Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon
Pokazał Pentuerowi przyrząd w postaci osadzonego na osi wielkiego koła, z mnóstwem wiader na obwodzie. Wszedł do koła i zaczął poruszać nogami. Urządzenie zaczęło się obracać, a pojemniki czerpały wodę z sadzawki i wlewały do koryta, umiejscowionego wyżej. Stary kapłan tłumaczył, że zamiast człowieka mógłby chodzić wół, a ludzie wtedy wreszcie by odpoczywali.
Następnie wrócili do pylonu, a Menes zademonstrował właściwości miedzianego kociołka z pionową rurą, zakrytą dużym kamieniem. Podpalił drwa pod wynalazkiem i po chwili para wypchnęła głaz. Kapłan był przekonany, że nadejdą czasy, kiedy konie i woły zastąpią pracę ludzkich rąk, a później gotująca woda zastąpi pracę zwierząt. Tłumaczył, że wszystko na świecie się zmienia, a mądrość pozostaje ta sama.
Pentuer spędził kilka dni w świątyni Nut. W towarzystwie Menesa przypatrywał się gwiazdom i podziwiał wynalazki mędrca. Wiedział jednakże, że jego przyrządy nie mają szansy, aby zostały wykorzystane w Egipcie. Do budowy tysięcy kół zabrakłoby drzewa, a do ich napędzania zwierząt.
Rozdział dwudziesty drugi
Zaręczyny Tutmozisa z Hebron. Dziewczyna zakochuje się w faraonie. Spotkanie przeciwników władcy i arcykapłanów w świątyni Amona. Faraon wieczorem opuszcza sypialnię i spotyka się z Hebron. Królowa Nikotris sądzi, że jej syn oszalał. Tutmozis domyśla się, że to Lykon udaje władcę. Rozmawia z Semem i od tej pory nikt już nie widuje Greka.
Przez czas, kiedy Pentuer objeżdżał kraj w poszukiwaniu delegatów, Ramzes zgodnie z obietnicą pojechał do pałacu najdostojniejszego Antefa, nomarchy prowincji. Tam poprosił go o rękę jego córki, Hebron, dla swojego adiutanta, Tutmozisa. Nomarcha z radością wyraził na to zgodę. Po zakończeniu rozmowy, zjawił się Tutmozis i podziękował Antefonowi, że zgodził się oddać mu swoją córkę i tak wspaniale ją wychował. Ustalono, że ceremonia zaślubin odbędzie się za kilka dni.
Nomarcha zaprosił gości na wspaniałą ucztę, na której pojawiła się Hebron. Faraon, aby uczcić Antefa i swego ulubieńca, zaprosił dziewczynę do swojego stołu. Bardzo szybko przekonał się, że piękna panna nie zwraca uwagi na narzeczonego, ale posyła w jego stronę wymowne spojrzenia. Władca zapytał, czy jest szczęśliwa, że wkrótce poślubi Tutmozisa. Odparła, że tak, ale nie ślub jest przyczyną jej zadowolenia. Małżeństwo nie interesowało jej i wolałaby zostać kapłanką Izydy. Wychodzi za mąż, ponieważ taka była wola jej ojca, który pragnie mieć spadkobiercę. Tutmozis podobał się jej, lecz gdyby nie rozkaz faraona, nie poślubiłaby go. Z podziwem patrzyła na władcę i oznajmiła, że będzie mogła być blisko Ramzesa i czasami go widywać. Młodzieniec poczuł, że dziewczyna zasiała w jego sercu niepokój.
W kilka dni później odbyły się zaślubiny Hebron i Tutmozisa. Do pałacu Antefa przybyli Herhor i Mefres oraz najznakomitsi dostojnicy i sąsiedni nomarchowie. Później w otoczeniu gwardii nadjechał pan młody, a na końcu Ramzes XIII. Goście zebrali się w sali przodków nomarchy. Zjawiła się Hebron, ubrana w białe szaty z licznym orszakiem przyjaciółek i służebnic. Wówczas jej ojciec, po spaleniu kadzideł przed Amonem i faraonem, oświadczył, że uwalnia swą córkę spod opieki i ofiarowuje jej posag. Podał jej akt w złotej puszce, spisany w obecności sądu. Po krótkiej przekąsce, Hebron wsiadła do lektyki i orszak ślubny ruszył ku świątyni Amona. W sali kolumnowej Herhor spalił kadzidła przed posągiem boga, a Tutmozis odczytał akt zaślubin. Po nim wielki sędzia w imieniu panny młodej przeczytał jej akt, w którym składała obietnicę bycia dobrą żoną i panią domu małżonka. Następnie Tutmozis i Hebron wypili wino ze wspólnego pucharu i zapalili kadzidła. Po ceremonii młoda para wraz z gośćmi przejechała do pałacu królewskiego. W prezencie od władcy otrzymali piękny pałacyk w głębi ogrodu.„Faraon” - TOM II – szczegółowe streszczenie
Autor: Dorota BlednickaPokazał Pentuerowi przyrząd w postaci osadzonego na osi wielkiego koła, z mnóstwem wiader na obwodzie. Wszedł do koła i zaczął poruszać nogami. Urządzenie zaczęło się obracać, a pojemniki czerpały wodę z sadzawki i wlewały do koryta, umiejscowionego wyżej. Stary kapłan tłumaczył, że zamiast człowieka mógłby chodzić wół, a ludzie wtedy wreszcie by odpoczywali.
Następnie wrócili do pylonu, a Menes zademonstrował właściwości miedzianego kociołka z pionową rurą, zakrytą dużym kamieniem. Podpalił drwa pod wynalazkiem i po chwili para wypchnęła głaz. Kapłan był przekonany, że nadejdą czasy, kiedy konie i woły zastąpią pracę ludzkich rąk, a później gotująca woda zastąpi pracę zwierząt. Tłumaczył, że wszystko na świecie się zmienia, a mądrość pozostaje ta sama.
Pentuer spędził kilka dni w świątyni Nut. W towarzystwie Menesa przypatrywał się gwiazdom i podziwiał wynalazki mędrca. Wiedział jednakże, że jego przyrządy nie mają szansy, aby zostały wykorzystane w Egipcie. Do budowy tysięcy kół zabrakłoby drzewa, a do ich napędzania zwierząt.
Rozdział dwudziesty drugi
Zaręczyny Tutmozisa z Hebron. Dziewczyna zakochuje się w faraonie. Spotkanie przeciwników władcy i arcykapłanów w świątyni Amona. Faraon wieczorem opuszcza sypialnię i spotyka się z Hebron. Królowa Nikotris sądzi, że jej syn oszalał. Tutmozis domyśla się, że to Lykon udaje władcę. Rozmawia z Semem i od tej pory nikt już nie widuje Greka.
Przez czas, kiedy Pentuer objeżdżał kraj w poszukiwaniu delegatów, Ramzes zgodnie z obietnicą pojechał do pałacu najdostojniejszego Antefa, nomarchy prowincji. Tam poprosił go o rękę jego córki, Hebron, dla swojego adiutanta, Tutmozisa. Nomarcha z radością wyraził na to zgodę. Po zakończeniu rozmowy, zjawił się Tutmozis i podziękował Antefonowi, że zgodził się oddać mu swoją córkę i tak wspaniale ją wychował. Ustalono, że ceremonia zaślubin odbędzie się za kilka dni.
Nomarcha zaprosił gości na wspaniałą ucztę, na której pojawiła się Hebron. Faraon, aby uczcić Antefa i swego ulubieńca, zaprosił dziewczynę do swojego stołu. Bardzo szybko przekonał się, że piękna panna nie zwraca uwagi na narzeczonego, ale posyła w jego stronę wymowne spojrzenia. Władca zapytał, czy jest szczęśliwa, że wkrótce poślubi Tutmozisa. Odparła, że tak, ale nie ślub jest przyczyną jej zadowolenia. Małżeństwo nie interesowało jej i wolałaby zostać kapłanką Izydy. Wychodzi za mąż, ponieważ taka była wola jej ojca, który pragnie mieć spadkobiercę. Tutmozis podobał się jej, lecz gdyby nie rozkaz faraona, nie poślubiłaby go. Z podziwem patrzyła na władcę i oznajmiła, że będzie mogła być blisko Ramzesa i czasami go widywać. Młodzieniec poczuł, że dziewczyna zasiała w jego sercu niepokój.
Kiedy znaleźli się w nowym mieszkaniu, rozpoczęła się ostateczna ceremonia ślubna. Tutmozis ujął za rękę Hebron i podprowadził ją do płonącego przed posągiem Izydy ognia. Wtedy Mefres wylał na głowę dziewczyny łyżkę świętej wody, a Hebron dotknęła ognia. Tutmozis podzielił się z nią chlebem i na palec wsunął jej swój pierścień jako znak, że od tej pory jest już jego żoną. Kapłani przez cały czas śpiewali hymny weselne i obnieśli posąg bogini po całym domu. Kapłanki natomiast wykonywały święte tańce.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38
Szybki test:
Władca Libijczyków dowództwo nad pierwszym korpusem powierzył Tehennie:a) doświadczonemu dowódcy armii
b) ministrowi wojny
c) dwudziestoletniemu synowi
d) bratu
Rozwiązanie
Herhor, pogratulował władcy zwycięstwa nad Libijczykami oraz przekazał wolę najwyższej rady, która prosiła, aby faraon przekazał dziesięć talentów dla pułków i proponowała, by przy jego imieniu był przydomek:
a) „niezwyciężony”
b) „mężny”
c) „zwycięski”
d) „bohaterski”
Rozwiązanie
Ramzes XIII został naczelnym wodzem w wojnie z:
a) Asyrią
b) Persją
c) Libią
d) Grecją
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies