Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon
Orszak następcy minął ogromne piramidy: Cheopsa, Khefrena i Mykerina. Zatrzył się tam na krótki postój. Ramzes, obserwując sfinksa, powiedział do Pentuera, że jest w tym miejscu już czwarty raz, ale zawsze odczuwa podziw i żal na widok tajemniczego posągu. Dawniej pragnął wybudować dla siebie grobowiec potężniejszy od dzieła Cheopsa. Kapłan wyjaśnił mu, że lud egipski nie podziwia ogromu piramidy, lecz pamięta ile pracy i ofiar przez trzydzieści lat pochłonęła budowa. Książę opowiedział historię, którą usłyszał z ust ojca, kiedy był z nim tu przed pięcioma laty. Za czasów Tutmozisa I posłowie etiopscy zjawili się w Egipcie, aby ustalić wysokość danin. Faraon na różne sposoby starał się ich przekonać o potędze państwa, żeby uchronić je przed kolejną wojną. Wreszcie postanowił pokazać piramidy, a kiedy Etiopczycy ujrzeli je na drugi dzień podpisali traktat pokojowy. Piramidy bowiem od dawien dawna były wiecznym dowodem nadludzkiej potęgi państwa faraonów. Dla następcy symbolizowały wolę władcy – raz wypowiedziana, musiała zostać spełniona. Wola pana Egiptu musiała być ogromna, skoro potrafiła wnieść tak potężne grobowce, niezależnie od tego, czy był w tym jakiś sens.
Tej nocy Ramzes nie mógł zasnąć, rozmyślając o starym faraonie, który mógł w tym czasie umierać i o chłopach, którzy według Pentuera zasługiwali na litość. Z żalem pomyślał, że jego schorowany ojciec również zasługiwał na litość. W ciągu kilku miesięcy władzy namiestniczej zaznał wiele goryczy. Popatrzył na sfinksa, który był dla niego symbolem kapłaństwa – z ich woli powstał i trwał od wieku, niewzruszony i szyderczo uśmiechnięty.
Nagle usłyszeli śpiewy, dochodzące z podziemnej świątyni. Zdziwiony Pentuer poszedł tam i rozpoznał jękliwą pieśń kapłanów, żegnających faraona. Wrócił do Ramzesa, upadł przed nim i pozdrowił nowego władcę Egiptu. Potem zaczął budzić żołnierzy, a kiedy książę wsiadł na konia, kapłan ujął cugle i prowadził wierzchowca, idąc obok pieszo. Po drugiej stronie szedł Tutmozis. Pentuer ogłosił, że Ramzes od tej chwili jest faraonem i orszak ruszył do miasta.
Rozdział jedenasty „Faraon” - TOM II – szczegółowe streszczenie
Autor: Dorota BlednickaOrszak następcy minął ogromne piramidy: Cheopsa, Khefrena i Mykerina. Zatrzył się tam na krótki postój. Ramzes, obserwując sfinksa, powiedział do Pentuera, że jest w tym miejscu już czwarty raz, ale zawsze odczuwa podziw i żal na widok tajemniczego posągu. Dawniej pragnął wybudować dla siebie grobowiec potężniejszy od dzieła Cheopsa. Kapłan wyjaśnił mu, że lud egipski nie podziwia ogromu piramidy, lecz pamięta ile pracy i ofiar przez trzydzieści lat pochłonęła budowa. Książę opowiedział historię, którą usłyszał z ust ojca, kiedy był z nim tu przed pięcioma laty. Za czasów Tutmozisa I posłowie etiopscy zjawili się w Egipcie, aby ustalić wysokość danin. Faraon na różne sposoby starał się ich przekonać o potędze państwa, żeby uchronić je przed kolejną wojną. Wreszcie postanowił pokazać piramidy, a kiedy Etiopczycy ujrzeli je na drugi dzień podpisali traktat pokojowy. Piramidy bowiem od dawien dawna były wiecznym dowodem nadludzkiej potęgi państwa faraonów. Dla następcy symbolizowały wolę władcy – raz wypowiedziana, musiała zostać spełniona. Wola pana Egiptu musiała być ogromna, skoro potrafiła wnieść tak potężne grobowce, niezależnie od tego, czy był w tym jakiś sens.
Tej nocy Ramzes nie mógł zasnąć, rozmyślając o starym faraonie, który mógł w tym czasie umierać i o chłopach, którzy według Pentuera zasługiwali na litość. Z żalem pomyślał, że jego schorowany ojciec również zasługiwał na litość. W ciągu kilku miesięcy władzy namiestniczej zaznał wiele goryczy. Popatrzył na sfinksa, który był dla niego symbolem kapłaństwa – z ich woli powstał i trwał od wieku, niewzruszony i szyderczo uśmiechnięty.
Nagle usłyszeli śpiewy, dochodzące z podziemnej świątyni. Zdziwiony Pentuer poszedł tam i rozpoznał jękliwą pieśń kapłanów, żegnających faraona. Wrócił do Ramzesa, upadł przed nim i pozdrowił nowego władcę Egiptu. Potem zaczął budzić żołnierzy, a kiedy książę wsiadł na konia, kapłan ujął cugle i prowadził wierzchowca, idąc obok pieszo. Po drugiej stronie szedł Tutmozis. Pentuer ogłosił, że Ramzes od tej chwili jest faraonem i orszak ruszył do miasta.
Ramzes wraca do Memfis. Herhor wita go w infule królewskiej, co wzbudza gniew władcy. Jako swojego zastępcę w pełnieniu obowiązków religijnych wybiera arcykapłana Sema. Obejmuje rządy w Egipcie. Królowa Nikotris prosi go, aby nie dążył do zatargów z kapłanami.
Kiedy Ramzes zbliżał się do stolicy, Herhor przygotowywał powitanie nowego władcy. Gdy młody faraon przebywał Nil, na brzegu czekali na niego wszyscy kapłani, dostojnicy i generałowie.
O wschodzie słońca Ramzes XIII wjechał na czele świty na pałacowy dziedziniec. Udał się do łaźni, gdzie wziął kąpiel i odprawił fryzjera, który chciał mu ogolić głowę i zarost. Wieść o tym szybko obiegła pałac i państwo. Arystokraci, nomarchowie i prosty lud szaleli z radości, a strwożeni kapłani jeszcze gorliwiej niż do tej pory obchodzili żałobę po Ramzesie XII.
Faraon, ubrany w żołnierską koszulę, przeszedł do sali audiencyjnej. Tam powitał go Herhor, otoczony arcykapłanami i dostojnikami. Ramzes przyjmował ze spokojem składane mu hołdy. Nagle przemówił do ministra wojny, zapytując go, dlaczego nosi symbol władzy królewskiej. Zapadła cisza, nikt się nie spodziewał, że władca w ten sposób zwróci się do najpotężniejszej osoby w państwie. Arcykapłan zbladł i odpowiedział, że Egipt przez dobę pozostawał bez faraona, a ktoś musiał budzić i układać do snu boga Ozirisa, udzielać błogosławieństwa ludowi i składać hołd przodkom królewskim. Dlatego też najwyższa rada nakazała mu włożyć infułę dziada Ramzesa XIII. Po tych słowach Herhor zdjął czapkę i oddał ją Mefresowi. Ramzes skierował się w stronę tronu, lecz drogę zastąpił mu Mefres, wyjaśniając, że władca, który nie otrzymał święceń arcykapłańskich, nie może spełniać obowiązków wobec cudownego posągu ani składać najwyższych ofiar. Najwyższa rada prosiła o wyznaczenie arcykapłana, który będzie zastępował w tym wszystkim faraona.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38
Szybki test:
Ramzes XIII został naczelnym wodzem w wojnie z:a) Grecją
b) Persją
c) Asyrią
d) Libią
Rozwiązanie
Władca Libijczyków dowództwo nad pierwszym korpusem powierzył Tehennie:
a) bratu
b) ministrowi wojny
c) dwudziestoletniemu synowi
d) doświadczonemu dowódcy armii
Rozwiązanie
San-Amen-Herhor został pierwszym faraonem dynastii:
a) dwudziestej siódmej
b) osiemnastej
c) dwudziestej pierwszej
d) dwudziestej
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies