Geneza „Tanga”
Dramat powstał i ukazał się poza granicami Polski w roku 1964, podczas pobytu autora we włoskim Chiavari. „Tango” uważa się za utwór krytykujący absurd polskiego komunizmu, z którym nie potrafiła uporać się jednak inteligencja.Cechą twórczości polskiego dramaturga jest „ubieranie” rzeczywistych wydarzeń w uniwersalne postaci lub sytuacje. Osobą utożsamiającą epokę ówczesnego ustroju obowiązującego w ojczyźnie pisarza jest Edek, natomiast opozycjonistą jest Artur.
Na emigracji autor nie musiał obawiać się prześladowań czy cenzury. Przypomnijmy, że w latac... więcej
Budowa i język „Tanga”
Budowa zewnętrzna„Tango” składa się z trzech, niepodzielonych na sceny, aktów. Tekst dramatu jest wzbogacony o bardzo szczegółowe didaskalia, adresowane do potencjalnych reżyserów. Wypowiedzi poszczególnych bohaterów są podzielone na role. W „Tangu”, to dialogi są podstawowym elementem kreowania wydarzeń.
Budowa wewnętrzna
Ekspozycja jest zawarta w akcie pierwszym, zarówno w tekście właściwym, jak i w didaskaliach. Następuje tam dokładne, obrazowe przedstawienie bohaterów dramatu. Zawiązaniem akcji jest sprzeciw Artura, wobec r... więcej
Komizm w „Tangu”
Komizm słowny, czyli zabawne treści, jak i sposób ich wypowiadania przez bohaterów dramatu. Najlepiej widoczny jest w wypowiedziach Eugenii, Eugeniusza i Edka.Przykładowe wypowiedzi babci Artura: „Cztery piki skurczybyki!”, „Łubudu - dubudu - bach!”, „Nie, ja w takich warunkach nie mogę grać! Niech ktoś wyprowadzi stąd tego szczeniaka”, „Przecież to furiat! Stomilu, dlaczegoś go spłodził? Co za lekkomyślność!”, „Genek, rzuć to w tej chwili! Kto widział bawić się w Indian w twoim wieku!”, „Błogosławię was, moje dzieci... A niech... więcej
„Tango” na deskach Teatru Współczesnego w Warszawie
Utwory Mrożka są bardzo lubiane zarówno przez widownię, jak i reżyserów oraz aktorów. Dlatego też spektakle te grane są bardzo często i w wielu miastach.Moim zdaniem, najlepszą inscenizacją „Tanga” było przedstawienie z 1997 roku, którego premierę sfilmowano i zaprezentowano w TVP, w ramach cyklu „Teatr telewizji”. Spektakl w reżyserii Macieja Englerta odbył się na Scenie w Baraku Teatru Współczesnego 14 czerwca 1997 roku. Spektakl ten miał powtórzyć sukces premiery, która odbyła się trzydzieści dwa lata wcześniej, w tym samym teatrze.
Nie dość, że Maciej ... więcej
Bibliografia
1. Błoński J. i Fik M., Talent ukoronowany, „Kultura i Życie” 1990, nr.132. Błoński J., Wszystkie sztuki Sławomira Mrożka, Kraków 1995
3. Chojka J., Dramaturgia Sławomira Mrożka, Gdańsk 1994
4. Gąsowski S., Współcześni dramatopisarze polscy, Warszawa 1979
5. Gutkowska B., O „Tangu" i „Emigrantach" Sławomira Mrożka, Katowice 1998
6. Kelera J., Krótki przewodnik po Mrożku, „Odra” 1990, nr 6
7. Miłkowski T., Współczesna dramaturgia polska. Tadeusz Różewicz, Sławomir Mrożek, Warszawa 1991
8. Mrożek S., Mój życior... więcej
Plan wydarzeń „Tanga”
1. Artur zastaje swoją babcię i wuja grających w karty z Edkiem w zagraconym salonie.2. Artur karze staruszków, babci kazał położyć się na katafalk, a wujowi nałożył na głowę klatkę dla ptaków.
3. Główny bohater dowiaduje się od matki, że sypia z Edkiem.
4. Po kłótni z ojcem młodzieniec postanawia rozpocząć bunt przeciwko własnej rodzinie.
5. Arturowi udaje się pozyskać do realizacji swojego planu przywrócenia dawnych zasad wuja Eugeniusza oraz Alę. Bohater ma zamiar pobrać się z kuzynką, myśląc, że tradycyjna forma ślubu przywróci w rodzinie porządek. Dziewczyna prosi o czas do namysłu.
6. Główny bohater... więcej
„Tango” jako groteska o wolności
Uznawany za mistrza groteski, Sławomir Mrożek, podobnie jak w innych swoich dziełach, umieścił akcję „Tanga” w zdeformowanej rzeczywistości. Świat ten cechuje się brakiem logiki i zdrowego rozsądku. Kompletne pomieszanie sprzecznych sobie pojęć prowadzi do tego, iż widz odbiera wydarzenia dramatu niejako w „krzywym zwierciadle”. Dodatkowo w utworze potęgują się główne cechy groteski: absurd, komizm i karykaturalność. Czytając „Tango” można odnieść wrażenie, iż świat „stanął na głowie”. Widzimy babcię ubraną i zachowującą się jak nas... więcej„Tango” jako obraz współczesnego świata
Aby odczytać „Tango”, jako utwór odzwierciedlający sytuację ówczesnego Mrożkowi świata, należy przyjąć, iż rodzina Stomila jest miniaturą społeczeństwa. Trójpokoleniowa rodzina dzieli się po równo na kobiety i mężczyzn. Widzimy w niej zarówno inteligentów, artystów oraz młodzież uczącą się. Edek nie należy do rodziny, uosabia prostactwo i chamstwo, pochodzące z zewnątrz.Wydarzenia dramatu toczą się przed i tuż po zamachu, jakiego dokonał Edek. Zanim do tego doszło odbiorca mógł przekonać się, do czego doprowadziła rewolucja obyczajowa z początku dwudziestego wieku. Chaos p... więcej
Przewrotny konflikt pokoleń ukazany w „Tangu”
Rewolucja obyczajowa i upadek norm doprowadziły do sytuacji zastanej na początku utworu. Pokolenie, które dokonało tych wielkich i nieodwracalnych zmian jest w „Tangu” utożsamione przez Stomila i Eleonorę. To oni zaczęli „rozbijać tradycję”, co doprowadziło według ich syna do stwierdzenia: „Tu już nie ma w ogóle żadnej tradycji ani żadnego systemu, są tylko fragmenty, proch! Bezwładne przedmioty. Wyście wszystko zniszczyli i niszczycie ciągle, aż zapomnieliście sami, od czego się właściwie zaczęło”. Widzimy w tym momencie pewien paradoks, przedstawiciel młodsz... więcejNarodziny totalitaryzmu na przykładzie „Tanga”
Zagadnienie totalitaryzmu w „Tangu” jest nierozłącznie powiązane z postacią Edka. Dokładnie nikt nie wie, co mężczyzna robił i skąd się wziął w domu Stomila. Wiadomo jedynie, iż był kochankiem jego żony i budził mieszane uczucia wśród domowników. Uwielbiała go babcia Eugenia, z którą grał w karty, piękna Eleonora, podobnie jak Stomil, widziała w nim ideał i prostotę. Zupełnie inne odczucia mają Artur i wuj Eugeniusz. Młodzieniec otwarcie mówi o wstręcie do podejrzanego typa, podczas gdy staruszek robi to skrycie, szeptem. Z punktu widzenia Artura, Edek jest kimś niepożądanym.Po... więcej
kontakt | polityka cookies