Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon
Arcykapłan zastał księcia odmienionego. Młodzieniec był blady, a jego oczy straciły dawny blask. Zapytał o śmierć Sary i miał mu za złe, że tak długo nikt mu nic mu nie powiedział. Rozpaczał po stracie synka i Żydówki, która tak bardzo go kochała, że poświęciła się dla niego. Zainteresowały go różnice między spaleniem zmarłego a zmumifikowaniem jego zwłok. Mentezufis wytłumaczył, że Egipcjanie przywiązują wielką wagę do pogrzebów, o czym świadczą miasta zmarłych, piramidy i mnenonie – groby kute w skałach dla władców. Zapewnił księcia, że Sara i chłopiec zostaną dobrze wyposażeni na długą drogę po wieczności. Opowiadał, że człowiek składa się z trzech części: ciała, iskry bożej i łączącego je cienia Ka. Gdy człowiek umiera, cień i iskra boża opuszczają jego ciało, a grzeszne Ka musi się oczyścić, co trwa niekiedy przez tysiące lat. Ka jest podobny do istoty ludzkiej i podobnie jak ona potrzebuje pokarmu i odzieży. Główną siłę jednak czerpie z ciała, dlatego należy zadbać, by zachowało się tak długo, jak będzie dawało energię cieniowi. To podstawowy cel balsamowania zwłok. Kapłani odkryli, że jeżeli w ciele nieboszczyka zostaną wnętrzności, to Ka ma ogromny apetyt i wtedy rzuca się na żywych, wysysając z nich krew. Kiedy ciało zostaje pozbawione trzewi, cień obywa się bez pokarmu, a zwłoki wystarczają mu na wiele milionów lat. Gdy grób zmarłego jest pusty, Ka tęskni za światem i wędruje po ziemi. Jeżeli w kaplicy pośmiertnej zostaną złożone również różne sprzęty, ubrania, broń, naczynia i narzędzia, cień nie ma potrzeby opuszczania jej. Natomiast papirusy i wypisane na nich zaklęcia oraz Księga Zmarłych, kładziona do trumny, ułatwiają Ka przejście do krainy wiecznego szczęścia. Cały rytuał pogrzebowy zapewnia cieniowi siłę, chroni od niewygód i tęsknoty za ziemią oraz daje możliwość wejścia między bogów. Zabezpiecza także żywych przed szkodami, jakie mogłyby wyrządzić cienie.
Ramzes zastanawiał się, czy cienie rzeczywiście istnieją, skoro nikt ich nie widział. Mentezufis odparł, że Ka wielokrotnie ukazywały się ludziom i niekiedy zdradzały tajemnice dotyczące życia wiecznego. Takich spotkań doświadczył stan kapłański, który przed trzystu tysiącami lat osiedlił się nad Nilem, badał niebo i ziemię i dzięki temu stworzył mądrość, przekazywaną od wielu pokoleń. Księgi kapłanów są pełne opowieści o prorokach, którzy podczas snu potrafili oddzielać swój cień od ciała. Również zwierzęta, rośliny, kamienie i sprzęty posiadają cienie, które sygnalizują żyjącym swoją obecność za pomocą rozmaitych znaków, na przykład pukania. Czasami Ka ukazują się ludziom i straszą ich. Są także dobre cienie, które ostrzegają przed niebezpieczeństwem lub opiekują się żyjącymi. Widziano cień faraona Cheopsa, który, pokutując za ucisk ludu przy budowie piramidy, wskazywał pracującym w kopalniach więźniom źródła wody.
Następca tronu odparł, że pewnej nocy w Pi-Bast pokazano mu jego cień, lecz przekonał się, że był to żywy człowiek, Lykon, który zamordował później jego syna. Zlecił wcześniej schwytanie Greka, ale policja nie pojmała go, co doprowadziło do śmierci chłopca i uprowadzenia Kamy. „Faraon” - TOM II – szczegółowe streszczenie
Autor: Dorota BlednickaArcykapłan zastał księcia odmienionego. Młodzieniec był blady, a jego oczy straciły dawny blask. Zapytał o śmierć Sary i miał mu za złe, że tak długo nikt mu nic mu nie powiedział. Rozpaczał po stracie synka i Żydówki, która tak bardzo go kochała, że poświęciła się dla niego. Zainteresowały go różnice między spaleniem zmarłego a zmumifikowaniem jego zwłok. Mentezufis wytłumaczył, że Egipcjanie przywiązują wielką wagę do pogrzebów, o czym świadczą miasta zmarłych, piramidy i mnenonie – groby kute w skałach dla władców. Zapewnił księcia, że Sara i chłopiec zostaną dobrze wyposażeni na długą drogę po wieczności. Opowiadał, że człowiek składa się z trzech części: ciała, iskry bożej i łączącego je cienia Ka. Gdy człowiek umiera, cień i iskra boża opuszczają jego ciało, a grzeszne Ka musi się oczyścić, co trwa niekiedy przez tysiące lat. Ka jest podobny do istoty ludzkiej i podobnie jak ona potrzebuje pokarmu i odzieży. Główną siłę jednak czerpie z ciała, dlatego należy zadbać, by zachowało się tak długo, jak będzie dawało energię cieniowi. To podstawowy cel balsamowania zwłok. Kapłani odkryli, że jeżeli w ciele nieboszczyka zostaną wnętrzności, to Ka ma ogromny apetyt i wtedy rzuca się na żywych, wysysając z nich krew. Kiedy ciało zostaje pozbawione trzewi, cień obywa się bez pokarmu, a zwłoki wystarczają mu na wiele milionów lat. Gdy grób zmarłego jest pusty, Ka tęskni za światem i wędruje po ziemi. Jeżeli w kaplicy pośmiertnej zostaną złożone również różne sprzęty, ubrania, broń, naczynia i narzędzia, cień nie ma potrzeby opuszczania jej. Natomiast papirusy i wypisane na nich zaklęcia oraz Księga Zmarłych, kładziona do trumny, ułatwiają Ka przejście do krainy wiecznego szczęścia. Cały rytuał pogrzebowy zapewnia cieniowi siłę, chroni od niewygód i tęsknoty za ziemią oraz daje możliwość wejścia między bogów. Zabezpiecza także żywych przed szkodami, jakie mogłyby wyrządzić cienie.
Ramzes zastanawiał się, czy cienie rzeczywiście istnieją, skoro nikt ich nie widział. Mentezufis odparł, że Ka wielokrotnie ukazywały się ludziom i niekiedy zdradzały tajemnice dotyczące życia wiecznego. Takich spotkań doświadczył stan kapłański, który przed trzystu tysiącami lat osiedlił się nad Nilem, badał niebo i ziemię i dzięki temu stworzył mądrość, przekazywaną od wielu pokoleń. Księgi kapłanów są pełne opowieści o prorokach, którzy podczas snu potrafili oddzielać swój cień od ciała. Również zwierzęta, rośliny, kamienie i sprzęty posiadają cienie, które sygnalizują żyjącym swoją obecność za pomocą rozmaitych znaków, na przykład pukania. Czasami Ka ukazują się ludziom i straszą ich. Są także dobre cienie, które ostrzegają przed niebezpieczeństwem lub opiekują się żyjącymi. Widziano cień faraona Cheopsa, który, pokutując za ucisk ludu przy budowie piramidy, wskazywał pracującym w kopalniach więźniom źródła wody.
Arcykapłan zapewnił go, że Lykon zostanie wkrótce zatrzymany i spotka go kara. Po wyjściu Mentezufisa zjawił się Tutmozis. Grecy przygotowali już stos dla swojego wodza. Ramzes wspomina swojego syna i Sarę, którą tak okrutnie potraktował. Ulubieniec zapewnił go, że Hiram ma pewne wiadomości o schwytaniu Lykona i przekazaniu go Mefresowi. Książę ponownie staje się nieufny wobec kapłanów, którzy co prawda przygotowali pogrzeb jego kochanki i dziecka, ale nie powiedzieli mu prawdy o mordercy. Razem z Tutmozisem udają się na pogrzeb Patroklesa.
Rozdział dziewiąty
Opis obowiązków faraona, jakie wypełniał każdego dnia. Ramzes XII zaczyna chorować. Arcykapłani próbują ratować jego życie, lecz władca jest już zmęczony i pragnie umrzeć. Przybywa Beroes, który mówi, że faraon wyzdrowieje jeśli znajdzie się osoba, której modlitwy dosięgną tronu Amona.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38
Szybki test:
Miastem „stubramowym” nazywano:a) Memphis
b) Teby
c) Gizę
d) Babilon
Rozwiązanie
Ramzes XIII został naczelnym wodzem w wojnie z:
a) Asyrią
b) Libią
c) Persją
d) Grecją
Rozwiązanie
Stracie wojsk egipskich i libijskich trwało:
a) cały dzień
b) dwie godziny
c) cały wieczór
d) sześć godzin
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies