Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Tango
Komizm słowny, czyli zabawne treści, jak i sposób ich wypowiadania przez bohaterów dramatu. Najlepiej widoczny jest w wypowiedziach Eugenii, Eugeniusza i Edka.
Przykładowe wypowiedzi babci Artura: „Cztery piki skurczybyki!”, „Łubudu - dubudu - bach!”, „Nie, ja w takich warunkach nie mogę grać! Niech ktoś wyprowadzi stąd tego szczeniaka”, „Przecież to furiat! Stomilu, dlaczegoś go spłodził? Co za lekkomyślność!”, „Genek, rzuć to w tej chwili! Kto widział bawić się w Indian w twoim wieku!”, „Błogosławię was, moje dzieci... A niech was wszyscy diabli!”.
Wypowiedzi wuja Eugeniusza: „Proszę. To jest, chciałem powiedzieć, ryp!”, „Ja go brzdęk, a on mi pękł!”, „Stomil się zapiął! Nowe życie przed nami!”, „Genka, dosyć tych ekstrawagancji! Co za umieranie! Tego nigdy nie było w naszej rodzinie!”, „Może to i lepiej dla niego. O mało co nie został wujobójcą”.
Niemal każda wypowiedź Edka zawiera elementy komiczne: „Rżnij, Walenty!”, „Nie przejmuj się, babuś”, „Co się będę opieprzał”, „Tak jest. Przodem do przodu”, „Edzio zna życie”, „Gotowy, szefku”.
Komizm sytuacyjny - zabawne z punktu widzenia odbiorcy wydarzenia oraz sytuacje. Związane są one głównie z ruchem scenicznym. I tak w „Tangu” widzimy na przykład Artura ganiającego po salonie za babcią, aby położyć ją na katafalk, założenie klatki na głowę wujowi. Poza tym ogłuchnięcie Eugenii po głośnym eksperymencie Stomila, pozowanie domowników do wspólnego zdjęcia, chociaż aparat jest zepsuty.
Komizm charakterów, czyli taka konstrukcja postaci, że już od pierwszego kontaktu z nimi, odbiorca wie, iż są one zabawne same w sobie. W „Tangu” prym w tym zakresie wiodą Eugenia, Eugeniusz i Edek, a także Stomil. Przede wszystkim wygląd zewnętrzny tych bohaterów determinuje ich komizm. Babcia ubrana jest przecież w jaskrawą suknię z wlokącym się po ziemi trenem, dżokejkę i trampki. Wuj ma na sobie żakiet, koszulę z wysokim kołnierzykiem, szeroki krawat, a do tego krótkie spodenki oraz podziurawione szkockie podkolanówki. Edek ubrany jest niechlujnie w koszulę w kratę, która jest zbyt rozpięta i niewpuszczona w spodnie. Do tego ma brudne, szerokie spodnie, jaskrawe skarpetki, zegarek ze sztucznego złota. Dodatkowo jego twarz „zdobi” kwadratowy wąsik. Bohater ten w charakterystyczny dla siebie sposób, popija co jakiś czas piwo prosto z butelki. Stomil przez większą część dramatu wygląda tak, jakby dopiero co wyszedł z łóżka, a na dodatek się nie wyspał. Jego wiecznie rozpięta piżama staje się pretekstem do kłótni z synem.
Komizm charakterów zawiera się również w cechach wewnętrznych bohaterów. Eugenia zachowująca się jak nastolatka jest pełna życia. Widzimy ją uciekającą przed Arturem, czy z wielką zaciętością grającą w karty z Edkiem. Jest postacią niezwykle cyniczną, która często jednym trafnym słowem potrafi skomentować cudzą wypowiedź. Wuj Eugeniusz sprawia wrażenie roztargnionego i sympatycznego staruszka. Jest uległy i słaby psychicznie, dlatego na przestrzeni dramatu wypowiada skrajne twierdzenia oraz zachowuje się niejednoznacznie. Jego sposób bycia jest nieporadny i groteskowy, na przykład, podczas robienia rodzinnego zdjęcia zepsutym aparatem. Stomil rozbawia odbiorców poprzez swoje pseudonaukowe wypowiedzi oraz pozy, jakie przyjmuje by być postrzegany jako wielki artysta. Dodatkowym elementem składającym się na komizm tej postaci jest jego nieporadność, roztargnienie i lenistwo. Edek jest zabawny dzięki swojej prostocie. Niewyszukany język oraz zachowanie bohatera jest jego znakiem rozpoznawczym. Poza tym jego komizm uwidacznia się w momencie, gdy próbuje zachowywać się wyniośle i dostojnie. Ta sprzeczność wywołuje groteskowy efekt.
Komizm w „Tangu”
Autor: Karolina MarlgaKomizm słowny, czyli zabawne treści, jak i sposób ich wypowiadania przez bohaterów dramatu. Najlepiej widoczny jest w wypowiedziach Eugenii, Eugeniusza i Edka.
Przykładowe wypowiedzi babci Artura: „Cztery piki skurczybyki!”, „Łubudu - dubudu - bach!”, „Nie, ja w takich warunkach nie mogę grać! Niech ktoś wyprowadzi stąd tego szczeniaka”, „Przecież to furiat! Stomilu, dlaczegoś go spłodził? Co za lekkomyślność!”, „Genek, rzuć to w tej chwili! Kto widział bawić się w Indian w twoim wieku!”, „Błogosławię was, moje dzieci... A niech was wszyscy diabli!”.
Wypowiedzi wuja Eugeniusza: „Proszę. To jest, chciałem powiedzieć, ryp!”, „Ja go brzdęk, a on mi pękł!”, „Stomil się zapiął! Nowe życie przed nami!”, „Genka, dosyć tych ekstrawagancji! Co za umieranie! Tego nigdy nie było w naszej rodzinie!”, „Może to i lepiej dla niego. O mało co nie został wujobójcą”.
Niemal każda wypowiedź Edka zawiera elementy komiczne: „Rżnij, Walenty!”, „Nie przejmuj się, babuś”, „Co się będę opieprzał”, „Tak jest. Przodem do przodu”, „Edzio zna życie”, „Gotowy, szefku”.
Komizm sytuacyjny - zabawne z punktu widzenia odbiorcy wydarzenia oraz sytuacje. Związane są one głównie z ruchem scenicznym. I tak w „Tangu” widzimy na przykład Artura ganiającego po salonie za babcią, aby położyć ją na katafalk, założenie klatki na głowę wujowi. Poza tym ogłuchnięcie Eugenii po głośnym eksperymencie Stomila, pozowanie domowników do wspólnego zdjęcia, chociaż aparat jest zepsuty.
Komizm charakterów, czyli taka konstrukcja postaci, że już od pierwszego kontaktu z nimi, odbiorca wie, iż są one zabawne same w sobie. W „Tangu” prym w tym zakresie wiodą Eugenia, Eugeniusz i Edek, a także Stomil. Przede wszystkim wygląd zewnętrzny tych bohaterów determinuje ich komizm. Babcia ubrana jest przecież w jaskrawą suknię z wlokącym się po ziemi trenem, dżokejkę i trampki. Wuj ma na sobie żakiet, koszulę z wysokim kołnierzykiem, szeroki krawat, a do tego krótkie spodenki oraz podziurawione szkockie podkolanówki. Edek ubrany jest niechlujnie w koszulę w kratę, która jest zbyt rozpięta i niewpuszczona w spodnie. Do tego ma brudne, szerokie spodnie, jaskrawe skarpetki, zegarek ze sztucznego złota. Dodatkowo jego twarz „zdobi” kwadratowy wąsik. Bohater ten w charakterystyczny dla siebie sposób, popija co jakiś czas piwo prosto z butelki. Stomil przez większą część dramatu wygląda tak, jakby dopiero co wyszedł z łóżka, a na dodatek się nie wyspał. Jego wiecznie rozpięta piżama staje się pretekstem do kłótni z synem.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies