Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Tango
AKT I
Dokładny opis salonu, w którym toczyć się będzie akcja dramatu. Pomieszczenie cechuje wielki bałagan i nieporządek. To samo można powiedzieć o osobach siedzących przy stole na środku pokoju i grających w karty. Starsza kobieta ma na sobie kolorową suknię z trenem, dżokejkę i trampki. Siedzący obok niej mężczyzna w równie zaawansowanym wieku, ma na sobie garnitur i spodenki. Trzecia postać sprawia wrażenie podejrzanej. Mężczyzna jest nieogolony, niechlujnie ubrany i pociąga piwo z butelki. Do pokoju wchodzi młody, dobrze ubrany student.
Akcja dramatu rozgrywa się w dużym i wysokim pokoju. Autor zaznacza, że scena nie obejmuje całego wnętrza, jego prawa część pozostaje niewidoczna. Lewa ściana, natomiast jest widoczna i załamuje się pod kątem prostym w kierunku widowni tak, aby widzowie poczuli, że znajdują się wewnątrz miejsca akcji. Również po lewej stronie, jak i na wprost, widocznych jest troje drzwi. W samym centrum środkowej ściany znajduje się wnęka zasłonięta kotarą. „W pomieszczeniu znajdują się przede wszystkim następujące sprzęty: stół na osiem osób z kompletem krzeseł. Fotele. Duże lustro ścienne na lewej ścianie. Sofa. Małe stoliczki”. Wszystkie te przedmioty są porozrzucane po pokoju, powodując wrażenie nieładu i bałaganu. Dodatkowo draperie ułożone są w taki sposób, że pomieszczenie wydaje się być asymetryczne. Ozdobne sukno zwinięte na podłodze tworzy coś na kształt legowiska. W pokoju można zauważyć również takie rekwizyty jak stary, czarny wózek dziecięcy, zakurzoną suknię ślubną oraz melonik.
Przy stole siedzi „Osoba Na Razie Zwana Babcią” - „czerstwa i ruchliwa” kobieta ubrana w jaskrawą, kwiecistą suknię z trenem. Na głowie ma dżokejkę, na nogach trampki, a na nosie okulary, ponieważ niedowidzi. Obok niej siedzi starszy pan, „siwy, bardzo dobrze wychowany, w okularach oprawionych cienko i złoto, ale zaniedbany w stroju, zakurzony i nieśmiały”. Mężczyzna jest ubrany w brudną koszulę i krawat, a zamiast spodni ma krótkie spodenki khaki. Jego nogi zdobią wysokie szkockie skarpety i popękane lakierki. Trzecią osobą jest mężczyzna „w najwyższym stopniu mętny i podejrzany”. Ma na sobie koszulę w brzydką kratę, ponadto jest ona za bardzo rozpięta i niechlujnie wystaje z brudnych i popielatych spodni. Do tego nosi żółte buty i przesadnie jaskrawe skarpetki. Mężczyzna często przeczesuje swoje tłuste włosy, a jego znakiem rozpoznawczym jest mały, kwadratowy wąsik. Jego rękę zdobi wielki, złoty zegarek. Cała trójka zaciekle gra w karty. Na stole stoją różne przedmioty, między innymi talerze, a na nich resztki jedzenia, filiżanki, sztuczne kwiaty, a nawet pusta klatka na ptaki bez dna, but damski oraz bryczesy. Znamienne jest to, że każdy talerz i filiżanka pochodzą z zupełnie innych serwisów. Potęguje to wrażenie pomieszania i zupełnego bałaganu, jaki panuje w pomieszczeniu.
Z prawej, niewidocznej dla widowni, strony wchodzi młody mężczyzna, najwyżej dwudziestopięcioletni. Jego wygląd jest schludny, ma na sobie dobrany czarny garnitur, białą koszulę i krawat. Młodzieniec wrócił właśnie z wykładów na uniwersytecie, o czym świadczą książki, które niósł pod pachą. Mężczyzna staje z boku i przygląda się pozostałej trójce. Tamci, pochłonięci grą w karty, nie zauważają go.„Tango” – streszczenie szczegółowe
AKT I
Dokładny opis salonu, w którym toczyć się będzie akcja dramatu. Pomieszczenie cechuje wielki bałagan i nieporządek. To samo można powiedzieć o osobach siedzących przy stole na środku pokoju i grających w karty. Starsza kobieta ma na sobie kolorową suknię z trenem, dżokejkę i trampki. Siedzący obok niej mężczyzna w równie zaawansowanym wieku, ma na sobie garnitur i spodenki. Trzecia postać sprawia wrażenie podejrzanej. Mężczyzna jest nieogolony, niechlujnie ubrany i pociąga piwo z butelki. Do pokoju wchodzi młody, dobrze ubrany student.
Akcja dramatu rozgrywa się w dużym i wysokim pokoju. Autor zaznacza, że scena nie obejmuje całego wnętrza, jego prawa część pozostaje niewidoczna. Lewa ściana, natomiast jest widoczna i załamuje się pod kątem prostym w kierunku widowni tak, aby widzowie poczuli, że znajdują się wewnątrz miejsca akcji. Również po lewej stronie, jak i na wprost, widocznych jest troje drzwi. W samym centrum środkowej ściany znajduje się wnęka zasłonięta kotarą. „W pomieszczeniu znajdują się przede wszystkim następujące sprzęty: stół na osiem osób z kompletem krzeseł. Fotele. Duże lustro ścienne na lewej ścianie. Sofa. Małe stoliczki”. Wszystkie te przedmioty są porozrzucane po pokoju, powodując wrażenie nieładu i bałaganu. Dodatkowo draperie ułożone są w taki sposób, że pomieszczenie wydaje się być asymetryczne. Ozdobne sukno zwinięte na podłodze tworzy coś na kształt legowiska. W pokoju można zauważyć również takie rekwizyty jak stary, czarny wózek dziecięcy, zakurzoną suknię ślubną oraz melonik.
Przy stole siedzi „Osoba Na Razie Zwana Babcią” - „czerstwa i ruchliwa” kobieta ubrana w jaskrawą, kwiecistą suknię z trenem. Na głowie ma dżokejkę, na nogach trampki, a na nosie okulary, ponieważ niedowidzi. Obok niej siedzi starszy pan, „siwy, bardzo dobrze wychowany, w okularach oprawionych cienko i złoto, ale zaniedbany w stroju, zakurzony i nieśmiały”. Mężczyzna jest ubrany w brudną koszulę i krawat, a zamiast spodni ma krótkie spodenki khaki. Jego nogi zdobią wysokie szkockie skarpety i popękane lakierki. Trzecią osobą jest mężczyzna „w najwyższym stopniu mętny i podejrzany”. Ma na sobie koszulę w brzydką kratę, ponadto jest ona za bardzo rozpięta i niechlujnie wystaje z brudnych i popielatych spodni. Do tego nosi żółte buty i przesadnie jaskrawe skarpetki. Mężczyzna często przeczesuje swoje tłuste włosy, a jego znakiem rozpoznawczym jest mały, kwadratowy wąsik. Jego rękę zdobi wielki, złoty zegarek. Cała trójka zaciekle gra w karty. Na stole stoją różne przedmioty, między innymi talerze, a na nich resztki jedzenia, filiżanki, sztuczne kwiaty, a nawet pusta klatka na ptaki bez dna, but damski oraz bryczesy. Znamienne jest to, że każdy talerz i filiżanka pochodzą z zupełnie innych serwisów. Potęguje to wrażenie pomieszania i zupełnego bałaganu, jaki panuje w pomieszczeniu.
Artur, czyli młody bohater postanowił ukarać swoją babcię, Eugenię oraz jej brata Eugeniusza za grę w karty. Według niego rodzeństwo nie zachowuje się tak, jak przystoi ludziom w ich wieku. Staruszka za karę musiała położyć się na katafalku. Wuja czekało założenie klatki na ptaki na głowę. Arturowi nie podobała się obecność w domu Edka, podejrzanego mężczyzny z wąsikiem.
Starsza kobieta wykrzyknęła: „Cztery piki skurczybyki!”, na co mężczyzna z kwadratowym wąsikiem odpowiedział: „Ciach w piach!”, pociągając piwo z butelki. Staruszek z najwyższym trudem wydusił z siebie: „ryp!”, jednak pozostali uznali, że to za mało. Spoglądali na niego z dezaprobatą i oczekiwali, aż dokończy swój okrzyk. Wreszcie dziwnie ubrana staruszka poprosiła mężczyznę z wąsikiem, pana Edka, aby pomógł Eugeniuszowi, czyli zakłopotanemu karciarzowi i podsunął mu jakieś lepsze zawołanie. „Ja go brzdęk, a on mi pękł”, zaproponował dziwnie ubrany gracz. Slogan ten spodobał się panu Eugeniuszowi, więc wykrzyknął go, gdy ponownie rzucał swoją kartę na stół. Kobieta podziękowała serdecznie za pomoc, jakiej Edek udzielił starszemu mężczyźnie.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19
Szybki test:
„Siwy, bardzo dobrze wychowany, w okularach oprawionych cienko i złoto, ale zaniedbany w stroju, zakurzony i nieśmiały” to słowa o:a) Arturze
b) Eugeniuszu
c) Edku
d) Stomilu
Rozwiązanie
Odzew na hasło „Odnowa” brzmiał:
a) „Pokój”
b) „Harmonia”
c) „Wyzwolenie”
d) „Odrodzenie”
Rozwiązanie
Eksperyment teatralny Stomila dotyczył historii:
a) Abelarda i Heloizy
b) Adama i Ewy
c) Józefa i Marii
d) Romea i Julii
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies