Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Tango
Aby odczytać „Tango”, jako utwór odzwierciedlający sytuację ówczesnego Mrożkowi świata, należy przyjąć, iż rodzina Stomila jest miniaturą społeczeństwa. Trójpokoleniowa rodzina dzieli się po równo na kobiety i mężczyzn. Widzimy w niej zarówno inteligentów, artystów oraz młodzież uczącą się. Edek nie należy do rodziny, uosabia prostactwo i chamstwo, pochodzące z zewnątrz.
Wydarzenia dramatu toczą się przed i tuż po zamachu, jakiego dokonał Edek. Zanim do tego doszło odbiorca mógł przekonać się, do czego doprowadziła rewolucja obyczajowa z początku dwudziestego wieku. Chaos panujący w domu Stomila odzwierciedla nie tylko sytuację panującą w Polsce, ale w całej Europie. Cywilizacja nieograniczonej wolności niosła za sobą zmiany w każdej sferze życia, nawet w dziedzinie erotyzmu zniknęły ostatnie bariery. Artur nazwał nowy porządek świata, a raczej jego brak, dominacją męskiego punktu widzenia. Kobiety stały się narzędziami do spełniania wszelkich zachcianek dominującej płci. Mrożek zwrócił również uwagę na zmiany, jakie zaszły w najbliższej jemu dziedzinie, czyli sztuce. Dominacja ośmieszonych w utworze awangardowych artystów, których uosabia Stomil, nie miała wiele wspólnego z dawnym pojęciem sztuki. Eksperymenty głowy rodziny nie miały żadnego sensu, a jedynym celem, jaki mu przyświecał było ciągłe łamanie zasad.
Brutalny mord, którego dopuścił się Edek, znajduje swoje odzwierciedlenie w sytuacji, w której znajdowały się wszystkie państwa europejskie, w których nastały rządy totalitarne. Widzimy agresora, pochodzącego z zewnątrz, który w siłowy sposób narzucił całemu społeczeństwu swoją wolę i rządy. Bez najmniejszych wątpliwości można powiedzieć, iż Edek w tej sytuacji utożsamiał Związek Radziecki, a rodzina Stomila Polskę Ludową.
Mrożek nawiązał w tym miejscu do twórczości Stanisława Wyspiańskiego, podzielając jego zdanie, iż polska inteligencja nie jest w stanie zrobić niczego pożytecznego i przeciwstawić się obcemu reżimowi. Zamiast tego, podobnie jak w „Weselu”, oddaje się chocholemu tańcowi, tonąc w marazmie.
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
„Tango” jako obraz współczesnego świata
Aby odczytać „Tango”, jako utwór odzwierciedlający sytuację ówczesnego Mrożkowi świata, należy przyjąć, iż rodzina Stomila jest miniaturą społeczeństwa. Trójpokoleniowa rodzina dzieli się po równo na kobiety i mężczyzn. Widzimy w niej zarówno inteligentów, artystów oraz młodzież uczącą się. Edek nie należy do rodziny, uosabia prostactwo i chamstwo, pochodzące z zewnątrz.
Wydarzenia dramatu toczą się przed i tuż po zamachu, jakiego dokonał Edek. Zanim do tego doszło odbiorca mógł przekonać się, do czego doprowadziła rewolucja obyczajowa z początku dwudziestego wieku. Chaos panujący w domu Stomila odzwierciedla nie tylko sytuację panującą w Polsce, ale w całej Europie. Cywilizacja nieograniczonej wolności niosła za sobą zmiany w każdej sferze życia, nawet w dziedzinie erotyzmu zniknęły ostatnie bariery. Artur nazwał nowy porządek świata, a raczej jego brak, dominacją męskiego punktu widzenia. Kobiety stały się narzędziami do spełniania wszelkich zachcianek dominującej płci. Mrożek zwrócił również uwagę na zmiany, jakie zaszły w najbliższej jemu dziedzinie, czyli sztuce. Dominacja ośmieszonych w utworze awangardowych artystów, których uosabia Stomil, nie miała wiele wspólnego z dawnym pojęciem sztuki. Eksperymenty głowy rodziny nie miały żadnego sensu, a jedynym celem, jaki mu przyświecał było ciągłe łamanie zasad.
Brutalny mord, którego dopuścił się Edek, znajduje swoje odzwierciedlenie w sytuacji, w której znajdowały się wszystkie państwa europejskie, w których nastały rządy totalitarne. Widzimy agresora, pochodzącego z zewnątrz, który w siłowy sposób narzucił całemu społeczeństwu swoją wolę i rządy. Bez najmniejszych wątpliwości można powiedzieć, iż Edek w tej sytuacji utożsamiał Związek Radziecki, a rodzina Stomila Polskę Ludową.
Mrożek nawiązał w tym miejscu do twórczości Stanisława Wyspiańskiego, podzielając jego zdanie, iż polska inteligencja nie jest w stanie zrobić niczego pożytecznego i przeciwstawić się obcemu reżimowi. Zamiast tego, podobnie jak w „Weselu”, oddaje się chocholemu tańcowi, tonąc w marazmie.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies