Antygona
Autor: Sofokles.
Tytuł: Antygona - powstanie w 442 p.n.e.; wystawiana między 442 a 440 p.n.e., gdy Sofokles miał już ponad 50 lat.
Polskie przekłady: w 1574 roku (parafraza polska) Jan Walenty Jakubowski (Kraków), w 1853 roku Kazimierz Kaszewski (Warszawa), w 1875 roku Zygmunt Węclewski (Poznań), w 1881 roku Jan Czubek (Kraków), w 1898 roku Kazimierz Morawski (Kraków), w 1938 roku Ludwik Hieronim Morstin (Kraków), w 1947 roku Mieczysław Brożek (Kraków), w 1968 roku Stanisław Hebanowski (przekład na „język teatru”), w 1971 roku Helmut Kajzar (parafraza w oparciu o języki nowożytne).
Premiera sztuki: polska publiczność po raz pierwszy ujrzała Antygonę w przekładzie Kazimierza Morawskiego 25 kwietnia 1903 roku w Teatrze Miejskim w Krakowie.
Rodzaj literacki: dramat.
Gatunek literacki: dramat antyczny – tragedia grecka.
Bohaterowie: Antygona – córka Edypa, Ismena – jej siostra, chór tebańskich starców, Kreon – król Teb, Strażnik, Hajmon – syn Kreona, Tyrezjasz – wróżbita, Posłaniec, Eurydyka – żona Kreona.
Miejsce akcji: akcja rozgrywa się przed pałacem królewskim w Tebach.
Czas akcji: jeden dzień.
Temat: spór między bohaterami: Kreonem a Antygoną obrazujący problematykę moralną dotyczącą sprzecznych prawd: pomiędzy tym, co boskie a tym, co ludzkie (prawa pisane i niepisane - obyczajowe), rozumem a uczuciami, dobrem jednostki a dobrem społecznym, wolą, wyborem a przeznaczeniem.
Struktura: dramat podzielony na: prologos (wstęp), parodos (I wejście - pieśń Chóru), epejsodion I (wydarzenia), stasimon I (pieśń Chóru), epejsodion II (wydarzenia), stasimon II (pieśń Chóru), epejsodion III (wydarzenia), stasimon III (pieśń Chóru), epejsodion IV (wydarzenia, kommos Antygony), stasimon IV (pieśń Chóru), epejsodion V (wydarzenia), stasimon V (pieśń Chóru), Eksodos (katastrofa, zakończenie, zejście Chóru).
kontakt | polityka cookies