Ziembiewicz

Zenon Ziembiewicz - charakterystyka
Zenon Ziembiewicz był jedynym synem zubożałego szlachcica - Waleriana i Joanny z Niemierów. Od najmłodszych lat mieszkał w mieście, gdzie się uczył i najczęściej sam zarabiał na szkołę. Miał wtedy bardzo gęste, przylizane włosy o dziwnym kolorze – ciemne, a jednocześnie złotawe. Chodził w przykrótkich spodniach, które wskazywały na jego ubóstwo. Jako student był wychudzony, rzadko się golił. Nosił wytarty garnitur i koszulę bez krawata. Kiedy został prezydentem, zaczął ubierać się w drogie palta, a na głowie nosił melonik. Wyglądał elegancko „jak prawdziwy dygnitarz na zdj�... więcej

* * *
Elżbieta Biecka (później Ziembiewicz) - charakterystyka
Elżbietę Biecką poznajemy w wieku piętnastu lat. Była wówczas „mała, niechętna, zła, niegrzeczna i złośliwa”. Uczniowie gimnazjum nazywali ją panną Elżbiebiecką. Uważała się za mądrzejszą od Zenona, choć w rzeczywistości nie potrafiła rozwiązać najprostszego zadania. Jako kobieta dojrzała stała się wysoka i szczupła, o cienkich ramionach i długich, zbyt kościstych palcach. Miała krótkie, ciemne, gładko zaczesane włosy i zielone oczy. Ubierała się skromnie, w ciemne sukienki.

Zenon postrzegał ją jako osobę chłodną i nieczułą. Była poważna i rozsądna. Cechowa... więcej

* * *
Obrona i oskarżenie Ziembiewicza
Zenon Ziembiewicz, jako główny bohater powieści Zofii Nałkowskiej „Granica”, jest bohaterem niejednoznacznym. Jego poglądy, poczynania i skutki działań można ocenić w dwojaki sposób. Są rzeczy, które przemawiają na jego korzyść i ułatwiają obronę jego osoby. Z drugiej zaś strony odnaleźć można wiele argumentów, które dyskredytują go jako człowieka pod względem moralnym, światopoglądowym i politycznym. Ów dwojaki sposób oceny dotyczy zarówno życia osobistego, jak i jego kariery.

Obronę można argumentować następująco:

1.Mottem drogi życiowej Zenona miały być s�... więcej

* * *
Droga kariery Zenona Ziembiewicza
Zenon Ziembiewicz już od najmłodszych lat wykazywał się inteligencją i kończył każdą klasę świadectwem z wyróżnieniem. Osiągnięcia w nauce pozwoliły mu zdobyć stypendium, które umożliwiło mu wyjazd na uczelnię w Paryżu. W czasie wojny stracił dwa lata studiów i musiał z własnych funduszy pokryć ostatni rok nauki. Rodzice nie byli mu w stanie pomóc i wówczas skorzystał z propozycji Chechlińskiego. Obiecał napisać szereg artykułów do nowopowstającego dziennika regionalnego. Choć czuł, że Czechliński nie należał do osób, którym byłby w stani... więcej

* * *

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies