Do Apollina - interpretacja i analiza ostatnidzwonek.pl
JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Antyk

Do Apollina - interpretacja i analiza

Autor: Karolina Marlêga

Utwór rozpoczynajÄ…cy siÄ™ w oryginale sÅ‚owami: „Quid dedicatum poscit Apollinem” to jedna z najbardziej znanych klasycznych pieÅ›ni Horacego. Liryki tego typu z czasem zaczÄ™to nazywać odami i sÅ‚użyÅ‚y one do sÅ‚awienia wybitnych postaci, pamiÄ™tnych wydarzeÅ„ i wspaniaÅ‚ych uroczystoÅ›ci. Omawiany wiersz powstaÅ‚ niejako na zamówienie publiczne dla uÅ›wietnienia otwarcia nowej Å›wiÄ…tyni Apollina na Palatynie w 28 roku przed naszÄ… erÄ…. Budowla byÅ‚a darem zÅ‚ożonym bóstwu przez wÅ‚adcÄ™ Rzymu Augusta w podziÄ™ce za zwyciÄ™stwo jego wojsk pod Akcjum.

Szybko możemy siÄ™ jednak zorientować, że utwór Horacego to coÅ› znacznie wiÄ™cej niż ozdoba uroczystoÅ›ci czy skromny dodatek, który miaÅ‚ nadać jej bardziej wzniosÅ‚ego wyrazu. Ponadto czytelnik może odnieść wrażenie, że odsÅ‚ona Å›wiÄ…tyni mogÅ‚a być tylko pretekstem do tego, by poeta mógÅ‚ publicznie wygÅ‚osić swoje dzieÅ‚o. Co wiÄ™cej, w utworze wystÄ™puje znacznie wiÄ™cej nawiÄ…zaÅ„ do innego Å›wiÄ™ta obchodzonego w starożytnym Rzymie – Meditrinaliów. PrzypadaÅ‚o ono mniej wiÄ™cej na 11 dzieÅ„ listopada (uroczystoÅ›ci otwarcia Å›wiÄ…tyni Apollina miaÅ‚y miejsce 9 listopada) i byÅ‚o jednym z najstarszych rzymskich Å›wiÄ…t agrarnych. Bogiem, do którego wówczas zwracali siÄ™ mieszkaÅ„cy wsi byÅ‚ Jupiter, a głównym obrzÄ™dem Meditrinaliów byÅ‚o picie wymieszanego wina (nowego i starego).

Podmiotem lirycznym w klasycznych odach zawsze jest wieszcz. Ponadto w przypadku „Do Apollina” widzimy, że ów wieszcz nie celebruje wspólnie z tÅ‚umem, ale wznosi ku bóstwom prywatnÄ… modlitwÄ™. Wyraźnie odcina siÄ™ od Å›wiÄ™tujÄ…cych zarzekajÄ…c siÄ™, że nie interesujÄ… go sprawy, o które proszÄ… mieszkaÅ„cy wsi. Poecie nie zależy na zbiorach na „żyznej Sardynii”, nie chodzi mu także „o stada mnożące siÄ™ w stadach Kalabrii”. Wieszcz odrzuca także bogactwo: „nie prosi o zÅ‚oto czy kość indyjskÄ…”.

Podmiot liryczny przekonuje, że żadne bogactwa nie majÄ… dla niego znaczenia, opowiada siÄ™ za prostym i skromnym życiem: „mnie do życia starczÄ… oliwki lekkie Å›lazy i cykoria”. Dowiadujemy siÄ™ także, co jest dla niego najważniejsze: „(…) pozwól mi siÄ™ cieszyć / tym co jest moje zdrowiem / i nietkniÄ™tÄ… / wÅ‚adzÄ… umysÅ‚u pozwól niech siÄ™ za mnÄ… / nie wlecze starość brzydka i bez lutni”. Poeta przekonuje, że do szczęścia potrzebne mu jest jedynie zdrowie i sprawność umysÅ‚u na stare lata, o nic wiÄ™cej nie prosi. PodkreÅ›la też, że to jest wszystko, co tak naprawdÄ™ ma. Postawa tego typu – wyrzeczenie siÄ™ dóbr materialnych na rzecz dóbr duchowych, wewnÄ™trznych, okreÅ›lana jest mianem stoicyzmu.
Sam Horacy wielokrotnie udowadniał, że filozofia ta jest mu bardzo bliska. Można nawet powiedzieć, że w jego dziełach odnaleźć można specyficzne połączenie stoicyzmu i epikureizmu, które określa się mianem horacjańskiego stylu życia. Cechował się on racjonalnym podejściem do spraw egzystencjalnych. Dla poety najważniejsze było osiągnięcie wewnętrznej harmonii poprzez sztukę. Zdecydowanie natomiast odcinał się od pogoni za dobrami materialnymi. Nigdy nie potępiał prostych przyjemności płynących z życia, chociaż opowiadał się za korzystaniem z nich z umiarem. Jeśli zastanowimy się nad tym, co Horacy zaczerpnął z filozofii epikurejskiej to z pewnością będzie to radość z życia. Elementem, który poeta sam wzbogacił myśl swoich wielkich poprzedników było przekonanie, iż dzięki sztuce, a w tym przypadku poezji, możliwe jest osiągnięcie szczęścia, harmonii z otaczającym światem.

Utwór Horacego jest zbudowany na zasadzie klamry, to znaczy w pierwszej strofie możemy odnaleźć pytanie zasadnicze, a w ostatniej odpowiedź na nie. Co ważne oda przedstawia subiektywne i osobiste stanowisko samego poety. Można powiedzieć, że wiersz osadzony jest na zasadniczym kontraście pomiędzy zdaniem, a raczej pragnieniami Horacego, a tym, do czego dążą inni ludzie. Widzimy zatem, że podczas gdy większość dąży do osiągnięcia bogactwa i statusu społecznego, wieszczowi zależy na zdrowiu, wewnętrznej harmonii i spokojnej starości. Poecie do życia wystarczą podstawowe rzeczy, ponieważ wie, że droga do szczęście wiedzie przez sztukę.

strona:    1    2  

Zobacz inne artykuły:

Horacy
Wybudowałem pomnik - interpretacja i analiza
Do Apollina - interpretacja i analiza

Inne



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies