Warstwy społeczne w ludziach bezdomnych

Interpretacja tytułowej bezdomności w „Ludziach bezdomnych”

Dom to zazwyczaj symbol rodziny, spokoju, stabilizacji, kosmicznego ładu czy pępka świata. U Żeromskiego jednak staje się oznaką nieczułości wobec krzywdy bliźniego (mieszkanie Czernisza, Kalinowicza, Krzywosąda), a zarazem pokusą, którą należy przezwyciężyć (Judym mówi Joasi: „zakiełkuje we mnie wyschłe nasienie dorobkiewicza"), by stać się naprawdę wolnym i pomagać innym.

W jednym z listów do narzeczonej Żeromski pisał: „Dom jest dla człowieka częścią jego istoty, toteż najbardziej brak tej części odczuwają tacy jak ja, co nie mieli prawie rodzinnego domu…”.
Nadał swej po... więcej

* * *

Obraz społeczeństwa polskiego w „Ludziach bezdomnych”

Środowiskowe kontrasty przedstawione w epizodzie warszawskim

Biednych mieszkańców warszawskich dzielnic, a dokładniej ulicy Krochmalnej i Ciepłej, poznajemy dzięki głównemu bohaterowi. Wychował się w obskurnym mieszkaniu, które zapamiętał jako: „suterena, wilgotny grób pełen śmierdzącej pary. Ojciec wiecznie pijany, matka wiecznie chora. Zepsucie, nędza i śmierć…”.

Choć od tamtego momentu wiele spraw w jego życiu uległo zmianie (skończył medycynę i był teraz doktorem z dyplomem), to na ulicy Ciepłej, na której się wychował – czas jakby stanął w miejscu. Dostrze... więcej

* * *


Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies