Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Syzyfowe prace

Kompozycja „Syzyfowych prac”

Autor: Karolina Marl�ga

· Podporządkowanie fabuły tematowi i głównej idei. Słodkowski pisze dla potwierdzenia swej tezy: „Wszystko to służy przedstawieniu nieuchronnego starcia dwóch sił: początkowych zwycięstw rusyfikatorów, a od momentu zwrotnego akcji – obrazu kolejnych sukcesów młodzieży chroniącej się skutecznie przed wynarodowieniem”.

· Luźna, acz uporządkowana struktura:
1. I rozdział – charakterystyka Marcina i jego rodziców, szkoły elementarnej w Owczarach.
2. II rozdział – protest „chłopek”, wizyta Iaczmieniewa.
3. III rozdział – przedstawienie kandydatów do klasy wstępnej, ogólna charakterystyka gimnazjum.
4. IV rozdział – wycinek z życia stancji uczniowskiej, przedstawienie mieszczaństwa klerykowskiego.
5. Dalej podobnie autor poszerza obraz rzeczywistości i umacnia koncepcję tematyczną powieści.
6. Rozdział X ukazuje obraz doli chłopskiej w Gawronkach.
7. XII – wieś Pajęczyn Dolny i historia Radka
8. XIII i XIV nasilenie procesu rusyfikacji
9. XV – przełom w młodzieży
10. Ostatnie rozdziały – nowe treści, uzasadniające walkę z rusyfikacją (samokształcenie, scena z Majewskim, zebrania na „górce”, sprawa Biruty, zakończenie powieści).

· Podzielenie kompozycji na trzy podstawowe, klasyczne elementy budowy:
- Wstęp, który stanowi rozdział I i II.
- Rozwinięcie, czyli rozdziały od III do XVII.
- Zakończenie, widoczne w rozdziale ostatnim – XVIII
Hutnikiewicz podsumował tę kwestię słowami: „Żeromski okazał się zatem w tej młodzieńczej, pierwszej powieści tęgim majstrem w literackim rzemiośle, dał opowiadaniu budowę jasną, klarowną, porządkującą materiał fabularny w naturalnej sekwencji chronologicznej, co w efekcie stwarza wrażenie niesłychanej prostoty, uroczej i ujmującej.”

· Spoistość kompozycji, czego dowodem jest brak powtórzeń motywów czy zdarzeń.

· Kontrastowe zestawienia, służące uwypukleniu niegodziwości rusyfikatorów, na przykład lekcja polskiego z recytacją Zygiera a lekcja historii.

· Prostota konstrukcji i tradycyjne schematy: „(…) powieść ma świeżość i urok dzieła, które można napisać tylko wówczas, gdy się samemu to wszystko głęboko przeżyje”.

strona: 1 2

Szybki test:

Akcja Syzyfowych prac ma:
a) dwutorowy bieg
b) niejednolity bieg
c) jednowątkowy bieg
d) jednolity bieg
Rozwiązanie

Kompozycja Syzyfowych prac jest:
a) cykliczna
b) niespójna
c) rozwlekła
d) spoista
Rozwiązanie

Głównym tematem Syzyfowych prac jest:
a) perypetie uczniów klerykowskiego gimnazjum
b) bieda na wsi
c) praca u podstaw
d) rusyfikacja
Rozwiązanie

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
Streszczenie „Syzyfowych prac” „Syzyfowe prace” streszczenie w pigułce	Stefan Żeromski - biografia „Napisać muszę książkę, gdzie wypowiem, ze historia mego czasu była przedmiotem mego badania i bólu mego serca”, czyli powstanie powieści Geneza i autobiografizm „Syzyfowych prac” Czas i miejsce akcji „Syzyfowych prac” Język i styl „Syzyfowych prac” Kompozycja „Syzyfowych prac” Znaczenie tytułu powieści Metody rusyfikacji polskiej młodzieży na podstawie „Syzyfowych prac” Artyzm „Syzyfowych prac” Żeromskiego Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku Szczegółowy plan wydarzeń „Syzyfowych prac” Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku „Syzyfowe prace” na wielkim i małym ekranie Morfologia, składnia oraz stylistyka „Syzyfowych prac” Krytycy i badacze o „Syzyfowych pracach” Żeromski - kalendarium twórczości Twórczość Stefana Żeromskiego Najważniejsze cytaty „Syzyfowych prac” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Marcina Borowicza Charakterystyka Andrzeja Radka Charakterystyka Bernarda Zygiera (Siegera) Charakterystyka pozostałych bohaterów

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies