Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Quo vadis
Powieść Henryka Sienkiewicza doczekała się wielu ekranizacji.
Najsłynniejszą w okresie kina niemego była włoska adaptacja w reżyserii malarza Enrico Guazzoniego. Film, kosztujący kilka tysięcy lirów, przyniósł milionowe zyski. W Paryżu wyświetlony był w największej sali kinowej świata: „Gaumont – Palace”, przy akompaniamencie 150-osobowej orkiestry. W Londynie w „Albert Hall”, zamienionym na wiele tygodni w kino, w seansach uczestniczyło każdego dnia dwadzieścia tysięcy widzów. W USA film wyświetlano z ogromnym powodzeniem w specjalnie wynajętych salach widowiskowych. W Polsce premiera Quo vadis odbyła się 8 kwietnia 1913 roku w krakowskim kinie „Uciecha”. Warto wspomnieć, że w scenach pożaru i scenach rozgrywających się w cyrku pomagał Guazzoniemu nasz rodak, krakowianin Ryszard Ordyński. Taśmy z ujęciami, przedstawiającymi pożar Rzymu, zostały pomalowane na czerwono. Sienkiewicz, który widział ekranizację swojej powieści, tak napisał o niej do tłumacza Quo vadis: „W Wiedniu urządzono wspaniałe przedstawienie, na którym był cesarz i cały dwór. W Krakowie pozwolono na 60 przedstawień, za które miejscowy przedsiębiorca zapłacił 12 tysięcy koron. Pójdzie to na Amerykę, Anglię, Rosję, Australię etc. Słowem wszyscy będą zbierać pieniądze na setki tysięcy, może na miliony - prócz mnie i Pana”.
Kolejna adaptacja historii miłości Ligii i Marka Winicjusza na tle prześladowań chrześcijan przez władze rzymskie powstała w 1924 roku. Nakręcony we Włoszech film wyreżyserował Gabriellino D'Annunzio i Georg Jacoby . Ta ekranizacja nie odniosła dużego sukcesu, bardziej znane stały się historie o serii wypadków na planie zdjęciowym – aktor grający Senekę został rozszarpany przez lwa. W roku 1929 do filmu dodano ścieżkę muzyczną i efekty dźwiękowe.
W 1951 roku dzieło Henryka Sienkiewicza przeniósł na ekran amerykański reżyser Mervyn LeRoy. Nakładami wytwórni Metro Goldwyn Mayer powstał film dźwiękowy, będący pierwszą w dziejach kina superprodukcją. Ekranizacja powstała w technikolorze, pochłonęła dziewięć i pół miliona dolarów, a prace nad nią trwały prawie dwa lata. Okazała się komercyjnym i kasowym sukcesem. W filmie perfekcyjnie ukazano sceny masowe, znakomita była również rola Petera Ustinova jako Nerona. Amerykanom nie udało się jednak oddać ideowej treści utworu. Trzydziestoletnia Deborah Kerr zagrała młodziutką Ligię, a niewiele starszego Winicjusza – czterdziestoletni wówczas gwiazdor amerykańskiego kina Robert Taylor. Do ciekawostek należy fakt ze przy realizacji wykorzystano 32 tysiące kostiumów – najwięcej w historii kina, część z nich wykorzystano później przy innych produkcjach.
W 1985 roku włoska telewizja zrealizowała sześcioodcinkowy serial na podstawie Quo vadis, w reżyserii Franca Rossi. Ekranizacja, skupiona wyłącznie na postaci Nerona, nie odzwierciedlała zamysłu polskiego pisarza. Reżyser nie uwzględnił religijnej idei powieści, a postacie Winicjusza i Petroniusza znikają na drugim planie. Ekranizacje „Quo vadis”
Autor: Dorota BlednickaPowieść Henryka Sienkiewicza doczekała się wielu ekranizacji.
Najsłynniejszą w okresie kina niemego była włoska adaptacja w reżyserii malarza Enrico Guazzoniego. Film, kosztujący kilka tysięcy lirów, przyniósł milionowe zyski. W Paryżu wyświetlony był w największej sali kinowej świata: „Gaumont – Palace”, przy akompaniamencie 150-osobowej orkiestry. W Londynie w „Albert Hall”, zamienionym na wiele tygodni w kino, w seansach uczestniczyło każdego dnia dwadzieścia tysięcy widzów. W USA film wyświetlano z ogromnym powodzeniem w specjalnie wynajętych salach widowiskowych. W Polsce premiera Quo vadis odbyła się 8 kwietnia 1913 roku w krakowskim kinie „Uciecha”. Warto wspomnieć, że w scenach pożaru i scenach rozgrywających się w cyrku pomagał Guazzoniemu nasz rodak, krakowianin Ryszard Ordyński. Taśmy z ujęciami, przedstawiającymi pożar Rzymu, zostały pomalowane na czerwono. Sienkiewicz, który widział ekranizację swojej powieści, tak napisał o niej do tłumacza Quo vadis: „W Wiedniu urządzono wspaniałe przedstawienie, na którym był cesarz i cały dwór. W Krakowie pozwolono na 60 przedstawień, za które miejscowy przedsiębiorca zapłacił 12 tysięcy koron. Pójdzie to na Amerykę, Anglię, Rosję, Australię etc. Słowem wszyscy będą zbierać pieniądze na setki tysięcy, może na miliony - prócz mnie i Pana”.
Kolejna adaptacja historii miłości Ligii i Marka Winicjusza na tle prześladowań chrześcijan przez władze rzymskie powstała w 1924 roku. Nakręcony we Włoszech film wyreżyserował Gabriellino D'Annunzio i Georg Jacoby . Ta ekranizacja nie odniosła dużego sukcesu, bardziej znane stały się historie o serii wypadków na planie zdjęciowym – aktor grający Senekę został rozszarpany przez lwa. W roku 1929 do filmu dodano ścieżkę muzyczną i efekty dźwiękowe.
W 1951 roku dzieło Henryka Sienkiewicza przeniósł na ekran amerykański reżyser Mervyn LeRoy. Nakładami wytwórni Metro Goldwyn Mayer powstał film dźwiękowy, będący pierwszą w dziejach kina superprodukcją. Ekranizacja powstała w technikolorze, pochłonęła dziewięć i pół miliona dolarów, a prace nad nią trwały prawie dwa lata. Okazała się komercyjnym i kasowym sukcesem. W filmie perfekcyjnie ukazano sceny masowe, znakomita była również rola Petera Ustinova jako Nerona. Amerykanom nie udało się jednak oddać ideowej treści utworu. Trzydziestoletnia Deborah Kerr zagrała młodziutką Ligię, a niewiele starszego Winicjusza – czterdziestoletni wówczas gwiazdor amerykańskiego kina Robert Taylor. Do ciekawostek należy fakt ze przy realizacji wykorzystano 32 tysiące kostiumów – najwięcej w historii kina, część z nich wykorzystano później przy innych produkcjach.
W 2001 roku przeniesienia dzieła Sienkiewicza na mały ekran podjął się Jerzy Kawalerowicz. Film był najdroższą produkcją w historii polskiej kinematografii. Reżyser skupił się głównie na wątku miłosnym, świetnie oddając również atmosferę zepsutego moralnie świata rzymskiego. Doskonałe były również kreacje głównych bohaterów: Bogusław Linda jako Petroniusz, Michał Bajor – Neron oraz Jerzy Trela jako Chilon Chilonides. W recenzji miesięcznika „Kino” o ekranizacji czytamy: „Na pewno było to jak na razie największe przedsięwzięcie w dziejach polskiego kina. Z przykrością tylko można stwierdzić, że przedsięwzięcie (pomijając parę kreacji aktorskich) na wskroś chybione.”
Obsada polskiej ekranizacji:
· Marek Winicjusz - Paweł Deląg
· Ligia Kallina - Magdalena Mielcarz
strona: 1 2
Szybki test:
Pierwszą w dziejach kina superprodukcją był film:a) „W samo południe”
b) „Ben Hur”
c) „Przeminęło z wiatrem”
d) „Quo vadis”
Rozwiązanie
Pierwsze przeniesienie „Quo vadis” na ekran to:
a) włoska adaptacja Guazzoniego
b) włoska adaptacja Franca Rossi
c) amerykańska adaptacja LeRoy'a
d) włoska adaptacja Jacoby’ego i D'Annunzio
Rozwiązanie
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies