motyw śmierci w Dżumie

„Dżuma” jako powieść parabola

Parabola, zwana także przypowieścią, jest gatunkiem literackim, który niesie ze sobą przesłanie moralne lub dydaktyczne. Do cech formalnych paraboli zalicza się:

- schematyczną fabułę,
- uproszczoną konstrukcję postaci,
- obiektywność narracji.

Wyżej wymienione cechy służą alegorycznemu lub symbolicznemu odczytaniu świata przedstawionego w dziele literackim. W przypowieściach odnajdujemy zawsze dwie płaszczyzny wydarzeń. Realną (przedstawioną w dziele) i alegoryczną. Tę drugą odnajdujemy, czytając między słowami.

Dżuma jest doskonałym przykładem powi... więcej

* * *

„Dżuma” jako poowieść o śmierci

Nikt nie chce tak umierać w absurdalny sposób. Ludzie bronią się przed takim umieraniem. Śmierć w wyniku zachorowania na dżumę jest przedwczesna, nieoczekiwana i niesprawiedliwa. O ile sprawiedliwość śmierci w ogóle istnieje.

Mieszkańcy Oranu chcą uniknąć dżumy. Pragną umrzeć w sposób naturalny w przyszłości. Zdają sobie sprawę, że przeminą. Chcą ten moment odwlec w czasie. Wiedzą też, że nie będą potrafili się obronić, gdy dżuma właśnie ich zaatakuje. Wie to także doktor Rieux. Walczy z całych sił o życie swoich pacjentów. Doktor mówi o swojej pracy podczas epidemii: „N... więcej

* * *

Motyw choroby w „Dżumie”

Ból zadawany przez chorobę jej ofiarom jest opisywany bardzo szczegółowo. Wręcz naturalistycznie. Tak narrator opisuje objawy dżumy dymienicznej:
- „Miał trzydzieści dziewięć i pięć, gruczoły szyi i kończyny nabrzmiały, dwie czarniawe plamy wystąpiły na boku. Dozorca skarżył się teraz na bóle wewnątrz”. Widzimy wysoką gorączkę, opuchnięte gruczoły na szyi, pod pachami i na wewnętrznych stronach ud. Ból wnętrzności spowodowany jest rozrastaniem się śledziony.

- „Z jego ust usłanych grzybowatymi wyroślami wychodziły strzępy słów: «Szczury! » - mówił. Zielonkawy, o woskowych ustach,... więcej

* * *


Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies