kompozycja „PieÅ›ni o Rolandzie”
Chansons de geste
Charakterystyka pozostaÅ‚ych bohaterów „PieÅ›ni o Rolandzie”
Obraz obyczajów epoki w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Plan wydarzeÅ„ „PieÅ›ni o Rolandzie”
TÅ‚o historyczne wydarzeÅ„ przedstawionych w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Motywy literackie w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Najważniejsze cytaty z „PieÅ›ni o Rolandzie”
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies