JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Tango
Eleonora to żona Stomila, córka Eugenii i matka głównego bohatera. Jak pisze o niej autor: „kobieta w apogeum wieku Å›redniego”.
O tym, że bohaterka odznacza siÄ™ szczególnÄ… urodÄ… Å›wiadczÄ… sÅ‚owa jej syna: „(…) mama jest, owszem, niczego sobie (…)”. DokÅ‚adnie nie wiadomo, jak Eleonora wyglÄ…da w pierwszych dwóch aktach, ale w trzecim już tak: „(…) uczesana w kok, w kolczykach, w sukni dÅ‚ugiej, wciÄ™tej w stanie, w prążki liliowo-niebieskie albo fioletowo-bordowe, albo coÅ› takiego”.
Ciężko okreÅ›lić jej stosunek do reszty rodziny. Gdy pierwszy raz pojawia siÄ™ na scenie oznajmia swojemu synowi z lekkoÅ›ciÄ…: „Ja sypiam z Edkiem od czasu do czasu”. Ale nie można powiedzieć, że nie kocha męża, ponieważ wspomina Ali, iż chciaÅ‚aby, aby Stomil zareagowaÅ‚ na ten romans. Lecz on nie robi „Niestety, nic. On udaje, że nie dostrzega”.
Jeśli chodzi o stosunek do Artura, to bohaterka nie potrafi nawet dokładnie określić, w którym roku narodził się jej syn. Ponadto, gdy ginie, nie widzimy, by szczególnie lamentowała, czy nawet płakała. W stosunku do swojej matki, Eugenii, jest zawsze bardzo opiekuńcza i wyrozumiała. Godzi się na wszystkie jej szaleństwa, a w chwili śmierci była najbliższą jej osobą.
Eleonora jest zafascynowana Edkiem. Zachwyca jÄ… każdy prostacki ruch, jaki mężczyzna wykonuje: „On we wszystkim jest taki swobodny, taki naturalny jak motyl! Edziu, jak ty piÄ™knie nakrywasz”, „jak on cudownie poprawia sobie spodnie (…) W tym geÅ›cie jest po prostu królewski”, „Edziu, jak ty piÄ™knie pijesz!”, „Kiedy siada, siedzi jak samo siedzenie, zwyczajnie, lecz dogÅ‚Ä™bnie. Kiedy je albo pije, jego żoÅ‚Ä…dek staje siÄ™ symfoniÄ… natury. LubiÄ™ patrzeć, jak on trawi. Prosto i szczerze. DoznajÄ™ wtedy prawdziwej rozkoszy obcowania z żywioÅ‚em”.
Wciąż wydaje siÄ™ jej, że jest mÅ‚oda: „Przecież nie zestarzeliÅ›my siÄ™ ani trochÄ™, nigdy nie zdradziliÅ›my tamtych ideałów. Dzisiaj także, wciąż naprzód, naprzód!”. Być może przez to prowadzi rozwiÄ…zÅ‚y tryb życia i nie zastanawia siÄ™ nad konsekwencjami swoich dziaÅ‚aÅ„.
O Eleonorze nie można z pewnością powiedzieć, że jest typową matką czy żoną. Jej postać jest wypaczona przez upadek moralny pokolenia, które reprezentuje wraz ze Stomilem.
Partner serwisu:
kontakt | polityka cookies
Charakterystyka Eleonory
Autor: Karolina MarlêgaEleonora to żona Stomila, córka Eugenii i matka głównego bohatera. Jak pisze o niej autor: „kobieta w apogeum wieku Å›redniego”.
O tym, że bohaterka odznacza siÄ™ szczególnÄ… urodÄ… Å›wiadczÄ… sÅ‚owa jej syna: „(…) mama jest, owszem, niczego sobie (…)”. DokÅ‚adnie nie wiadomo, jak Eleonora wyglÄ…da w pierwszych dwóch aktach, ale w trzecim już tak: „(…) uczesana w kok, w kolczykach, w sukni dÅ‚ugiej, wciÄ™tej w stanie, w prążki liliowo-niebieskie albo fioletowo-bordowe, albo coÅ› takiego”.
Ciężko okreÅ›lić jej stosunek do reszty rodziny. Gdy pierwszy raz pojawia siÄ™ na scenie oznajmia swojemu synowi z lekkoÅ›ciÄ…: „Ja sypiam z Edkiem od czasu do czasu”. Ale nie można powiedzieć, że nie kocha męża, ponieważ wspomina Ali, iż chciaÅ‚aby, aby Stomil zareagowaÅ‚ na ten romans. Lecz on nie robi „Niestety, nic. On udaje, że nie dostrzega”.
Jeśli chodzi o stosunek do Artura, to bohaterka nie potrafi nawet dokładnie określić, w którym roku narodził się jej syn. Ponadto, gdy ginie, nie widzimy, by szczególnie lamentowała, czy nawet płakała. W stosunku do swojej matki, Eugenii, jest zawsze bardzo opiekuńcza i wyrozumiała. Godzi się na wszystkie jej szaleństwa, a w chwili śmierci była najbliższą jej osobą.
Eleonora jest zafascynowana Edkiem. Zachwyca jÄ… każdy prostacki ruch, jaki mężczyzna wykonuje: „On we wszystkim jest taki swobodny, taki naturalny jak motyl! Edziu, jak ty piÄ™knie nakrywasz”, „jak on cudownie poprawia sobie spodnie (…) W tym geÅ›cie jest po prostu królewski”, „Edziu, jak ty piÄ™knie pijesz!”, „Kiedy siada, siedzi jak samo siedzenie, zwyczajnie, lecz dogÅ‚Ä™bnie. Kiedy je albo pije, jego żoÅ‚Ä…dek staje siÄ™ symfoniÄ… natury. LubiÄ™ patrzeć, jak on trawi. Prosto i szczerze. DoznajÄ™ wtedy prawdziwej rozkoszy obcowania z żywioÅ‚em”.
Wciąż wydaje siÄ™ jej, że jest mÅ‚oda: „Przecież nie zestarzeliÅ›my siÄ™ ani trochÄ™, nigdy nie zdradziliÅ›my tamtych ideałów. Dzisiaj także, wciąż naprzód, naprzód!”. Być może przez to prowadzi rozwiÄ…zÅ‚y tryb życia i nie zastanawia siÄ™ nad konsekwencjami swoich dziaÅ‚aÅ„.
O Eleonorze nie można z pewnością powiedzieć, że jest typową matką czy żoną. Jej postać jest wypaczona przez upadek moralny pokolenia, które reprezentuje wraz ze Stomilem.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies