Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Wesele
„- wysłuchałam
mówili o Polsce chłopi
i mówili wcale rozsądnie i szczerze:
że tego, tamtego trzeba bić,
że się nie trzeba dać, że trzeba jakoś żyć”
Poeta mówi o niezdrowej rywalizacji między stanami:
„Oni i my – my i oni,
na wyścigi – kto kogo przegoni!”.
Maryna twierdzi, że wyczuwa jakąś przemianę w polskiej naturze, na co mężczyzna wyznaje, że sam czuje się przemieniony, czuje ciężar na duszy, odpowiedzialność. Gdy dziewczyna proponuje, by wyszedł do sadu ochłonąć, Poeta odmawia, odpowiadając, że w sadzie czuje się jeszcze dziwniej.
Scena 9
Czepiec, Kuba
Czepiec kontynuuje swoją kłótnię z muzykami. Tym razem próbuje go uspokoić Kuba. Parobek wyjawia, że Gospodarz ma za zadanie poprowadzenie pospolitego ruszenia. Czepiec nie może uwierzyć, że to właśnie właściciel chaty ma tego dokonać. Parobek wyjawia, że ze śpiącym właśnie Gospodarzem spotkał się znakomity pan i wydał mu właśnie taki rozkaz (mówi, że podsłuchiwał ze Staszkiem całą rozmowę). Opowiada o tajemniczym zniknięciu Wernyhory i jego ostatnich słowach:
„(…) bić Moskali!”.
Czepiec dopytuje się o dziwną postać i dowiaduje się, że pochodzi ona z Ukrainy, jest okropnie bogata. Początkowo nie wierzy rozmówcy. Argumentem, który go przekonuje, jest opowieść o podkowie ukrytej przez Gospodynię w skrzyni. Rozochocony chłop udaje się z Kubą do swojego domu.
Scena 10
Czepiec, Dziad
Czepiec wpada w drzwiach na Dziada, który informuje go o wielkim poruszeniu we wsi wywołanym przez Jaśka.
Scena 11
Czepiec, Gospodyni
Czepiec wypytuję Gospodynię, czy mąż zdradził jej jakieś szczegóły rozmowy z tajemniczym siwobrodym. Ona twierdzi, że niczego nie zrozumiała z tego, co mówił Gospodarz zanim zasnął, ale na pewno nie było to nic mądrego.
Scena 12
Radczyni, Dziennikarz
Radczyni wypowiada się o charakterze pracy dziennikarskiej, uważając to zajęcie za bardzo poważne i wyrażając swe niezadowolenie, gdy dziennikarz tak mówi o swoim przybyciu na wesele:
„Rad jestem
od głupstwa oderwać się chwilę”.
Mężczyzna przekonuje ją, że jego praca nie jest do końca poważna. Mówi, że nie pisze prawdziwych opinii w swej gazecie oraz, że nudzi go życie w mieście i, o dziwo, dobrze czuje się na tym wiejskim weselu.
Scena 13
Radczyni, Panna Młoda
Radczyni bardzo wątpi w szczęśliwą przyszłość państwa młodych, nie wyobraża sobie, o czym będą rozmawiali, gdy uroda Panny Młodej minie. Kobieta odpowiada, że wcale nie muszą ze sobą rozmawiać.
Scena 14
Panna Młoda, Marysia
Marysia wyjawia, że boi się, iż jej siostrze będzie żal jej dawnego życia, że teraz jako pani nie będzie mogła cieszyć się zwykłymi, wiejskimi obowiązkami. Mimo że cieszy się z wyjścia siostry za mąż, boi się, że szkoda jej będzie opuszczać rodzinny dom. Panna Młoda twierdzi, że wcale tak nie jest, że niczego jej nie będzie żal, lecz zatroskana siostra pozostaje przy swoim i twierdzi, że dusza Panny Młodej zawsze będzie na wsi, a nowe życie w mieście przyniesie jej smutek.
Scena 15
Marysia, Ojciec
Marysia dziwi się swojemu ojcu, że ten cieszy się ze ślubu córki. Ojciec odpowiada, że pragnie jej szczęścia i nie ma też zamiaru mieszać się do jej małżeństwa. Dziewczyna pyta, czy Ojciec pomoże jej i Wojtkowi spłacić grunty, na co rodzic odpowiada, że nie jest bogaty.
Córka zastanawia się, czy Ojciec patrzyłby na nią przychylniejszym okiem, gdyby wyszła za mąż za dostojnego pana, który niegdyś starał się o jej rękę. Ojciec przypomina jej, że tamten pan zmarł, a ona wyszła za osobę, która ich swatała – za Wojtka. Marysia wyznaje, że pokochała Wojtka, ale spotkała na tym weselu tamtego mężczyznę (Widmo) i zrobiło się jej bardzo smutno. Ojciec radzi córce, by poszła do swojego śpiącego męża. Marysia stoi zamyślona patrząc na tańczące druhny i do oczu cisną się jej łzy. Na pytanie Ojca, czy płacze, odpowiada:
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21
„Wesele” - streszczenie szczegółowe
mówili o Polsce chłopi
i mówili wcale rozsądnie i szczerze:
że tego, tamtego trzeba bić,
że się nie trzeba dać, że trzeba jakoś żyć”
Poeta mówi o niezdrowej rywalizacji między stanami:
„Oni i my – my i oni,
na wyścigi – kto kogo przegoni!”.
Maryna twierdzi, że wyczuwa jakąś przemianę w polskiej naturze, na co mężczyzna wyznaje, że sam czuje się przemieniony, czuje ciężar na duszy, odpowiedzialność. Gdy dziewczyna proponuje, by wyszedł do sadu ochłonąć, Poeta odmawia, odpowiadając, że w sadzie czuje się jeszcze dziwniej.
Scena 9
Czepiec, Kuba
Czepiec kontynuuje swoją kłótnię z muzykami. Tym razem próbuje go uspokoić Kuba. Parobek wyjawia, że Gospodarz ma za zadanie poprowadzenie pospolitego ruszenia. Czepiec nie może uwierzyć, że to właśnie właściciel chaty ma tego dokonać. Parobek wyjawia, że ze śpiącym właśnie Gospodarzem spotkał się znakomity pan i wydał mu właśnie taki rozkaz (mówi, że podsłuchiwał ze Staszkiem całą rozmowę). Opowiada o tajemniczym zniknięciu Wernyhory i jego ostatnich słowach:
„(…) bić Moskali!”.
Czepiec dopytuje się o dziwną postać i dowiaduje się, że pochodzi ona z Ukrainy, jest okropnie bogata. Początkowo nie wierzy rozmówcy. Argumentem, który go przekonuje, jest opowieść o podkowie ukrytej przez Gospodynię w skrzyni. Rozochocony chłop udaje się z Kubą do swojego domu.
Scena 10
Czepiec, Dziad
Czepiec wpada w drzwiach na Dziada, który informuje go o wielkim poruszeniu we wsi wywołanym przez Jaśka.
Scena 11
Czepiec, Gospodyni
Czepiec wypytuję Gospodynię, czy mąż zdradził jej jakieś szczegóły rozmowy z tajemniczym siwobrodym. Ona twierdzi, że niczego nie zrozumiała z tego, co mówił Gospodarz zanim zasnął, ale na pewno nie było to nic mądrego.
Scena 12
Radczyni, Dziennikarz
Radczyni wypowiada się o charakterze pracy dziennikarskiej, uważając to zajęcie za bardzo poważne i wyrażając swe niezadowolenie, gdy dziennikarz tak mówi o swoim przybyciu na wesele:
„Rad jestem
od głupstwa oderwać się chwilę”.
Mężczyzna przekonuje ją, że jego praca nie jest do końca poważna. Mówi, że nie pisze prawdziwych opinii w swej gazecie oraz, że nudzi go życie w mieście i, o dziwo, dobrze czuje się na tym wiejskim weselu.
Scena 13
Radczyni, Panna Młoda
Radczyni bardzo wątpi w szczęśliwą przyszłość państwa młodych, nie wyobraża sobie, o czym będą rozmawiali, gdy uroda Panny Młodej minie. Kobieta odpowiada, że wcale nie muszą ze sobą rozmawiać.
Scena 14
Panna Młoda, Marysia
Marysia wyjawia, że boi się, iż jej siostrze będzie żal jej dawnego życia, że teraz jako pani nie będzie mogła cieszyć się zwykłymi, wiejskimi obowiązkami. Mimo że cieszy się z wyjścia siostry za mąż, boi się, że szkoda jej będzie opuszczać rodzinny dom. Panna Młoda twierdzi, że wcale tak nie jest, że niczego jej nie będzie żal, lecz zatroskana siostra pozostaje przy swoim i twierdzi, że dusza Panny Młodej zawsze będzie na wsi, a nowe życie w mieście przyniesie jej smutek.
Scena 15
Marysia, Ojciec
Marysia dziwi się swojemu ojcu, że ten cieszy się ze ślubu córki. Ojciec odpowiada, że pragnie jej szczęścia i nie ma też zamiaru mieszać się do jej małżeństwa. Dziewczyna pyta, czy Ojciec pomoże jej i Wojtkowi spłacić grunty, na co rodzic odpowiada, że nie jest bogaty.
Córka zastanawia się, czy Ojciec patrzyłby na nią przychylniejszym okiem, gdyby wyszła za mąż za dostojnego pana, który niegdyś starał się o jej rękę. Ojciec przypomina jej, że tamten pan zmarł, a ona wyszła za osobę, która ich swatała – za Wojtka. Marysia wyznaje, że pokochała Wojtka, ale spotkała na tym weselu tamtego mężczyznę (Widmo) i zrobiło się jej bardzo smutno. Ojciec radzi córce, by poszła do swojego śpiącego męża. Marysia stoi zamyślona patrząc na tańczące druhny i do oczu cisną się jej łzy. Na pytanie Ojca, czy płacze, odpowiada:
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21
Szybki test:
Klimina jest wdową po:a) kupcu
b) burmistrzu
c) sołtysie
d) wójcie
Rozwiązanie
Na dowód męstwa chłopów Czepiec przywołuje postać:
a) Jasińskiego
b) Głowackiego
c) Kościuszki
d) Kilińskiego
Rozwiązanie
Upiór nazywa Dziada:
a) „ojcem”
b) „bratem”
c) „wnukiem”
d) „synem”
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies