Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon
Ramzes rozmyślając o swoim położeniu obserwował pracujących przy żurawiach ludzi. Robotnicy wykonywali pracę automatycznie i monotonnie. Książę z goryczą pomyślał, że właśnie tacy ludzie jak oni pragną uczynić go wykonawcą swoich mglistych pragnień. Rozgniewał się i poczuł upokorzenie, że przez ich plotki nie został namiestnikiem.
Sara dostrzegła smutek księcia i powiedziała, że odkąd mieszkają razem, nie widziała uśmiechu na jego twarzy. Ramzes odparł, że na jego troski nie poradzi kobieta. Spytał ją, czy jest w stanie sprawić, by ojciec zorganizował wyprawę na Wschód, a jego uczynić wodzem lub oddać mu obiecany korpus Menfi. Poprosił by dziewczyna rozweseliła go śpiewem i tańcem jak to czynią tancerki fenickie. Słysząc słowa księcia Sara, wpadła w rozpacz, prosząc, aby odesłał ją do ojca, skoro zadaje się z tancerkami. Ramzes wytłumaczył jej, że spotyka fenickie tancerki podczas uczt, lecz żadna nie znaczy dla niego tyle, ile Sara. Żydówka wyjaśniła, że nie może tańczyć, gdyż jej wiara tego zabrania, lecz może mu zaśpiewać. Na jej wezwanie pojawiła się dziewczyna z harfą, nowa służąca, jej krewna Ester. Książę chciał się dowiedzieć, kim jest nowy stróż. Sara odpowiedziała, że to także jej krewny, Samuel. Erpatre spochmurniał, słysząc, że w folwarku mieszkają sami Żydzi.
Sara zaczęła śpiewać pieśń o życiu człowieka, które jest pełne trosk i łez. Po wysłuchaniu jej, Ramzes stwierdził, że Żydzi są posępnym narodem, a w Egipcie wszystko jest inne. Egipscy bogowie nie pomagają płaczącym ludziom, a każdy może mieć wszystko, tylko musi o to sam zadbać. Gdyby robił tak, jak radzą żydowscy mędrcy i czekał na pomoc z nieba, to nigdy niczego by nie dostał.
Rozdział piętnasty
Ramzes zakazuje rozgłaszania plotek o jego przyszłych rządach. Sara jest zazdrosna o uczucia księcia.
Następnego dnia Ramzes wezwał do folwarku greckich żołnierzy z Memfis. Odbył rozmowę z ich naczelnym wodzem, Patroklesem. Oznajmił mu, że dopóki ponownie nie zostanie mianowany namiestnikiem, nie będzie odbywał musztry ze swoimi pułkami. Mówił również o tym, że żołnierze w miejscach publicznych rozmawiali o jakiejś wojnie, co mogło być uznane za zdradę stanu i obraźliwe dla jego osoby. Patrokles wrócił do swoich podwładnych i zakazał im wymawiania imienia następcy tronu w szynkowniach.
Tego samego dnia wieczorem do folwarku przybyła łódź z rządcą dóbr Ramzesa. Książę wyjaśnił mu, że dowiedział się o plotkach krążących wśród chłopów o obniżeniu podatków i nakazał powiedzieć chłopom, że nie zmniejszy podatków. Rozkazał również karać grzywną i kijami tych, którzy złamią zakaz roznoszenia plotek. „Faraon” - TOM I – szczegółowe streszczenie
Autor: Dorota BlednickaRamzes rozmyślając o swoim położeniu obserwował pracujących przy żurawiach ludzi. Robotnicy wykonywali pracę automatycznie i monotonnie. Książę z goryczą pomyślał, że właśnie tacy ludzie jak oni pragną uczynić go wykonawcą swoich mglistych pragnień. Rozgniewał się i poczuł upokorzenie, że przez ich plotki nie został namiestnikiem.
Sara dostrzegła smutek księcia i powiedziała, że odkąd mieszkają razem, nie widziała uśmiechu na jego twarzy. Ramzes odparł, że na jego troski nie poradzi kobieta. Spytał ją, czy jest w stanie sprawić, by ojciec zorganizował wyprawę na Wschód, a jego uczynić wodzem lub oddać mu obiecany korpus Menfi. Poprosił by dziewczyna rozweseliła go śpiewem i tańcem jak to czynią tancerki fenickie. Słysząc słowa księcia Sara, wpadła w rozpacz, prosząc, aby odesłał ją do ojca, skoro zadaje się z tancerkami. Ramzes wytłumaczył jej, że spotyka fenickie tancerki podczas uczt, lecz żadna nie znaczy dla niego tyle, ile Sara. Żydówka wyjaśniła, że nie może tańczyć, gdyż jej wiara tego zabrania, lecz może mu zaśpiewać. Na jej wezwanie pojawiła się dziewczyna z harfą, nowa służąca, jej krewna Ester. Książę chciał się dowiedzieć, kim jest nowy stróż. Sara odpowiedziała, że to także jej krewny, Samuel. Erpatre spochmurniał, słysząc, że w folwarku mieszkają sami Żydzi.
Sara zaczęła śpiewać pieśń o życiu człowieka, które jest pełne trosk i łez. Po wysłuchaniu jej, Ramzes stwierdził, że Żydzi są posępnym narodem, a w Egipcie wszystko jest inne. Egipscy bogowie nie pomagają płaczącym ludziom, a każdy może mieć wszystko, tylko musi o to sam zadbać. Gdyby robił tak, jak radzą żydowscy mędrcy i czekał na pomoc z nieba, to nigdy niczego by nie dostał.
Rozdział piętnasty
Ramzes zakazuje rozgłaszania plotek o jego przyszłych rządach. Sara jest zazdrosna o uczucia księcia.
Następnego dnia Ramzes wezwał do folwarku greckich żołnierzy z Memfis. Odbył rozmowę z ich naczelnym wodzem, Patroklesem. Oznajmił mu, że dopóki ponownie nie zostanie mianowany namiestnikiem, nie będzie odbywał musztry ze swoimi pułkami. Mówił również o tym, że żołnierze w miejscach publicznych rozmawiali o jakiejś wojnie, co mogło być uznane za zdradę stanu i obraźliwe dla jego osoby. Patrokles wrócił do swoich podwładnych i zakazał im wymawiania imienia następcy tronu w szynkowniach.
Po odejściu rządcy, książę uznał, że zrobił co mógł. Nagle usłyszał od strony budynków cichy jęk i uderzenia kijem. Zobaczył jak dozorca parobków okładał kijem jednego ze swoich podwładnych, nakazując mu milczenie. Ramzes ze złością pomyślał, że Żyd, który z pokorą patrzy na niego, bije parobków i zaczął podejrzewać, że Sara, którą uważał za dobrą i spokojną, może być równie obłudna.
W duszy Sary zachodziły stopniowe zmiany. Od pierwszego spotkania z księciem była zauroczona jego urodą. To, że młodzieniec okazał się następcą tronu i wykupił ją od ojca, oszołomiło dziewczynę. Była bardzo przywiązana do Ramzesa, lecz nie kochała go. Nadal przerażało ją wspomnienie ataku obcych jej ludzi na folwark. Przestraszyła się, gdy książę chciał pomścić jej zniewagę. Zrozumiała wtedy, że jest gwałtownym i potężnym człowiekiem. Widząc zmianę na twarzy księcia, kiedy zauważył siniak na jej czole, odczuła niepokój. Zaczęła być zazdrosna o Ramzesa i coraz bardziej obawiała się, że ten może ją porzucić. Rozumiała, że dla niego jest wyłącznie służącą i niewolnicą. Wielokrotnie odczuwała, że dzieli ich ogromna przepaść i pragnęła, aby książę nie traktował jej jak pan i władca. Pamiętała dzień, w którym Ramzes zjawił się w folwarku z ulubionym psem. Zwierzę przez cały czas leżało u jego stóp, zajmując miejsce Sary, a gdy ona zapragnęła tam usiąść, pies zawarczał na nią. Znienawidziła zwierzę za to, że odbierało jej pieszczoty księcia. Kiedy ukochany kilka dni temu wspomniał o fenickich tancerkach, wybuchła gniewem. Jego słowa nie uspokoiły jej wcale. Jego obecność w folwarku stała się źródłem goryczy dla Żydówki. Mieszkali razem już kilka dni, spacerowali po ogrodzie, a książę czasami zabierał ją w łódce na Nil, lecz nie wyczuła, że stał się dla niej dostępniejszy i bliższy. Nie potrafiła odgadnąć, o czym marzy.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37
Szybki test:
Kama zapytana przez księcia o imię odparła, że brzmi ono:a) Rozkosz
b) Pieszczota
c) Niewinność
d) Podniecenie
Rozwiązanie
W północno – wschodniej części Memfisu, w dzielnicy cudzoziemskiej Fenicjanin Asarhadon prowadził zajazd:
a) „Pod Okrętem”
b) „W dolinie”
c) „Szalbierz”
d) „Na rubieży”
Rozwiązanie
Ramzes pożycza pieniądze od Dagona oddając mu w zamian:
a) administrację pałacu
b) prawo uprawy żyznych ziem
c) folwarki w dzierżawę
d) prawo sprzedaży niewolników
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies